Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Πώς να προστατεύσω το παιδί μου από την κακοποίηση και ασέλγεια;

                   




   
                  Με αφορμή το τελευταίο περιστατικό ασέλγειας και αποπλάνησης ανηλίκου και μετά από ερωτήσεις από πολλούς γονείς για το πώς οι ίδιοι μπορούν να προστατεύσουν τα παιδιά τους από τέτοιες καταστάσεις και κινδύνους αποφάσισα να βοηθήσω με κάποιες απλές πληροφορίες και συμβουλές.
                       Καταρχήν σημαντικός παράγοντας είναι ήδη από τη νηπιακή ηλικία να κάνετε με τα παιδιά μία κουβέντα, απλή και κατανοητή αναφορικά με το σώμα τους και την αυτοδιάθεσή τους. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως πρέπει οι γονείς ήδη από αυτή την ηλικία να ενημερώσουν τα παιδιά τους για τον έλεγχο που έχουν τα ίδια για το σώμα τους αλλά και για την εμπιστοσύνη που δεν πρέπει να δείχνουν σε κανέναν άλλον εκτός από τους γονείς τους. Έτσι λοιπόν, μαθαίνουμε στο παιδί πως κανένας δεν έχει το δικαίωμα να τα αγγίζει και να τα χαιδεύει (ιδιαίτερα στα γεννητικά τους όργανα και σε ευαίσθητες περιοχές) εκτός από τους γονείς τους. Ταυτόχρονα, ακόμη και αν κάποιος μένει μόνο στα λόγια και τους δημιουργεί αίσθημα ανασφάλειας δεν πρέπει να αφήνονται αλλά να ενημερώνουν τους γονείς τους. Είτε αυτός είναι ο δάσκαλος, ο προπονητής ή κάποιος που παρουσιάζεται ως αστυνομικός.
                   Δυστυχώς αυτές οι συζητήσεις και οι παρατηρήσεις δεν έχουν πάντα αποτέλεσμα και τα παιδιά πέφτουν θύματα ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου εμπλέκεται με κάποιο τρόπο ο νόμος (π.χ. κάποιος αστυνομικός ή άλλο όργανο εξουσίας) ή όταν ο θύτης είναι κάποιος οικείος. Ταυτόχρονα λοιπόν με τη συζήτηση περί αυτοδιάθεσης και ελέγχου του σώματος πρέπει να καλλιεργήσουμε μία αίσθηση εμπιστοσύνης στα παιδιά, ότι ακριβώς μπορούν να εκμυστηρευτούν στους γονείς τους τα πάντα, ακόμη και κάθε μύχια και κρυφή τους σκέψη ή φόβο. Έτσι είναι λιγότερο πιθανό να πιάσουν τόπο ο εκφοβισμός και οι απειλές που συχνά χρησιμοποιούν οι ασελγοί ή θύτες υποστηρίζοντας πως αν το πουν σε κανέναν θα τα σκοτώσουν, ότι δεν θα τους αγαπάει κανείς και ότι οι γονείς τους θα τους απορρίψουν.
                Σε περίπτωση πάλι που το παιδί έχει καταληφθεί από φόβο και δεν μιλάει υπάρχουν και πάλι κάποια σημάδια τα οποία οι γονείς πρέπει να προσέχουν. Για παράδειγμα, διαταραχές στη συμπεριφορά του παιδιού, στον ύπνο, επανεμφάνιση της νυχτερινής ενούρησης και φοβίες για μέρη και αντικείμενα τα οποία δεν είχαν πρέπει να μας υποψιάζουν. Ακόμη, πιθανόν τα παιδιά που έχουν πέσει θύμα ασέλγειας να χρησιμοποιούν σεξουαλικές λέξεις και υπονοούμενα που δεν χρησιμοποιούσαν (όχι γνωρίζοντας απαραίτητα το πραγματικό τους νόημα), να υπερασχολούνται με τα γεννητικά τους όργανα,  να φοβούνται μπροστά στην παρουσία ενηλίκων και να εκδηλώνουν ένα έντονο άγχος αποχωρισμού.
               Τέλος, ακόμη και αν φαίνεται περίεργο, οι άνθρωποι που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά δεν είναι απαραίτητα οι ''ανώμαλοι'' που κρύβονται στους θάμνους και στα παρκάκια. Μπορεί να είναι ο γείτονας, ο συνάδερφος, ο προπονητής ή ο δάσκαλος του παιδιού. Είναι άνθρωποι που συναναστρέφονται με παιδιά, απασχολούνται σε σχετικά επαγγέλματα και δραστηριότητες. Πρέπει να μας κάνει εντύπωση εάν κάποιος συχνά ζητά να απομονώνει το παιδί με διάφορες προφάσεις (να πάμε να του πάρω ένα παγωτό), εάν δεν έχει τόσο καλές σχέσεις με τους ενήλικες και φαίνεται ότι συνεννοείται πολύ καλά μόνο με παιδιά και στις περιπτώσεις μονογονεϊκών οικογενειών όταν ο σύντροφος δίνει περισσότερη προσοχή και σημασία στα παιδιά παρά στο/στη σύντροφό του.