Το τελευταίο θανάσιμο αμάρτημα είναι η οκνηρία. Αυτό το αμάρτημα είναι εντελώς διαφορετικό από τα προηγούμενα καθώς σε πλήρη αντίθεση με αυτά που είχαν να κάνουν με την υπερβολή και την έλλειψη ελέγχου, η οκνηρία σχετίζεται με την έλλειψη κινήτρων είτε εσωτερικών κινήτρων είτε εξωτερικών.
Ο Πλάτωνας έκανε διαχωρισμό μεταξύ εσωτερικών και εξωτερικών κινήτρων τονίζοντας πως τα εσωτερικά κίνητρα έχουν τις ρίζες τους σε πνευματικές ανάγκες ενώ τα εξωτερικά κίνητρα έχουν τις ρίζες τους σε σωματικές ανάγκες. Ένας ακόμη διαχωρισμός συνδέει την εσωτερική κινητοποίηση με τη απόλαυση που μία πράξη προσφέρει ενώ την εξωτερική κινητοποίηση με τις ανταμοιβές που μία πράξη μπορεί να φέρει στο άτομο.
Ένας άλλος τρόπος να εξετάσουμε την οκνηρία είναι υπό το πρίσμα της ''αποφυγής έργου''. Σε αυτή την περίπτωση η οκνηρία είναι αποτέλεσμα μίας παλαιότερης αποτυχίας σε ένα σχετικό έργο που καταλήγει στην απογοήτευση του ατόμου στη σφαίρα αυτών των δραστηριοτήτων και στην αποθάρρυνσή του για σχετική μελλοντική κινητοποίηση. Ένα άτομο που έχει βιώσει μία τέτοια παλιά δυσάρεστη εμπειρία εγκλωβίζεται σε έναν φαύλο κύκλο καθώς εφόσον φοβάται την ενδεχόμενη αποτυχία, αποφεύγει να αναλάβει δράση, γεγονός το οποίο πάλι οδηγεί σε αποτυχία και απογοήτευση και σε νέες δυσάρεστες εμπειρίες και αυτός είναι ένας κύκλος που σπάει δύσκολα.
Σαφέστατα, δεν θα τοποθετήσω όλους τους οκνηρούς σε αυτή την κατηγορία καθώς υπάρχει σημαντικός αριθμός ατόμων και δη σε αυτή την χώρα που αποζητούν το εύκολο χρήμα, την εύκολη αναγνώριση και γενικότερα την καλή ζωή και καλοπέραση με τη μικρότερη δυνατή κούραση. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που υποστηρίζουν την άποψη ότι πρέπει να ζούμε για να δουλεύουμε αλλά το αντίθετο χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους που αφήνουν τις μέρες να περνούν χωρίς να κάνουν τίποτα το ουσιαστικό.
Ένας άνθρωπος οκνηρός είναι άνθρωπος κενός και δυστυχώς ο χρόνος περνά πολύ γρήγορα για να συνειδητοποιήσουν έγκαιρα τις χαρές που η εργασία και άλλες δραστηριότητες μπορούν να προσφέρουν. Σίγουρα, για μένα η οκνηρία είναι από τα πιο καταστροφικά αμαρτήματα καθώς σε ένα πιο ευρύ κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο, ένας οκνηρός άνθρωπος είναι ζημία όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο καθώς στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων παραμένει αμέτοχος σε οτιδήποτε και αν συμβαίνει, αποδέχεται αβίαστα ότι του πλασάρουν, κάτι που σήμερα είναι περισσότερο εύκολο από ποτέ μέσα από την αποχαύνωση που προσφέρει η τηλεόραση και ο υπολογιστής.
Το μόνο που έχω να πω, είναι: Πάρε τη ζωή στα χέρια σου και δράσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου