tag:blogger.com,1999:blog-60106483787207832292024-03-14T10:17:58.496+02:00All about psychologyΣτέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.comBlogger77125tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-12192377979846277682015-12-10T13:49:00.000+02:002015-12-10T13:49:38.831+02:00Από το Παρίσι στη Χίο, εμπειρίες ζωής…<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Νοέμβριος 2015, ένας μήνας
γεμάτος από τις πιο δυνατές εμπειρίες που είχα στη ζωή μου. Πρώτος σταθμός
Παρίσι. Από μικρή είχα όνειρο να επισκεφτώ την πανέμορφη αυτή ευρωπαϊκή
πρωτεύουσα, λίκνο των τεχνών και του πολιτισμού, και άλλα πολλά που σκεφτόμουν
να κάνω και να δω. Τα εισιτήρια κλεισμένα από μέρες και το μόνο που έμενε ήταν
η ανυπομονησία μέχρι να έρθει η μέρα αναχώρησης. Ή μάλλον όχι. Βράδυ της 13<sup>ης</sup>
Νοεμβρίου, μία Παρασκευή όπως όλες οι υπόλοιπες, όταν τυχαία πληροφορούμαι ότι
κάτι άσχημο συμβαίνει στο Παρίσι. Οι
πληροφορίες συγκεχυμένες, μεγάλος ο αριθμός των νεκρών και τραυματιών,
σε μία στιγμή που τουλάχιστον αρχικά κανείς δεν μπορούσε με σιγουριά να πει τι
συνέβαινε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: .5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> Όσο περνά η ώρα η εικόνα ολοκληρώνεται και
περισσότερες λεπτομέρειες έρχονται στο φως. Το Παρίσι ζει ίσως μία από τις
χειρότερες βραδιές του στη σύγχρονη ιστορία, όταν μία σειρά από τρομοκρατικές
επιθέσεις λαμβάνουν χώρα σε διάφορα σημεία της πόλης, κυρίως μέρη που συχνάζουν
νέοι, περιοχές που σφύζουν από ζωή και μία κατάσταση ομηρίας σε έναν από τους
γνωστότερους καλλιτεχνικούς πολυχώρους. Η πόλη κηρύσσεται σε κατάσταση έκτακτης
ανάγκης και όλοι μουδιασμένοι παρακολουθούμε τις εξελίξεις. Ασυναίσθητα στο
μυαλό μου έρχονται εικόνες και συζητήσεις από ένα σεμινάριο που εγώ η ίδια είχα
παρουσιάσει για την τρομοκρατία λίγες μέρες πριν, εστιάζοντας στο προφίλ της
τρομοκρατίας με θρησκευτικό κίνητρο. Ταυτόχρονα, παρότι πολλά χιλιόμετρα
μακριά, ένα συναίσθημα τρόμου με κατακλύζει. Τι να κάνω άραγε; Να ακυρώσω το
ταξίδι μου ή να ταξιδέψω όπως είχα προγραμματίσει παρά τις εξελίξεις; Η
κατάσταση όχι και τόσο άγνωστη σε εμένα,
καθώς το 2005 λίγες μόλις εβδομάδες μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Λονδίνο
μετακόμισα στο </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Reading</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> <span lang="EL">για τις σπουδές
μου. Ένα γνώριμο συναίσθημα ξυπνάει και θυμάμαι το πόσο άσχημο και ψυχοφθόρο
είναι να ζεις σε μία πόλη που ζει υπό το καθεστώς τρομοκρατίας. Οι
εσωτερικοί διάλογοι έδιναν και έπαιρναν
μέχρι να καταλήξω στην απόφαση να ταξιδέψω κανονικά, να μην αλλάξω τίποτα από
αυτά που ήδη είχα σχεδιάσει και να φτάσω στο Παρίσι. Φυσικά, η κλειστή
τηλεόραση ήταν συνειδητή επιλογή και η επικοινωνία με ανθρώπους που ζουν στο
Παρίσι έπαιξαν το ρόλο τους.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: .5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Ναι σοκαρίστηκα.
Όχι δεν είχα περάσει επιφανειακά τις καθημερινές επιθέσεις στη Συρία, την Παλαιστίνη, τα πρώτα δείγματα που είχα ζήσει
στην Κωνσταντινούπολη λίγους μήνες πριν. Ωστόσο, οι χειρότεροι φόβοι
επιβεβαιώνονταν και τα τυφλά χτυπήματα στο Παρίσι επανέφεραν τις εικόνες που η
Ευρώπη είχε ξαναζήσει την ίδια χρονιά στο </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Charlie</span><span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">. Η πρώτη εικόνα
στο αεροδρόμιο ήδη σε ξενίζει όταν οι πρώτοι άνθρωποι που συναντάς σε γαλλικό
έδαφος είναι στρατιώτες με το χέρι στη σκανδάλη αυτόματων όπλων. Οι Γάλλοι και
οι άλλοι κάτοικοι του Παρισιού προωθούν συνεχώς την ιδέα, ότι πρέπει να
συνεχίσουμε τη ζωή μας και δεν πρέπει να ζούμε στον τρόμο. Από την άλλη πλευρά,
το κυρίαρχο συναίσθημα στην ατμόσφαιρα ήταν η καχυποψία. Καχυποψία για αυτόν
που κάθεται δίπλα σου στο μετρό, καχυποψία για τη γυναίκα με τη μαντήλα που
περνά δίπλα σου, ένα άτυπο πέπλο προστασίας που έκανε τις δύο πρώτες σειρές σε
κάθε μαγαζί να είναι άδειες. Παράλογες
γενικεύσεις, λεπτομερής σχεδιασμός του καθημερινού προγράμματος και αποφυγή
συγκεκριμένων χώρων και εκδηλώσεων ήταν πλέον κομμάτι της καθημερινότητας. Η
πόλη αστυνομοκρατείται, ακούς συχνά πυκνά σειρήνες περιπολικών και εκτός από το
στρατό, αστυνομικοί με πολιτικά είναι ακροβολισμένοι σε κάθε σημείο της πόλης.
Τώρα που το παρατηρώ βλέπω ελάχιστους μουσουλμάνους να κυκλοφορούν, καθώς στον
απόηχο κάθε χτυπήματος ο ρατσισμός κορυφώνεται. Ακόμη, θυμάμαι το συγκάτοικό
μου από το Πακιστάν, όταν μετά τα τρομοκρατικά στο Λονδίνο, επέστρεφε σπίτι
θλιμμένος, περιγράφοντας πώς το χρώμα του σε συνδυασμό με το σακίδιο που
κουβαλούσε για το πανεπιστήμιο, κατέληγαν πάντα στο να κάθεται σε ένα άδειο
τρένο στο μετρό. Θυμάμαι και εμένα να προσπαθώ αμήχανα να ελαφρύνω την εμπειρία
του με όπλο το χιούμορ, ‘‘<i>και δεν
χαίρεσαι που σε ώρα αιχμής βρίσκεις θέση στο βαγόνι για να κάτσεις; Άστους να
κυνηγάν φαντάσματα</i>’’. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: .5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Με αφορμή το Παρίσι
βέβαια, ο ρατσισμός δεν αφορά μόνο την εκεί μουσουλμανική κοινότητα αλλά
παίρνει στο λαιμό της και χιλιάδες ταλαιπωρημένων ανθρώπων, προσφύγων και
μεταναστών που θαλασσοπνίγονται κάθε μέρα στο Αιγαίο, προσπαθώντας να ξεφύγουν.
Να ξεφύγουν από την πείνα, τον πόλεμο, την ανέχεια, αναζητώντας μία καλύτερη
ζωή για εκείνους και τα παιδιά. Κυρίως τα παιδιά. Ήδη από το Παρίσι το κλίμα
ήταν φορτισμένο και η Ελλάδα για ακόμη μία φορά στο προσκήνιο, «από εκεί
περνάνε οι τζιχαντιστές», «φάε τώρα αλληλεγγύη
στους πρόσφυγες» και οι θεωρίες συνομωσίας να δίνουν και να παίρνουν,
γεμίζοντας τους θιασώτες τους με ρίγη
περηφάνιας που δεν «μάσησαν στο παραμύθι της προσφυγιάς».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: .5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Αφήνω το Παρίσι με
γλυκόπικρη γεύση, καταγράφοντας μία από τις πιο δυνατές εμπειρίες της μέχρι
τώρα ζωής μου. Η συγκυρία όμως έκανε αυτή την εμπειρία ακόμη πιο δυνατή. Δύο
μέρες ακριβώς από την επιστροφή μου από το Παρίσι, ετοιμάζω ξανά βαλίτσες για
τη Χίο αυτή τη φορά. Ένα επίσης προγραμματισμένο, αμιγώς επαγγελματικό ταξίδι
για ένα σεμινάριο εκπαίδευσης από τα πολλά που έχουμε κάνει με την Α21. Το θέμα
που καλύπτω αφορά την ταυτοποίηση θυμάτων εμπορίας ανθρώπων και κάποιες βασικές
οδηγίες διεξαγωγής συνέντευξης με ένα πιθανό ή ταυτοποιημένο θύμα. Το κοινό της
εκπαίδευσης αστυνομικοί και λιμενικοί που έχουν έρθει για να επιμορφωθούν
σχετικά. Η συζήτηση φτάνει στο φλέγον για την περιοχή ζήτημα, το προσφυγικό,
για να συζητήσουμε πλέον το πώς η ευάλωτη θέση των προσφύγων αλλά και το
καθημερινό κύμα ανθρώπων που δέχεται το νησί, είναι μία πολύ ελκυστική «αγορά»
σύγχρονων σκλάβων στους οποίους τάζουν μία ήσυχη και όμορφη ζωή στην Ευρώπη. Το
σεμινάριο τελειώνει την προκαθορισμένη ώρα, αλλά μέσα μου υπάρχει μεγάλη
επιθυμία να δω από κοντά την πραγματικότητα, να δω τι συμβαίνει στα κέντρα
καταγραφής, τι ζουν οι κάτοικοι και πώς ανταποκρίνονται οι αρχές εκεί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: .5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Πρόθυμα ένας
αστυνομικός με μεταφέρει σε ένα από τα σημεία καταγραφής των προσφύγων. Φτάνουμε
σε ένα σημείο όχι πολύ μακριά από το κέντρο της πόλης, μοιάζει με
εγκαταλειμμένο εργοστάσιο, αποθήκη, κάτι τέτοιο. Στην είσοδο αντικρίζω δύο
χημικές τουαλέτες, στις ανδρικές υπήρχαν κολλημένα δύο μπλε τριαντάφυλλα, στις
γυναικείες ροζ τριαντάφυλλα. Προχωρώ πιο μέσα και γνωρίζω αρχικά τους εθελοντές
και εργαζομένους εκεί, ήρωες όπως τους αποκαλώ εγώ. Μεταφραστές, μέλη
οργανώσεων και φορέων που προσπαθούν να κάνουν πιο ομαλή και γρήγορη την διαδικασία καταγραφής. Τριγύρω έχουν
στηθεί πρόχειρα γραφεία με υπολογιστές, όπου γίνεται η καταγραφή, ενώ στο χώρο
χωρισμένοι σε ομάδες πρόσφυγες περιμένουν τη σειρά τους. Νιώθω ένα μεγάλο βάρος
στο στήθος, όταν κοιτάζω όπου φτάνει το μάτι μου και βλέπω άνδρες, γυναίκες,
παιδιά, βρέφη και ηλικιωμένους, παγωμένους από το ταξίδι, κουρασμένους αλλά και
κάποιους χαμογελαστούς, χαρούμενους που τα κατάφεραν και βρίσκονται σε «ευρωπαϊκό»
έδαφος. Οι ίδιοι βλέποντάς με να μιλάω με τους εκεί υπευθύνους και κρίνοντας
από την «επίσημη περιβολή» μου, θεωρούν πως κάτι πρέπει να είμαι σημαντικό και
με καρφώνουν με τα μάτια τους, κάποιοι παίρνουν το θάρρος και ρωτούν για το
μετά, για το τι πρέπει να κάνουν για να ζητήσουν πολιτικό άσυλο, για το τι τους
περιμένει μετά, τι γίνεται στην Ειδομένη. Το βάρος στο στήθος μου ακόμη
μεγαλύτερο, το κυρίαρχο συναίσθημα, ο πόνος. Πόσο πόνο χωράει μία αίθουσα;
Φανταστείτε και πολλαπλασιάστε επί εκατό. Σφίξιμο, βάρος, πόνος και ντροπή.
Ένιωσα ντροπή μόνο που ζω σε μία εποχή τόσο «προηγμένη» και συνάμα τόσο
πρωτόγονη, όπου ακόμη άνθρωποι τρέχουν κυνηγημένοι από βομβαρδισμούς,
βαλλόμενοι από εκατό πλευρές, για να συνεχίσουν ακόμη και διωγμένοι να είναι «ανεπιθύμητοι»,
πιθανοί βασανιστές, τζιχαντιστές και τυφλωμένοι εξτρεμιστές. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: .5in;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Από το Παρίσι στη
Χίο λοιπόν, δύο σταθμοί ζωής, άπειρες εικόνες και συναισθήματα και πολλές
σκέψεις. Μην βάζετε την ανθρώπινη ζωή στη ζυγαριά, λύπη και θρήνος για κάθε
άνθρωπο που χάνει βίαια την ζωή του, απέραντος πόνος σε Δύση και Ανατολή, με
την βοήθεια και την αλληλεγγύη ένα μικρό βάλσαμο. Και το καλύτερο
«καθαριστικό». Να καθαρίσουμε τις συνειδήσεις μας, τα όνειρά μας, το βλέμμα
μας. Εκείνο το ολοκάθαρο βλέμμα ενός παιδιού που με κάρφωσε, εκτοξεύοντας
χιλιάδες ερωτηματικά βέλη που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Θα με κάνει να μην ξεχάσω
ποτέ το άνθρωπος για τον άνθρωπο, πέρα από σύνορα, από χώρες και θρησκείες.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ΥΓ: Η ζωή είναι εκεί έξω, όχι
στις οθόνες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-45224213566461629662014-01-27T17:26:00.003+02:002014-01-27T17:27:08.652+02:00Μπροστά στα μάτια μου!<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJrJau1p1rYh4To6Z0tFh7JXyI6hRrIY2Wjdqzfzud1VEUx-qWCdyHOFEI5sdoEjfdwLhCDdibZhQ3UwCA2vQF4vR-Fh-24RYd6fdq22t9TAUAvqrLRReTGL6h4kYePpPAbp5PKo2JWHE/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJrJau1p1rYh4To6Z0tFh7JXyI6hRrIY2Wjdqzfzud1VEUx-qWCdyHOFEI5sdoEjfdwLhCDdibZhQ3UwCA2vQF4vR-Fh-24RYd6fdq22t9TAUAvqrLRReTGL6h4kYePpPAbp5PKo2JWHE/s1600/images.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Έρευνες επί ερευνών έχουν αφιερωθεί στον τρόπο που οι
αλλαγές στο περιβάλλον μπορούν να επηρεάσουν τα συναισθήματα, την δράση και τη
συμπεριφορά των ανθρώπων. Ωραία μέχρι εδώ. Νομίζετε όμως ότι όντως
καταλαβαίνετε τις αλλαγές γύρω σας; Μάλλον τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά
από αυτό που πιστεύετε για τον εαυτό σας και τους γύρω σας. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ας γίνω
πιο συγκεκριμένη λοιπόν, αναφερόμενη σε μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 1998
από φοιτητές των Πανεπιστημίων του Χάρβαρντ και του Κεντ, οι οποίοι ‘’χρησιμοποίησαν’’
έναν αριθμό απλών περαστικών για να
αποδείξουν την αρχική τους υπόθεση, ότι δηλαδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να
αντιληφθούν άμεσα αλλαγές στο πολύ κοντινό τους περιβάλλον ακόμη και αν αυτές
είναι οφθαλμοφανείς όταν απομακρυνθούν από αυτό είτε τοπικά είτε χρονικά. Στο
πείραμα, ένας ηθοποιός σταματάει έναν περαστικό για να ζητήσει οδηγίες σχετικά
με ένα αξιοθέατο. Ενώ ο πεζός δίνει οδηγίες στον ηθοποιό, δύο εργάτες
κουβαλώντας μία πόρτα περνούν ανάμεσά τους και τους διακόπτουν, μπλοκάροντας εντελώς
την οπτική επαφή των δύο για κάποια δευτερόλεπτα. Στην διάρκεια αυτής της διακοπής
ένας άλλος ηθοποιός αντικαθιστά τον πρώτο και συνεχίζει σαν να μη συμβαίνει
τίποτα να δέχεται τις οδηγίες από τον περαστικό. Μάλιστα, ο δεύτερος ηθοποιός
διαφέρει σημαντικά από τον πρώτο στα μαλλιά, το ύψος, την σωματοδομή, την φωνή
και την ηλικία.<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Μπορεί
να μοιάζει υπερβολικό αλλά περίπου οι μισοί συμμετέχοντες δεν αντελήφθησαν ούτε
στο ελάχιστο την αντικατάσταση του ενός ηθοποιού από τον άλλον, αποτελώντας
έτσι την βάση έρευνας του φαινομένου ‘‘<span lang="EN-US">change</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">blindness</span>’’. Το συγκεκριμένο φαινόμενο μας δείχνει με τον πλέον
γλαφυρό τρόπο το πόσο επιλεκτικοί είμαστε στις πληροφορίες και τα ερεθίσματα τα
οποία αντιλαμβανόμαστε από το περιβάλλον μας αλλά και το πόσο έντονα
επηρεαζόμαστε από τις πρότερες μνήμες μας αλλά και τα συγκεκριμένα και ελάχιστα
ευέλικτα πλαίσια αναγνώρισης που κατέχουμε για να οριοθετήσουμε τον κόσμο μας αλλά
και τις πληροφορίες που δεχόμαστε.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="https://ytimg.googleusercontent.com/vi/vBPG_OBgTWg/0.jpg" height="266" width="320"><param name="movie" value="https://youtube.googleapis.com/v/vBPG_OBgTWg&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="https://youtube.googleapis.com/v/vBPG_OBgTWg&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<br /></div>
Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-15948136175576646762014-01-23T19:37:00.002+02:002014-01-23T19:40:24.182+02:00Εσείς πόσο συχνά πλένετε τα χέρια σας;<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKfadh1XzBtb4kO8q0y6JhaYlLnIVbsOpZ60YdyldgDt4E1R45-5zwgHSKbihH1feOfRsWAdNMCCn7Zukeg5ByYfAZDfVGvlEFczrCIO5gWsGgbXVqhcBbLPt9BxmXOMZT9eZvTq6c2g0/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 16px; line-height: 17.1200008392334px; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKfadh1XzBtb4kO8q0y6JhaYlLnIVbsOpZ60YdyldgDt4E1R45-5zwgHSKbihH1feOfRsWAdNMCCn7Zukeg5ByYfAZDfVGvlEFczrCIO5gWsGgbXVqhcBbLPt9BxmXOMZT9eZvTq6c2g0/s1600/images.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> Στο έργο Μάκβεθ του
Σαίξπηρ, η ομώνυμη Λαίδη σχεδιάζοντας το φόνο του Ντάνκαν, νιώθει συνεχώς την
ανάγκη να ξεπλένει τα χέρια της, σκεπτόμενη ότι αυτά πρόκειται να λερωθούν με
το αίμα του. Περίπου τέσσερις αιώνες μετά το ανέβασμα του συγκεκριμένου έργου,
ψυχολόγοι από όλο τον κόσμο ερευνούν το συγκεκριμένο φαινόμενο και
επιβεβαιώνουν την άποψη πως η ψυχική και η σωματική καθαρότητα είναι άρρηκτα
συνδεδεμένες για το μέσο άνθρωπο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> Καταρχήν, η σύνδεσης της ψυχικής με τη σωματική καθαρότητα
είναι συνδεδεμένες και σε πολλές θρησκείες, όταν για παράδειγμα μέσα από τη
βάφτιση Χριστιανοί και Σιιίτες ξεπλένουν τις αμαρτίες τους. Παράλληλα, και στην
καθημερινή μας γλώσσα συχνά χρησιμοποιούμε την έκφραση ‘‘καθαρή συνείδηση’’ ή
αντίστοιχα ‘‘βρώμικο μυαλό’’, συνδέοντας έτσι την καθαρότητα με την ψυχική
αγνότητα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει μία έρευνα που
πραγματοποιήθηκε από τους Zhong και Liljenquist, στην οποία ζήτησαν από τους συμμετέχοντες
να να θυμηθούν μία έντονα καλή ή κακή πράξη που έχει σημαδέψει το παρελθόν τους,
ενώ στη συνέχεια τους δόθηκε να συμπληρώσουν κάποια γράμματα που έλειπαν από τις
παρακάτω λέξεις: </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US;">W</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">_
_ </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US;">H</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">,
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US;">SH</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">_
_</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US;">ER</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">
</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> και </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US;">S</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">
_ _</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US;">P</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">.
Τα αποτελέσματα της έρευνας κατέδειξαν ότι οι συμμετέχοντες που είχαν θυμηθεί
άσχημες πράξεις του παρελθόντος 60% συμπλήρωναν τις παραπάνω λέξεις με γράμματα
που σχημάτιζαν λέξεις σχετικές με την καθαριότητα όπως </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US;">WASH</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">, </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US;">SHOWER</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">, </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US;">SOAP</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">. Αντίθετα, οι συμμετέχοντες που
είχαν ανασύρει από τη μνήμη τους θετικές εικόνες πιο συχνά σχημάτιζαν τις λέξεις
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US;">WISH</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">,
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US;">SHAKER</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">,
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US;">STEP</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> Επίσης, άλλες σ</span><span style="text-align: center;">χετικές έρευνες υποστηρίζουν ότι οι
παίκτες (και κυρίως οι νέοι παίκτες) βίαιων βιντεοπαιχνιδιών που περιλαμβάνουν
αίμα και βία τείνουν να πλένουν περισσότερο συχνά τα χέρια τους εν συγκρίσει με
παίκτες βιντεοπαιχνιδιών που δεν έχουν σχετικό περιεχόμενο.</span></div>
<o:p></o:p><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> Φυσικά, το συγκεκριμένο φαινόμενο βρίσκεται ακόμη υπό
διερεύνηση καθώς πρέπει να εξετασθεί η επίδραση που πιθανόν έχουν και άλλοι
παράγοντες στην εμφάνιση αυτού του φαινομένου. Είναι όμως αρκετά ενδιαφέρον να
παρατηρήσει κανείς για τον εαυτό του πόσο ο ίδιος συνδέει συνειδητά ή
ασυνείδητα την ψυχική με τη σωματική καθαρότητα. <b>Εσείς πόσο συχνά πλένετε τα
χέρια σας;</b><o:p></o:p></span></div>
Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-70394205588828448882013-11-12T12:17:00.001+02:002013-11-12T12:17:58.423+02:00Μιλώντας για τον θάνατο <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjkRTxNinQOtBbhFzn8Vo4Y_E696TuAd0M1WqXtuOui7BTr3VcrflqXaZn4ZdYBXDhoil_b_H1i1v3Ak3tjFgkJt8xsV0hHeGxrcSjCwivXKLNiSNKz4gbCdlMa8WtUkRPBz2oBV0WPWQ/s1600/Girl_at_Funeral.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjkRTxNinQOtBbhFzn8Vo4Y_E696TuAd0M1WqXtuOui7BTr3VcrflqXaZn4ZdYBXDhoil_b_H1i1v3Ak3tjFgkJt8xsV0hHeGxrcSjCwivXKLNiSNKz4gbCdlMa8WtUkRPBz2oBV0WPWQ/s320/Girl_at_Funeral.jpg" width="320" /></a></div>
Στην Μ. Βρετανία άλλη μία εκπαιδευτική καινοτομία έρχεται να φέρει στην επιφάνεια ένα ζήτημα ταμπού για εκατομμύρια ανθρώπων και ιδιαιτέρως γονιών στον κόσμο. Πιο συγκεκριμένα, ένα πιλοτικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα άρχισε να εφαρμόζεται στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Βρετανίας όπου παιδιά δημοτικού και γυμνασίου θα έχουν την δυνατότητα να μιλήσουν στα πλαίσια συγκεκριμένου μαθήματος για θέματα και απορίες που έχουν σχετικά με τον θάνατο και το πένθος.<br />
Αρκετοί γονείς αναρωτιούνται όταν έρθει μία τέτοια άβολη ώρα για το αν θα πρέπει να μιλήσουν στο παιδί τους για το θάνατο, για το αν πρέπει το παιδί να παραστεί σε κηδεία, για το πώς αναμένεται να θρηνήσει το παιδί και αν τραυματίζεται μέσα από τέτοιες συζητήσεις και διαδικασίες. Δυστυχώς η συνήθης πρακτική των περισσοτέρων γονιών είναι αυτή που δεν συνίσταται από την πλειοψηφία των ψυχολόγων οι οποίοι είναι πολύ ξεκάθαροι για το πώς χειριζόμαστε αποτελεσματικά τέτοια ζητήματα με το παιδί μας.<br />
Γενικά, είναι καλό να έχουμε στο μυαλό μας πως τα παιδιά μπορεί να έχουν έναν δικό τους τρόπο σκέψης αλλά καταλαβαίνουν και ψυχανεμίζονται όταν συμβαίνει κάτι στην οικογένεια, εάν αυτό είναι καλό ή κακό και πώς επηρεάζονται από αυτό οι γονείς. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, το να αποκρύπτουμε σοβαρά γεγονότα από το παιδί δεν είναι προστατευτικό, αντίθετα είναι ιδιαίτερα στρεσογόνο για το παιδί, το οποίο μέσα από τις δικές του σκέψεις και αναπαραστάσεις προσπαθεί να εξηγήσει το τι άλλαξε στην οικογένειά του.<br />
Όταν λοιπόν πεθάνει ένα πρόσωπο της οικογένειας ή του στενού περιβάλλοντος αυτής, το κοινοποιούμε στο παιδί, αναφέροντας τις λέξεις που και εμείς χρησιμοποιούμε, ''πέθανε'', ''σκοτώθηκε'', ''έχασε τη ζωή του'' αντί του ''έφυγε'', ''πήγε ένα μακρύ ταξίδι'' κλπ. Βοηθάμε το παιδί μέσα από τέτοιες λέξεις να αναρωτηθεί για τη λειτουργία και την φύση του θανάτου την οποία πρέπει να του εξηγήσουμε στα πλαίσια του κύκλου της ζωής, χρησιμοποιώντας και παραδείγματα από την φύση και τον κόσμο των ζώων. Εάν αναφέρουμε ότι απλά ο παππούς έφυγε καλλιεργούμε στο παιδί ανασφάλεια για το άγχος της εγκατάλειψης από τους οικείους του ενώ αντίστοιχα εάν απαντήσουμε απλά ότι η γιαγιά πέθανε γιατί ήταν άρρωστη αμέσως το παιδί ταυτίζει την αρρώστια με τον θάνατο και κάθε φορά που κάποιος είναι άρρωστος θα νομίζει ότι θα πεθάνει.<br />
Όσον αφορά την κηδεία του αγαπημένου προσώπου, καλό είναι τα παιδιά να παρίστανται σε αυτή μετά τα 6 χρόνια και αφού τα ίδια εκφράσουν την επιθυμία να βρίσκονται σε αυτήν (όπερ σημαίνει ότι πρέπει να τα ρωτήσουμε για το τι θέλουν) αφού τους εξηγήσουμε το τι ακριβώς γίνεται σε μία κηδεία (εδώ μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το παράδειγμα των ελεφάντων, οι οποίοι σε κύκλο αποχαιρετούν το μέλος της αγέλης που πέθανε).<br />
Τέλος, στο θέμα του πένθους, σε καμία περίπτωση ακόμη και αν πρόκειται για παιδιά στην εφηβεία δεν καταπιέζουμε το παιδί ως προς τον τρόπο που θα πενθήσει τον αποθανόντα, με το φόβο του σχολιασμού από τους συγγενείς. Για κάποια παιδιά ή και εφήβους ακόμη και η ιδέα του συνεχούς ντυσίματος στα μαύρα μπορεί να προκαλεί άγχος και μελαγχολία (οπότε και εσείς ως γονείς δείτε το σχετικό θέμα με τα ρούχα) οπότε δεν πιέζουμε για κανένα λόγο το παιδί μας προς αυτή την κατεύθυνση. Επίσης, ένα παιδί μπορεί να κλάψει και να στεναχωριέται αλλά το επόμενο μισάωρο να θέλει να παίξει με τους φίλους του, μην το κατακρίνετε, μην το καταπιέζετε, σκεφτείτε ότι γενικότερα ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του τρόπο, ρυθμό και έκφραση του θρήνου και του πένθους. Μην ξεχνάτε ότι ο θάνατος είναι στη ζωή μας και για να μπορέσουμε να συμφιλιωθούμε μαζί του (όσο αυτό είναι δυνατό) δεν πρέπει να προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχει.<br />
<br />Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-44517829300793784612013-11-07T13:56:00.001+02:002013-11-07T13:56:15.824+02:00Τι άραγε μπορούμε να δούμε σε αυτό το βίντεο;<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 24px;"><b><br /></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 24px;"><b><br /></b></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-VYvguNRtL0sdGzwPEDMIhtQVbnUCIgVnZGR3vvRtczTTk4qOrkA1yK_yQHhXL9eRYnUqZeFn1UdD0LWXvxccUUCqz_3fTzGce1st0L1f5Qaq9ny_uzzhf8JZ76B7vPrSgBLAxxRbDyo/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="145" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-VYvguNRtL0sdGzwPEDMIhtQVbnUCIgVnZGR3vvRtczTTk4qOrkA1yK_yQHhXL9eRYnUqZeFn1UdD0LWXvxccUUCqz_3fTzGce1st0L1f5Qaq9ny_uzzhf8JZ76B7vPrSgBLAxxRbDyo/s320/images.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 24px;"><b><br /></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 24px;"><b>Τι άραγε μπορούμε να δούμε σε αυτό το βίντεο;</b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Σάλος
έχει προκληθεί τις τελευταίες μέρες από την κυκλοφορία του περιβόητου βίντεο της
εν ψυχρώ δολοφονίας των δύο μελών της Χρυσής Αυγής. Δικός μου σκοπός δεν είναι
ούτε να τοποθετηθώ πολιτικά επί του ζητήματος ούτε και να σχολιάσω την
κυκλοφορία του βίντεο στα ΜΜΕ ή τυχόν σκοπιμότητες που αυτή εξυπηρετεί. Ωστόσο,
η εξειδίκευσή μου στο συγκεκριμένο πεδίο έστω και μέσα από την ευρεία κυκλοφορία
ενός τέτοιου υλικού με έβαλε στην διαδικασία να αναλύσω κάποια από τα βασικά
σημεία του εγκλήματος ακόμη και αν αυτό δεν γίνεται σε αυτό το κράτος από κάποιον
επίσημο φορέα ή κάτω από συγκεκριμένα πρωτόκολλα που ακολουθούν τα εξελιγμένα
κράτη, αλλά στα πάνελ της τηλεόρασης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Αρχικά,
πρέπει να τονίσουμε ότι τα ποσοστά δολοφονιών ως συγκεκριμένη μορφή εγκλήματος
είναι από τα πιο χαμηλά τόσο στη χώρα μας όσο και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές
χώρες. Ο ενδεδειγμένος τρόπος προσέγγισης μίας δολοφονίας προτάσσει αρχικά να
προσεγγιστεί ο χώρος και η ανάλυση οποιουδήποτε υλικού χωρίς προδιαγεγραμμένες
αντιλήψεις και καταγεγραμμένα κίνητρα τα οποία, ακόμη και αν υπάρχουν κάποιες
προφανείς προτάσεις, πρέπει να θεωρούνται άγνωστα μέχρι να ολοκληρωθεί η έρευνα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Η σχετική βιβλιογραφία καταδεικνύει ότι συνήθως
οι θύτες ενός τέτοιου εγκλήματος είναι κατά πλειοψηφία νέοι άνδρες ενώ γενικά υπάρχουν
τρεις τύποι δολοφόνων. Υπάρχουν λοιπόν οι κατά συνθήκη δολοφόνοι (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">situational</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">murderers</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">), τα άτομα που
δολοφονούν ως αντίδραση σε ένα είδος ακραίου συναισθήματος (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">emotionally</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">reactive</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">homocides</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">) και οι μηδενιστές δολοφόνοι
(</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">nihilistic</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">homocides</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">).
Οι πρώτες δύο κατηγορίες θεωρώ ότι είναι εύκολα κατανοήσιμες αλλά η τρίτη είναι
η πιο σπάνια αλλά και κοντινή στο συγκεκριμένο περιστατικό κατηγορία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Οι
μηδενιστές δολοφόνοι είναι άτομα τα οποία παρουσιάζουν υψηλά επίπεδα
ψυχοπάθειας και σαδιστικών συμπεριφορών. Η ψυχοπάθεια αντανακλάται κυρίως στην
παντελή έλλειψη συναισθημάτων που όλοι οι άνθρωποι σε μικρότερο ή μεγαλύτερο
βαθμό κατέχουν όπως η συμπόνοια, ο πόνος και η λύπη, στην εκμετάλλευση (με
πολλούς τρόπους) των άλλων προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος που οι ίδιοι
έχουν θέσει αλλά και μία αίσθηση μεγαλείου, θεωρώντας πως όλοι οι υπόλοιποι
είναι σημαντικά υποδεέστεροι σε σύγκριση με τους ίδιους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ακόμη,
ο τρόπος εκτέλεσης της δολοφονίας, η επιλογή του όπλου, των θυμάτων, του χρόνου
δράσης, του τόπου δράσης και της απόστασης από το θύμα είναι μεταβλητές που
δίνουν περισσότερα στοιχεία για το προφίλ του δράστη. Στη συγκεκριμένη
περίπτωση, το όπλο που επιλέχθηκε δείχνει την αποφασιστικότητα του δράστη για
να υπάρξουν νεκροί, όπως άλλωστε φαίνεται και από την επιλογή των σημείων βολής
που συνδέονται με ακαριαίο θάνατο (κεφάλι και στήθος). Άλλωστε η επιθυμία να
υπάρξουν νεκροί φαίνεται και από τις ‘‘χαριστικές βολές’’ που ο δολοφόνος φαίνεται να δίνει στα
θύματα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Επίσης,
η απόσταση από τα θύματα είναι μία πολύ σημαντική μεταβλητή. Όσο μεγαλύτερη
είναι η απόσταση από το θύμα τόσο μεγαλύτερη είναι και συναισθηματική απόσταση
από αυτόν/αυτήν, δεν υπάρχει βλεμματική/προσωπική επαφή αλλά ούτε και επίδραση
από τις αντιδράσεις του θύματος που μπροστά στο φόβο του θανάτου μπορούν να
εξάρουν και το συναίσθημα του θύτη ή να βλάψουν την αποφασιστικότητά του. Άρα, είτε υπάρχει εντελώς επίπεδο
συναίσθημα (δείγμα ψυχοπάθειας) ή φαίνεται πως η συγκεκριμένη διαδικασία είναι
κάτι το οποίο προφανώς το άτομο έχει ξανακάνει στο παρελθόν οπότε και είναι
σίγουρος ότι δεν θα επηρεαστεί από άλλους παράγοντες. Φυσικά, η κοντινή
απόσταση είναι και μία δικλείδα ασφαλείας της ‘‘επιτυχίας’’ του χτυπήματος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Επιπρόσθετα,
ο χρόνος δράσης αλλά και ο τόπος δράσης καταδεικνύουν επιθυμία πλήρους
απαξίωσης και ταπείνωσης του συστήματος αλλά και πρόκλησης εντυπωσιασμού καθώς
πρόκειται για ώρα αιχμής, σε μία ημέρα που αποτελεί για πολλούς το τέλος της εργάσιμης
εβδομάδας (αυξημένη κίνηση), σε ένα κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Αναφορικά
με την επιλογή των θυμάτων η οποία
θεωρείται τυχαία (με κριτήριο αποκλειστικά την προσωπική τους ταυτότητα-πέρα
από την εμπλοκή σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο) φαίνεται πως αποτελεί την έναρξη
μίας νέας εποχής για την τρομοκρατία στην Ελλάδα- εάν τελικά υπάρχει σύνδεση με
αυτήν-. Αυτό προκύπτει από την εξέταση προηγούμενων σχετικών χτυπημάτων, όπου
όταν οι στόχοι ήταν συγκεκριμένοι αφορούσαν πρόσωπα-ορόσημα του συστήματος ενώ στις
υπόλοιπες περιπτώσεις μιλάμε για εξ’ αποστάσεως χτυπήματα που στην πλειοψηφία τους
συνέβαιναν σε σημεία τόπου και χρόνου όπου υπήρχαν σημαντικά χαμηλές
πιθανότητες για ανθρώπινες απώλειες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Τέλος,
τα άτομα τα οποία ανήκουν στη συγκεκριμένη κατηγορία δολοφόνων έχουν στην
συντριπτική τους πλειοψηφία επιδείξει αντικοινωνική συμπεριφορά από πολύ μικρή
ηλικία επομένως είναι πολύ πιθανόν να έχουν σχετικές ή άλλες καταδίκες στο
παρελθόν. Ακόμη είναι σημαντικό να τονισθεί πως η εξέταση μαρτύρων σε αυτές τις
περιπτώσεις πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική καθώς η μνήμη ανάκλησης
συγκεκριμένων γεγονότων φθίνει με την πάροδο του χρόνου, επηρεάζεται σημαντικά
από άλλα ερεθίσματα (θεωρίες και απόψεις, ρεπορτάζ των ΜΜΕ) και είναι λιγότερο
αληθής όταν υπάρχει όπλο καθώς ο άνθρωπος σε τέτοια εγκλήματα τείνει να
εστιάζει στο όπλο του εγκλήματος και όχι στα χαρακτηριστικά του δράστη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Μία
τέτοια επιφανειακή όπως θεωρώ αλλά πιο ουσιαστική από τις τηλεοπτικές ανάλυση
πρέπει να πραγματοποιείται σε κατάλληλους χώρους, με συγκεκριμένες μεθόδους και
από εξειδικευμένους ανθρώπους που θα έχουν κάτι ουσιαστικό να προσδώσουν, εκτός
από το σοκ που νιώθει ο μέσος άνθρωπος μπροστά στη θέα μίας εκτέλεσης ή την
ενεργοποίηση της φαντασίας και της δράσης άλλων διεστραμμένων ατόμων.<o:p></o:p></span></div>
Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-72546813113414380122013-05-28T22:28:00.003+03:002013-05-28T22:28:36.248+03:00Πώς να προστατεύσω το παιδί μου από την κακοποίηση και ασέλγεια; <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-21H2DYvjq5Vjs7RMEVMXiyi_eB4DfLjtzHcuCdoURc2D5YDS1-IvP5EOORE34JMQsSGKcgje3D1GiMj8NZDlaCwN5fxUpXcW_qsECMeYnmqmmZS_Q-ss7m7cLI1xjlwg_vJsjyMb8rc/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-21H2DYvjq5Vjs7RMEVMXiyi_eB4DfLjtzHcuCdoURc2D5YDS1-IvP5EOORE34JMQsSGKcgje3D1GiMj8NZDlaCwN5fxUpXcW_qsECMeYnmqmmZS_Q-ss7m7cLI1xjlwg_vJsjyMb8rc/s400/images.jpg" width="394" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Με αφορμή το τελευταίο περιστατικό ασέλγειας και αποπλάνησης ανηλίκου και μετά από ερωτήσεις από πολλούς γονείς για το πώς οι ίδιοι μπορούν να προστατεύσουν τα παιδιά τους από τέτοιες καταστάσεις και κινδύνους αποφάσισα να βοηθήσω με κάποιες απλές πληροφορίες και συμβουλές.</div>
<div style="text-align: justify;">
Καταρχήν σημαντικός παράγοντας είναι ήδη από τη νηπιακή ηλικία να κάνετε με τα παιδιά μία κουβέντα, απλή και κατανοητή αναφορικά με το σώμα τους και την αυτοδιάθεσή τους. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως πρέπει οι γονείς ήδη από αυτή την ηλικία να ενημερώσουν τα παιδιά τους για τον έλεγχο που έχουν τα ίδια για το σώμα τους αλλά και για την εμπιστοσύνη που δεν πρέπει να δείχνουν σε κανέναν άλλον εκτός από τους γονείς τους. Έτσι λοιπόν, μαθαίνουμε στο παιδί πως κανένας δεν έχει το δικαίωμα να τα αγγίζει και να τα χαιδεύει (ιδιαίτερα στα γεννητικά τους όργανα και σε ευαίσθητες περιοχές) εκτός από τους γονείς τους. Ταυτόχρονα, ακόμη και αν κάποιος μένει μόνο στα λόγια και τους δημιουργεί αίσθημα ανασφάλειας δεν πρέπει να αφήνονται αλλά να ενημερώνουν τους γονείς τους. Είτε αυτός είναι ο δάσκαλος, ο προπονητής ή κάποιος που παρουσιάζεται ως αστυνομικός.</div>
<div style="text-align: justify;">
Δυστυχώς αυτές οι συζητήσεις και οι παρατηρήσεις δεν έχουν πάντα αποτέλεσμα και τα παιδιά πέφτουν θύματα ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου εμπλέκεται με κάποιο τρόπο ο νόμος (π.χ. κάποιος αστυνομικός ή άλλο όργανο εξουσίας) ή όταν ο θύτης είναι κάποιος οικείος. Ταυτόχρονα λοιπόν με τη συζήτηση περί αυτοδιάθεσης και ελέγχου του σώματος πρέπει να καλλιεργήσουμε μία αίσθηση εμπιστοσύνης στα παιδιά, ότι ακριβώς μπορούν να εκμυστηρευτούν στους γονείς τους τα πάντα, ακόμη και κάθε μύχια και κρυφή τους σκέψη ή φόβο. Έτσι είναι λιγότερο πιθανό να πιάσουν τόπο ο εκφοβισμός και οι απειλές που συχνά χρησιμοποιούν οι ασελγοί ή θύτες υποστηρίζοντας πως αν το πουν σε κανέναν θα τα σκοτώσουν, ότι δεν θα τους αγαπάει κανείς και ότι οι γονείς τους θα τους απορρίψουν.</div>
<div style="text-align: justify;">
Σε περίπτωση πάλι που το παιδί έχει καταληφθεί από φόβο και δεν μιλάει υπάρχουν και πάλι κάποια σημάδια τα οποία οι γονείς πρέπει να προσέχουν. Για παράδειγμα, διαταραχές στη συμπεριφορά του παιδιού, στον ύπνο, επανεμφάνιση της νυχτερινής ενούρησης και φοβίες για μέρη και αντικείμενα τα οποία δεν είχαν πρέπει να μας υποψιάζουν. Ακόμη, πιθανόν τα παιδιά που έχουν πέσει θύμα ασέλγειας να χρησιμοποιούν σεξουαλικές λέξεις και υπονοούμενα που δεν χρησιμοποιούσαν (όχι γνωρίζοντας απαραίτητα το πραγματικό τους νόημα), να υπερασχολούνται με τα γεννητικά τους όργανα, να φοβούνται μπροστά στην παρουσία ενηλίκων και να εκδηλώνουν ένα έντονο άγχος αποχωρισμού.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τέλος, ακόμη και αν φαίνεται περίεργο, οι άνθρωποι που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά δεν είναι απαραίτητα οι ''ανώμαλοι'' που κρύβονται στους θάμνους και στα παρκάκια. Μπορεί να είναι ο γείτονας, ο συνάδερφος, ο προπονητής ή ο δάσκαλος του παιδιού. Είναι άνθρωποι που συναναστρέφονται με παιδιά, απασχολούνται σε σχετικά επαγγέλματα και δραστηριότητες. Πρέπει να μας κάνει εντύπωση εάν κάποιος συχνά ζητά να απομονώνει το παιδί με διάφορες προφάσεις (να πάμε να του πάρω ένα παγωτό), εάν δεν έχει τόσο καλές σχέσεις με τους ενήλικες και φαίνεται ότι συνεννοείται πολύ καλά μόνο με παιδιά και στις περιπτώσεις μονογονεϊκών οικογενειών όταν ο σύντροφος δίνει περισσότερη προσοχή και σημασία στα παιδιά παρά στο/στη σύντροφό του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-48600994490339010002013-03-05T11:23:00.000+02:002013-03-05T11:23:01.825+02:00Οι ετικέτες στη ζωή μας<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQZP0fNV05z-c3saqOvICTymEjYMPSYf9Pj75bRbDcmWKki09QqUH84lAhHr_GlSJ3O9HaxOQdYl1pkEr887cVMilqBIPrZlNomHIvhcfimO1AvBK_d3sPMEd-xCupNmqcgFaH_4D4J18/s1600/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF+%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQZP0fNV05z-c3saqOvICTymEjYMPSYf9Pj75bRbDcmWKki09QqUH84lAhHr_GlSJ3O9HaxOQdYl1pkEr887cVMilqBIPrZlNomHIvhcfimO1AvBK_d3sPMEd-xCupNmqcgFaH_4D4J18/s1600/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF+%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Από πολύ μικρή ηλικία, από τις πρώτες νοητικές εργασίες που μαθαίνει να κάνει ένα παιδί είναι να χωρίζει τον κόσμο σε κατηγορίες για να τον απλοποιεί, για να οριοθετεί τη γνώση του. Έτσι σταδιακά μαθαίνουμε να δημιουργούμε γενικές κατηγορίες για τα αντικείμενα, για τα ζώα, για το περιβάλλον μας, που αποτελούνται από πολλές υποκατηγορίες. Πάρτε για παράδειγμα τα ζώα, είναι μία γενική κατηγορία, αποτελείται όμως από μία σειρά από υποκατηγορίες, τα θηλαστικά, τα πτηνά, τα ερπετά και αυτές με τη σειρά τους αποτελούνται από άλλες πιο στενές και συγκεκριμένες υποκατηγορίες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτή όμως η ανθρώπινη τάση δεν περιορίζεται στα αντικείμενα και την εξήγηση του περιβάλλοντος του ατόμου, καθώς ο άνθρωπος τείνει να τοποθετεί τους συνανθρώπους του σε μεγάλες και μικρότερες κατηγορίες δίνοντάς τους ταμπέλες, για να απλοποιήσει την ίδια του την ύπαρξη. Οι ντόπιοι, οι μετανάστες, οι έγχρωμοι, οι ομοφυλόφιλοι, καθένας μας έχει μία ευρεία γκάμα από ετικέτες για να αποδώσει στον διπλανό του. Πολλές φορές, αυτές οι ταμπέλες αφορούν χαρακτηριστικά, προτιμήσεις και ιδεολογίες και είναι τόσο ισχυρές που είναι πιθανόν να αντικαταστήσουν το όνομα του ατόμου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η εμπειρία των ετικετών ξεκινά ήδη από τη σχολική ζωή, από τα απλά παρατσούκλια που κάποιοι κουβαλούν για ολόκληρη την ζωή τους. Δυστυχώς όμως η συνήθεια αυτή δεν περιορίζεται στη σχολική ζωή, ακόμη και όταν ο άνθρωπος ενηλικιώνεται δρα με τον ίδιο τρόπο προσπαθώντας να εξηγήσει τον πολύπλοκο κόσμο του αποδίδοντας μονοδιάστατες ιδιότητες και χαρακτηριστικά σε όλους τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφεται. Ποιος είναι όμως ο κίνδυνος που αυτές οι ετικέτες κουβαλούν μαζί τους;</div>
<div style="text-align: justify;">
Πρέπει να γίνει κατανοητό πως η ίδια η διαδικασία της κατηγοριοποίησης αποτελεί την βάση των απόψεων μας και των στερεοτύπων ή προκαταλήψεων που εμείς κατέχουμε. Ας πάρουμε το παράδειγμα του ομοφυλόφιλου άνδρα, όταν χρησιμοποιούμε την ετικέτα του ομοφυλόφιλου για να χαρακτηρίσουμε έναν άνδρα που γνωρίζουμε, αυτή η ταυτότητα μπορεί να συνοδεύεται από μία σειρά αρνητικών χαρακτηριστικών που δεν αποδεικνύονται για όλες τις περιπτώσεις αλλά υιοθετούνται ελέω της γενίκευσης των κατηγοριών μας. Η ' αθώα' λοιπόν ετικέτα του ομοφυλόφιλου μπορεί να ταυτίζεται με την έλλειψη τιμής, την ανωμαλία, την ελαφρότητα, την προβληματική συμπεριφορά, τη σεξουαλική ανωριμότητα όπως εκφράζεται μέσα από σύντομες και εφήμερες σχέσεις. Σίγουρα μας είναι πιο εύκολο να στενέψουμε τα όρια της κατηγορίας του ομοφυλόφιλου αλλά ταυτόχρονα βυθιζόμαστε σε μία δίνη αναπαραγωγής στερεοτύπων που οδηγούν σε αντίστοιχες συμπεριφορές αποδοχής ή αποκλεισμού (άλλωστε τα στερεότυπα μπορεί να είναι και θετικά, π.χ. οι Γερμανοί είναι εργατικοί).</div>
<div style="text-align: justify;">
Εν κατακλείδι, καλό είναι να κατηγοριοποιούμε τη γνώση μας, τη μνήμη μας και τις πληροφορίες από τις οποίες κατακλυζόμαστε καθημερινά. Μην πέφτετε όμως στην παγίδα να δίνετε συνεχώς ετικέτες στον εαυτό σας και τους άλλους, τοποθετώντας τους σαν ένα κομμάτι του σωρού μίας κατηγορίας. Η ανθρώπινη υπόσταση είναι πολυδιάστατη και δεν μπορεί να περιοριστεί στα όρια μίας ταμπέλας, ακόμη και οι μουστάρδες στο ράφι ενός σούπερ μάρκετ έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, γιατί όλοι οι τοξικομανείς να είναι ίδιοι;</div>
Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-25199235270226921722013-02-12T20:17:00.002+02:002013-02-12T20:17:36.382+02:00Το σύνδρομο mobbing στη Μνημονιακή Ελλάδα<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvkcIqRHU71CCB2HjQFsLXqILm_W-EzRx-aWosbiT_9pkrOLcHvZEieYDUfIIY2hNX_b6oo-t3WO7XsH8Wl4q1wL17UgTwxgZt1R4724d0zGqCFW8eltvYROD1ZRwJkToom74XRYTq85U/s1600/depositphotos_5757083-Mobbing.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="243" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvkcIqRHU71CCB2HjQFsLXqILm_W-EzRx-aWosbiT_9pkrOLcHvZEieYDUfIIY2hNX_b6oo-t3WO7XsH8Wl4q1wL17UgTwxgZt1R4724d0zGqCFW8eltvYROD1ZRwJkToom74XRYTq85U/s320/depositphotos_5757083-Mobbing.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Ο όρος </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">mobbing</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">προέρχεται
από την αγγλική λέξη </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">mob</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">που
σημαίνει επιτίθεμαι, περικυκλώνω, ενοχλώ και χρησιμοποιείται πλέον από τους κοινωνικούς
επιστήμονες και ψυχολόγους για να περιγράψει μία συστηματική στρατηγική εκμετάλλευσης,
περιθωριοποίησης και ψυχολογικής επίθεσης στο εργασιακό περιβάλλον κυρίως από ανωτέρους
αλλά και από συναδέρφους κάτω από το πέπλο του ανταγωνισμού.</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Σαν όρος βέβαια έχει κάνει την εμφάνισή του ήδη από το 1900
από τον ηθολόγο </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Lorenz</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">,
ο οποίος τον χρησιμοποίησε για να περιγράψει την τάση των ισχυρών μελών μίας αγέλης
να περιθωριοποιούν, κακοποιούν ακόμη και να σκοτώνουν τα αδύναμα μέλη της ομάδας.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα μετά από ένα κύμα
αυτοκτονιών που ξέσπασε μεταξύ εργαζομένων σε συγκεκριμένες εταιρίες, οι
επιστήμονες έρχονται να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με τις συγκεκριμένες
πρακτικές που ξεφεύγουν από την τυπική συμπεριφορά του ανωτέρου σε μία
επιχείρηση. Τα πρώτα αποτελέσματα των ερευνών έρχονται να επιβεβαιώσουν πως το
συγκεκριμένο πλέγμα συμπεριφοράς έχει σοβαρές σωματικές και ψυχολογικές
συνέπειες στον εργαζόμενο ο οποίος συχνά, αναγκάζεται να εργάζεται καθημερινά
σε ένα εχθρικό περιβάλλον, όπου δολίως του ανατίθενται συνεχώς υποτιμητικά
καθήκοντα, υβρίζεται με βαρείς χαρακτηρισμούς, προσβάλλεται και ζει συνεχώς υπό
την απειλή της απόλυσης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Οι επιπτώσεις του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">mobbing</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">μπορεί
να έχουν την μορφή των εξαρτήσεων καθώς πολλοί εργαζόμενοι βρίσκουν καταφύγιο
στο αλκοόλ ή άλλες ψυχοδραστικές ουσίες, πιθανόν να εκφραστεί με ψυχοσωματικά
συμπτώματα, αγχώδεις διαταραχές ακόμη και επεισόδια πανικού. Επίσης µπορεί να επιφέρει στον εργαζόµενο δυσκολίες
στον ύπνο, κατάθλιψη, ανάπτυξη
διαφόρων µορφών µανίας,
κάποιες φορές έντονη επιθετικότητα, σωµατική κόπωση ή/και τάσεις
αυτοκτονίας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Ο ανώτερος ή ο συνάδερφος που χρησιμοποιεί τέτοιες
συμπεριφορές, το κάνουν είτε επειδή ιεραρχικά έχουν την δυνατότητα και εξουσία
να φερθούν με τέτοιο τρόπο είτε επειδή οι ίδιοι ικανοποιούνται πληγώνοντας τον
άλλο και αναπτύσσουν την αυτοεκτίµησή τους, µεταφέροντας στους άλλους τον «πόνο»
που αδυνατούν να αισθανθούν ,
αλλά και τις εσωτερικές τους αντιθέσεις που αρνούνται να επεξεργαστούν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Το ακόμη πιο γελοίο της υπόθεσης είναι πως με βάση τους απλούς
όρους του μάρκετινγκ, η απόδοση ενός εργαζομένου πέφτει κατακόρυφα όταν
δουλεύει σε ένα δυσμενές περιβάλλον και σχετικές έρευνες αποκαλύπτουν πως οι
εργαζόμενοι που είναι θύματα του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">mobbing</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">αποδίδουν
κατά 80% λιγότερο. Ακόμη τα ασφαλιστικά ταμεία κάθε χρόνο μόνο στην Αμερική
ξοδεύουν περίπου 200 δις δολλάρια για νοσήλια και φαρμακευτική αγωγή ασθενειών
που σχετίζονται με το </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">mobbing</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">και
το εργασιακό άγχος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Στην Ελλάδα μία πρόσφατη έρευνα της ΓΣΣΕ
υποστηρίζει πως 1 στους 10 Έλληνες εργάζεται σε περιβάλλον συνεχούς εκφοβισμού
ενώ 5 στους 100 Έλληνες αναφέρουν περιστατικά σωματικής βίας στον χώρο εργασίας
με σχεδόν απόλυτη σιγουριά ότι αυτά τα νούμερα είναι πολλαπλάσια στην σύγχρονη
μνημονιακή πραγματικότητα της ανεργίας και της ανασφάλειας, πόσο μάλλον στις περιπτώσεις
της ελληνικής πρακτικής του εκφοβίζειν για να οδηγηθεί ο εργαζόμενος σε
παραίτηση και να αποφευχθεί η αποζημίωση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-63468114373557873402013-01-14T15:16:00.001+02:002013-01-14T15:16:49.777+02:00Θεωρίες Συνομωσίας<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieXs4tWDXpDYxUJG9NZbCgM2ZCEh-mui8jVXVchDU7LcCj1tCVOPcVBwze_y5Vtct-ciqJcVUVNxoaO40_Wj1BpuwSy16WbYgPr7ArpFsJ736dCMGkUzi3tshzDZF8oNOv9HhKk7Drf-c/s1600/conspiracy-theories.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieXs4tWDXpDYxUJG9NZbCgM2ZCEh-mui8jVXVchDU7LcCj1tCVOPcVBwze_y5Vtct-ciqJcVUVNxoaO40_Wj1BpuwSy16WbYgPr7ArpFsJ736dCMGkUzi3tshzDZF8oNOv9HhKk7Drf-c/s320/conspiracy-theories.jpeg" width="316" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Εδώ και δεκαετίες οι θεωρίες συνωμοσίας κάνουν συχνά πυκνά την εμφάνισή τους, είτε όταν πρόκειται για ένα πολιτικό γεγονός είτε ακόμη και για γεγονότα που είναι μέσα στη ζωή μας αλλά αφορούν διάσημους αστέρες. Οι περισσότεροι θα έχουν ακούσει για σκηνοθετημένους θανάτους τραγουδιστών και ηθοποιών αλλά και για ένα σύστημα κοσμοθεωρίας που αποτελείται από σκοτεινές δυνάμεις και λόμπι που κυβερνά τον κόσμο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Γενικότερα, ως θεωρία συνωμοσίας ορίζεται κάθε προσπάθεια να εξηγήσει κανείς γεγονότα και βασικές αιτίες γεγονότων ως αποτέλεσμα μυστικών σχεδίων που ορίζονται από ανώτερες μυστικές δυνάμεις παρά ως συνέπεια συγκυριών ή ατυχημάτων. Οι ψυχολόγοι προσπαθώντας να μελετήσουν τις κατηγορίες των ανθρώπων που έχουν την τάση να υιοθετούν τέτοιες θεωρίες συνωμοσίας αρχικά εστίασαν μόνο στην ύπαρξη κάποιας ψυχικής διαταραχής τονίζοντας πως οι θεωρίες συνωμοσίας σε ένα μεγάλο ποσοστό είναι αποτέλεσμα παρανοϊκών ιδεασμών. Ωστόσο, περισσότερο σύγχρονες έρευνες αποκλείουν το ενδεχόμενο όλοι οι υποστηρικτές των θεωριών συνωμοσίας να πάσχουν από κάποια παθολογία, καταλήγοντας πως παρόλο που μεταβλητές όπως το φύλο, η ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο και τα θρησκευτικά πιστεύω δεν σχετίζονται με τις θεωρίες συνωμοσίας, υπάρχουν άλλοι παράγοντες που σχετίζονται με τη συγκεκριμένη ιδεολογική τάση.</div>
<div style="text-align: justify;">
Για παράδειγμα, η εθνικότητα φαίνεται να σχετίζεται με τις θεωρίες συνωμοσίας καθώς άτομα που ανήκουν σε μειονότητες τείνουν πιο συχνά να επιλέγουν αυτόν τον τρόπο καθορισμού των γεγονότων. Αυτό από μόνο του δεν φαίνεται να εξηγεί και πολλά αλλά σε συνδυασμό με τη μεταβλητή της εμπιστοσύνης στην εξουσία και τις αρχές ξεκαθαρίζει αρκετά την εικόνα. Αυτή η τάση δηλαδή των μειονοτήτων μπορεί να συνδέεται με το γεγονός ότι άτομα που ανήκουν σε μειονοτικές ομάδες εμφανίζουν γενικότερα πιο υψηλά επίπεδα δυσπιστίας απέναντι στο σύστημα και τις αρχές εξουσίας. </div>
<div style="text-align: justify;">
Έπειτα, φαίνεται πως αν κάποιος πεισθεί μία φορά για μία θεωρία συνωμοσίας, εμφανίζει πιο έντονη τάση να υιοθετήσει και άλλες παρόμοιες. Αν για παράδειγμα κάποιος πιστεύει ότι ο θάνατος της πριγκίπισσας Νταϊάνα σχεδιάστηκε από την Βασιλική Οικογένεια, είναι πιο πιθανό να πιστεύει πως πίσω από τις επιθέσεις της 11/9 δεν κρύβεται η Αλ- Κάιντα αλλά οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.</div>
<div style="text-align: justify;">
Πόσο αθώα είναι όμως για την προσωπικότητα και τον τρόπο ζωής μας η πίστη σε θεωρίες συνωμοσίας; Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι η υιοθέτηση τέτοιων θεωριών έχει μια κρυφή επίδραση στον τρόπο που σκεφτόμαστε, που αντικρίζουμε τη ζωή και λειτουργούμε ως άτομα. Οι θιασώτες τέτοιων θεωριών είναι πιο πιθανό να έχουν έντονο αρνητισμό απέναντι στα γεγονότα που έχουν να αντιμετωπίσουν, είναι πιο αρνητικοί απέναντι σε μεθόδους πρόληψης (εφόσον ο ιός του AIDS προκύπτει από μία προσπάθεια γενοκτονίας των έγχρωμων της Αφρικής, γιατί να χρησιμοποιήσει κανείς προφυλακτικό;) ενώ τείνουν να έχουν και πιο ρατσιστικά πρότυπα. Τέλος, οι υποστηρικτές τέτοιων απόψεων είναι λιγότερο ενεργοί ως πολίτες, δεν ασχολούνται συχνά με τα κοινά και νιώθουν πιο έντονο το αίσθημα της αβοηθησίας απέναντι σε γεγονότα και δυνάμεις που δεν μπορούν να ελέγξουν.</div>
<div style="text-align: justify;">
Εσείς; Πόσο συχνά χτίζετε συνωμοσίες στο μυαλό σας και πόσες φορές η προφανής εξήγηση σας φαίνεται πολύ απλή για να είναι αληθινή. Πάντως εγώ θα ήμουν πολύ περίεργη να δω το νησί που ζουν πια ήρεμοι οι Elvis Prisley, Marilyn Monroe και Michael Jackson...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-55092416710968179342012-10-10T21:05:00.003+03:002012-10-10T21:05:32.703+03:00<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"> </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwOuDxgmph8QvKsB1HDt_LuCZoCwvYFDSm7PbKXbbm-mpOnAnM2_k7whkUoRYybF6piUNAKkeKFzn21mUpdis5qRus3QFVMdolE9e8kQIA1vKmOkn99K-bTj2lYx0B3VNd_lhOBzx49v0/s1600/world-wide-abolition-of-the-capital-punishment-34236.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwOuDxgmph8QvKsB1HDt_LuCZoCwvYFDSm7PbKXbbm-mpOnAnM2_k7whkUoRYybF6piUNAKkeKFzn21mUpdis5qRus3QFVMdolE9e8kQIA1vKmOkn99K-bTj2lYx0B3VNd_lhOBzx49v0/s320/world-wide-abolition-of-the-capital-punishment-34236.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><b><i><u><br /></u></i></b></span>
<span style="font-size: large;"><b><i><u><br /></u></i></b></span>
<span style="font-size: large;"><b><i><u> Η εσχάτη των ποινών...</u></i></b></span><br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Η δεκάτη Οκτωβρίου έχει οριστεί ως η μέρα κατά της θανατικής ποινής. Η θανατική ποινή έχει αρχίσει να καταγράφεται από την αρχαιότητα ακόμη και ισχύει σε κάποιες χώρες ακόμη και σήμερα. Πιο συγκεκριμένα, έχει καταργηθεί σε 88 χώρες, σε 11 μερικώς, σε 24 στην πράξη, ενώ σε 75 χώρες ακόμη χρησιμοποιείται. Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ισχύει σε 30 από τις 50 συνολικά Πολιτείες, ενώ την ώρα που μιλάμε υπάρχουν 3.000 μελλοθάνατοι που περιμένουν την εκτέλεση της ποινής τους. Παρόλο που υπάρχει σχετικό ψήφισμα από τον ΟΗΕ του 2007 για κατάργηση της συγκεκριμένης πρακτικής μόνο τα 2 τελευταία χρόνια έχουν εκτελεστεί περίπου 6.000 κατάδικοι. Είναι σημαντικό να τονισθεί πως η συντριπτική πλειοψηφία των εκτελέσεων έχει πραγματοποιηθεί στις ΗΠΑ, την Κίνα και την Ινδία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όσο η κοινωνία αγριεύει, το ίδιο αγριεύουν και τα εγκλήματα που διαπράττονται μέσα σε αυτήν. Όσο η κατάσταση χειροτερεύει τόσο πληθαίνουν και οι ακραίες φωνές για την επαναφορά της θανατικής ποινής. Ποιες είναι όμως οι πραγματικές διαστάσεις αυτής; Ξεκινώντας, δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μπροστά στο ενδεχόμενο λάθους. Τι κάνουμε λοιπόν στην περίπτωση που ένα τέτοιο λάθος και η ύπαρξη ενός ατόμου στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή οδηγήσει στη σύλληψή του και καταδίκη του στην εσχάτη των ποινών; Πώς διορθώνουμε αυτό το ''λάθος'';</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από την άλλη ποιος είναι ο Θεός επί γης, η ανώτερη δύναμη και αρχή που θα καθορίσει ποιος ζει και ποιος πεθαίνει; Άλλωστε το σύστημα λέγεται σωφρονιστικό και όχι εκκαθαριστικό άρα που έγκειται ο σωφρονισμός στην επιβολή του θανάτου; Θα μου πουν βέβαια οι ίδιοι ακραίοι πως μιλάς εκ του ασφαλούς... Τι θα έλεγες αν είχες απέναντι σου τον άνθρωπο που κατακρεούργησε το παιδί σου; Δε νομίζω ότι η αφαίρεση της δικής του ζωής θα απάλυνε έστω και λίγο τον πόνο μου, άλλωστε η στέρηση της ελευθερίας και η ισόβια καταδίκη σε συνδυασμό με τις επισκέψεις των Ερινύων νομίζω ότι είναι μεγαλύτερη τιμωρία από την γρήγορη και αιώνια απελευθέρωσή του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Άλλωστε και ο χειρότερος εγκληματίας έχει και αυτός οικογένεια, έστω και έναν άνθρωπο που θα πονέσει με την απώλειά του και θα υποβληθεί στο μαρτύριο της απώλειας παρόλο ν το δικό του χέρι δεν διέπραξε κανένα έγκλημα. Σε τι διαφέρουμε λοιπόν από τους βάρβαρους που ζητούσαν κεφάλια επί πίνακι και ποια είναι ακριβώς η εξέλιξη την οποία ευαγγελιζόμαστε και υποστηρίζουμε διαχωρίζοντας τον εαυτό μας από τα ζώα- αυτά δεν είναι έλλογα όντα...</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Και για τους ένθερμους υποστηρικτές και επιστήμονες που λειτουργούν με αριθμούς και ποσοστά, αναλογιστείτε, η θανατική ποινή λειτούργησε ποτέ ανασταλτικά για την τέλεση εγκλημάτων; Γιατί οι ΗΠΑ που εφαρμόζουν αυτή την πρακτική έχουν ακόμη υψηλότατα ποσοστά εγκληματικότητας; Θα σας πω εγώ γιατί...Ο απλός καθημερινός άνθρωπος, ο υπεράνω πάσης υποψίας και αγνός αμνός, αυτός που δεν πρόκειται να τελέσει κανένα έγκλημα, είναι αυτός που στην πραγματικότητα επηρεάζεται από τον φόβο της θανατικής ποινής γιατί πολύ απλά ο εγκληματίας είναι πεπεισμένος πως δεν πρόκειται να συλληφθεί ποτέ...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα λόγια του <strong style="background-color: white; color: #272727; font-family: Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;">Cesare Beccaria </strong><span style="background-color: white; color: #272727; font-family: Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;">που υπήρξε πολέμιος της θανατικής ποινής είναι περισσότερα αποκαλυπτικά και αληθινά από ποτέ: ''</span><em style="background-color: white; color: #272727; font-family: Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;">Ο θάνατος ενός εγκληματία είναι ένα τρομερό, αλλά προσωρινό θέμα, συνεπώς είναι μια λιγότερο αποτελεσματική μέθοδος αποτροπής (άλλων ανθρώπων από εγκληματικές πράξεις) απ' ότι το συνεχές παράδειγμα ενός ανθρώπου αποστερημένου από την ελευθερία του, καταδικασμένου να διορθώσει μέσα από τη δουλεία του, το κακό που έκανε στην κοινωνία. Αν κάνω ένα τέτοιο έγκλημα, λέει ο θεατής στον εαυτό του, θα υποβιβαστώ σε αυτή τη μίζερη κατάσταση σε ολόκληρη τη ζωή μου. (Είναι) μια πολύ πιο ισχυρή αποτροπή από το φόβο του θανάτου τον οποίο οι άνθρωποι κρατούν πάντα σε μια απόμακρη αφάνεια. Οι βίαιες εντυπώσεις μας εκπλήσσουν, αλλά η επίδρασή τους είναι στιγμιαία. Μια ποινή, για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να έχει τόσο βαθμό αυστηρότητας ώστε να αποτρέπει επαρκώς τους άλλους».</em></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
(Πηγή: <a href="http://tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%AE%CF%82?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter&utm_campaign=tvxs">http://tvxs.gr</a>)</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/X4pdXyX1BiE?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-19466548749373840152012-10-02T20:30:00.001+03:002012-10-02T20:30:29.814+03:00Επαγγελματική ιστοσελίδα Η νέα μου ιστοσελίδα είναι γεγονός! Μπορείτε να ενημερωθείτε για τις υπηρεσίες που προσφέρονται και τα στοιχεία επικοινωνίας μου! <a href="http://stellakarapa.gr/">http://stellakarapa.gr/</a>Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-78201700306353145862012-08-24T20:15:00.001+03:002012-08-24T20:21:56.023+03:00Δώρο ένα βραχιόλι...<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2fcU-ZN6J6o86-N5AJwxwiz04E_NvbTC-H70pmjNu61o2EVrJ59qg3oMmzUsPmnUbmtS___xCV7UFtCgxtrImIxVXs26seheQHK4CRLK5SxBDBlLMrvFJ4magv6C6b5QblmKQaBSSCM4/s1600/46-2-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2fcU-ZN6J6o86-N5AJwxwiz04E_NvbTC-H70pmjNu61o2EVrJ59qg3oMmzUsPmnUbmtS___xCV7UFtCgxtrImIxVXs26seheQHK4CRLK5SxBDBlLMrvFJ4magv6C6b5QblmKQaBSSCM4/s320/46-2-thumb-large.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Η αποσυμφόρηση των φυλακών στην
Ελλάδα αδιαμφισβήτητα είναι το σύγχρονο γιοφύρι της Άρτας. Πολλές οι ιδέες στο
παρελθόν αλλά γιατί άραγε καμία δεν είχε αποτελεσματική εφαρμογή ως τώρα; Δεν
θέλω να σχολιάσω τα πρόσωπα που κάθε φορά ηγούνται των επίδοξων μεταρρυθμίσεων
γιατί κάποιος θα πει πως θέλω να προβάλλω τον εαυτό μου, αλλά μπορώ να σχολιάσω
επίσημα και υπεύθυνα βάσει των γνώσεών μου τα μαργαριτάρια που βλέπω και
διαβάζω.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Μετά την αποποινικοποίηση της χρήσης
της ινδικής κάνναβης που επίσημα και ολοκληρωμένα ποτέ κανένας δεν έμαθε τι
ισχύει πραγματικά βρισκόμαστε στο μεταμοντέρνο ηλεκτρονικό βραχιόλι. Αυτή είναι η νέα ιδέα για την αποσυμφόρηση των
φυλακών και τους σύγχρονους τρόπους σωφρονισμού. Θα μου πείτε εάν είναι να
αποσυμφοριστούν πραγματικά οι φυλακές εσένα τι σε κόφτει; Άλλωστε η
συγκεκριμένη μέθοδος εφαρμόζεται στις πολιτισμένες χώρες της Βρετανίας, της Σουηδίας
και πιλοτικά από τους γείτονές μας Ιταλούς. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Αυτό που με ενοχλεί πραγματικά είναι
η προχειρότητα με την οποία καθετί προσεγγίζεται σε αυτή την πολύπαθη χώρα. Και
αυτό που γίνεται τώρα με το βραχιόλι μου θυμίζει την ατάκα : ‘‘Είχα μόλις τρεις
ώρες για να διαβάσω το Μνημόνιο’’. Το ηλεκτρονικό βραχιόλι όντως εφαρμόζεται σε
κάποιες χώρες ως μία εναλλακτική του εγκλεισμού μέθοδος, η οποία μάλιστα
φαίνεται να έχει αποτελέσματα σε αυτές. Ωστόσο, το ηλεκτρονικό βραχιόλι είναι
μόνο ένα στοιχείο ενός ευρύτερου σωφρονιστικού συστήματος που βρίσκεται έτη
φωτός μακριά από το ισχύον ελληνικό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Τι δουλειά έχει το ηλεκτρονικό
βραχιόλι σε μία χώρα που ο εγκλεισμός έχει καθαρά τιμωρητικό και όχι
σωφρονιστικό χαρακτήρα; Σε μία χώρα που σε κανένα σωφρονιστικό ίδρυμα δεν
υπάρχει ομάδα ειδικών που συστηματικά να προσφέρει προγράμματα στους φυλακισμένους
ανάλογα με το έγκλημα που έχουν τελέσει; Σε μία χώρα που η κοινωνική εργασία
δεν υφίσταται και προτιμάται να σαπίζουν άεργοι 19χρονοι και 30χρονοι ενώ
ταυτόχρονα επιμορφώνονται μόνο στο σκοτεινό κόσμο του εγκλήματος; Δεν θα
συνεχίσω με τα ρητορικά ερωτήματα αλλά θα προχωρήσω σε συγκεκριμένες προτάσεις:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="line-height: 150%; margin-left: 75.35pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt; line-height: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Δεν
θα ήταν ωφέλιμο οι υπό την επήρεια ουσιών παραβάτες του ΚΟΚ να προσφέρουν
κοινωνική εργασία σε δομές αποκατάστασης τροχαίων ατυχημάτων ώστε να νιώσουν τι
πραγματικά μπορούν να προκαλέσουν;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 75.35pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt; line-height: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Δε
θα ήταν ωφέλιμο να υπάρχουν προγράμματα αποτοξίνωσης σε όλες τις φυλακές ώστε
οι χρήστες και μικροέμποροι να μπορούν να αποτοξινωθούν πριν βγουν στην
κοινωνία ξανά;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 75.35pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt; line-height: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Δε
θα ήταν ωφέλιμο να υπάρχουν προγράμματα για τους δράστες σεξουαλικών εγκλημάτων
τα οποία υποχρεωτικά θα έπρεπε να ολοκληρώσουν πριν αποφυλακιστούν;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 75.35pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt; line-height: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Δε
θα έπρεπε να υπάρχει μία επιτροπή ειδικών που να αξιολογεί αν όντως το προς αποφυλάκιση
άτομο είναι ικανό και ακίνδυνο να επανενταχθεί στην κοινωνία;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 75.35pt; mso-add-space: auto; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: Symbol; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;">·<span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 7pt; line-height: normal;"> </span></span><!--[endif]--><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Ή μήπως δεν θα έπρεπε να δημιουργηθεί
συγκεκριμένος οργανισμός που να στηρίζει έμπρακτα τους αποφυλακισθέντες για την
ομαλή επανένταξή τους και την είσοδό τους στην αγορά εργασίας;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Αυτές
είναι μόνο κάποιες από τις προτάσεις που μπορούν να υλοποιηθούν για να
εκσυγχρονιστεί πραγματικά το σωφρονιστικό μας σύστημα και μετά να συζητήσουμε
και για την προσθήκη του ηλεκτρονικού βραχιολιού. Άλλωστε, σε μία προσπάθειά μου
να ξεκινήσουμε τέτοιου είδους προγράμματα στις φυλακές ακόμη και εθελοντικά η
επίσημη απάντηση ήταν πως πρέπει να υπάρχει σχετική άδεια από το Υπουργείο
Δικαιοσύνης και η ανεπίσημη: ‘‘ Καλά κοπέλα μου, νέα, ψυχολόγος και θες να
ασχοληθείς με αυτούς; Καλύτερα να κοιτάξεις να βοηθήσεις κανέναν άλλον’’…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> <o:p></o:p></span></div>
Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-51812647465177873112012-07-10T11:39:00.000+03:002012-07-10T11:44:44.989+03:00Γυμνά...κίνητρα<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYtc0yr5nn_mwxmSbt3oeoht4I8S6mMMbdm0ukDx8m8mLOGLjoSTPOya14ZjQSkcnm7jUq53h8eEDa0VanI3CzyrO0tDS-fZVVU3k8Yken8VdS_yb70X_0nroDaxy5_CCdlO8FWnRMT6U/s1600/238887049_9199e9b874.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYtc0yr5nn_mwxmSbt3oeoht4I8S6mMMbdm0ukDx8m8mLOGLjoSTPOya14ZjQSkcnm7jUq53h8eEDa0VanI3CzyrO0tDS-fZVVU3k8Yken8VdS_yb70X_0nroDaxy5_CCdlO8FWnRMT6U/s320/238887049_9199e9b874.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Καλοκαίρι στην Ελλάδα, οι θερμοκρασίες υψηλότατες και τα ρούχα λιγοστεύουν ιδιαίτερα για τις γυναίκες που έχουν πιο πολλές ''βολικές'' επιλογές. Πώς όμως μας προδιαθέτει η όψη του γυμνού για το άτομο που έχουμε απέναντί μας;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα έρευνα πραγματοποιήθηκε πρόσφατα από τους <span style="background-color: white; color: #333333; font-size: 14px; line-height: 20px; text-align: left;">Kurt Gray, Joshua Knobe, Mark Sheskin, Paul Bloom and Lisa Feldman Barrett για να ερευνήσουν πώς η αφαίρεση μίας μπλούζας μπορεί να επηρεάσει τη γνώμη των υπολοίπων για τα κίνητρα και τη συμπεριφορά του ατόμου που έχουν απέναντί τους οι συμμετέχοντες.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-size: 14px; line-height: 20px; text-align: left;"> </span></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-size: 14px; line-height: 20px; text-align: left;"> 159 φοιτητές προπτυχιακού επιπέδου είδαν δύο φωτογραφίες του αντίθετου φύλου, δύο νεαρών της Erin και του Aaron. Στην μία περίπτωση η Erin εμφανιζόταν σε φωτογραφία-πορτραίτο ενώ στην δεύτερη περίπτωση η φωτογραφία της κοπέλας ήταν σχεδόν ολόσωμη με μπικίνι. Το ίδιο συνέβη και με το νεαρό όπου εμφανιζόταν σε δύο φωτογραφίες, μία πορτραίτο και μία γυμνός από τη μέση και πάνω.</span></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-size: 14px; line-height: 20px; text-align: left;"><br /></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzjWRSSSQtdgk_GUTrX1lb9Z-XnbJj6yboliTx7jWocLCL3SfvYQn8OIEWHii1zc3jYYKIR6Kuphy0L7UPvi4lJswX9QOShQvEC-sAlzP_4SNoyJqH7rx99FfvcORF41El-Ufkw17gWBQ/s1600/erin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzjWRSSSQtdgk_GUTrX1lb9Z-XnbJj6yboliTx7jWocLCL3SfvYQn8OIEWHii1zc3jYYKIR6Kuphy0L7UPvi4lJswX9QOShQvEC-sAlzP_4SNoyJqH7rx99FfvcORF41El-Ufkw17gWBQ/s400/erin.jpg" width="303" /></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-size: 14px; line-height: 20px; text-align: left;"> </span></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Μετά από αυτές τις φωτογραφίες ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να αξιολογήσουν τις πνευματικές ικανότητες των δύο προσώπων σχετικά με τον βαθμό ελέγχου τον οποίο διαθέτουν, την ικανότητα σχεδιασμού και οργάνωσης και τα κίνητρα βάσει των οποίων κινούνται και λαμβάνουν αποφάσεις. Τα αποτελέσματα ήταν ενδιαφέροντα καθώς φαίνεται πως το ίδιο άτομο όταν απεικονιζόταν μόνο το πρόσωπό του φαινόταν ως πιο συγκροτημένο και πειθαρχημένο στους άλλους ενώ όταν οι συμμετέχοντες κοιτούσαν τη φωτογραφία του ίδιου ατόμου με το ίδιο ύφος αλλά με περισσότερη γυμνή σάρκα σχημάτιζαν μία εντελώς διαφορετική γνώμη θεωρώντας πως το άτομο που έβλεπαν στη φωτογραφία χαρακτηριζόταν περισσότερο από κίνητρα που σχετίζονται με την απόκτηση εμπειρίας, τις αισθήσεις, τον πόνο και την ικανοποίηση.</span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> </span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Εσείς πώς αξιολογείτε τους ανθρώπους γύρω σας με βάση το γυμνό που δείχνουν; Πώς σας φαίνεται μία γυναίκα με σορτς και μία με παντελόνι ή ένας άνδρας με βερμούδα και ένας με κουστούμι; Το μόνο που εγώ έχω να πω είναι πως ναι μεν δεν μπορείτε να αποφύγετε την δημιουργία μίας πρώτης εντύπωσης από αυτό που βλέπετε αλλά τουλάχιστον προσπαθήστε να το ελέγξετε και να μην συνεχίζετε βάζοντας συγκεκριμένες ταμπέλες γιατί οι αντιδράσεις-εκπλήξεις μπορεί να μην είναι και τόσο ευχάριστες!</span></div>Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-13806895064822200152012-07-09T14:00:00.000+03:002012-07-09T14:00:34.834+03:00Τρίχες...<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7Mjy8b-eLvTH2_F-6_APQbRvE8T1MWDuxz-D7R7jrTM0zn9B5oxGY-eUHpfugiYHeatM7B5jNVr01IFbr96arMjuwLOePD0Qv3h2GENu4sDglX7HEa126dmitWaIsTzHgIxUlS-hTLFc/s1600/Trichotillomania_by_IH8U.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7Mjy8b-eLvTH2_F-6_APQbRvE8T1MWDuxz-D7R7jrTM0zn9B5oxGY-eUHpfugiYHeatM7B5jNVr01IFbr96arMjuwLOePD0Qv3h2GENu4sDglX7HEa126dmitWaIsTzHgIxUlS-hTLFc/s320/Trichotillomania_by_IH8U.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η διαταραχή της <span style="background-color: white;">τριχοτιλλομανίας μπορεί να εξελιχθεί σε μία χρόνια και ιδιαίτερα αγχωτική και ψυχοφθόρα κατάσταση. Ορίζεται ως μία ακατανίκητη πίεση που νιώθει το άτομο και τάση να αφαιρεί τρίχες από το κεφάλι του ή άλλες περιοχές του σώματός του ενώ παράλληλα τα άτομα που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα μπορεί να φθάσουν σε ακραίες καταστάσεις προκειμένου να καλύψουν το πρόβλημά τους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white;"> Για κάποιους ανθρώπους η τριχοτιλλομανία μπορεί να είναι σχετικά ήπια και η διαχείρισή της να μην είναι ιδιαίτερα απαιτητική ενώ για άλλους αυτή η συνήθεια μπορεί να να αποτελεί μία από τις βασικές πηγές άγχους τους. Η συνήθεια αυτή συνήθως πραγματοποιείται σε ιδιωτικούς χώρους όπου το άτομο είναι μόνο του, ενώ σε πιο σοβαρές μορφές μπορεί να λαμβάνει χώρα και σε δημόσιους χώρους καθώς το άτομο στην ουσία το κάνει ασυναίσθητα και δεν μπορεί να το ελέγξει. Ακόμη είναι πιθανό το ίδιο άτομο να επιδεικνύει και τις δύο συμπεριφορές ανάλογα με την διάθεση και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Για παράδειγμα, μπορεί το άτομο να αφαιρεί τρίχες όταν βρίσκεται κολλημένο στην κίνηση ή όταν βαριέται στο μάθημα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white;"> Σχετικά με τις αιτίες της τριχοτιλλομανίας, τα ευρήματα είναι ανάμικτα και όπως συμβαίνει με όλες σχεδόν τις διαταραχές είναι αποτέλεσμα μίας σειράς γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Ωστόσο, η τριχοτιλλομανία συνήθως εμφανίζεται στην διάρκεια της εφηβείας και εξελίσσεται ως ένα πρόβλημα παρόν καθ' όλη την διάρκεια της ζωής του ατόμου. Παρόλο που οι γυναίκες φαίνεται πως εμφανίζουν πιο συχνά τη συγκεκριμένη διαταραχή αυτό στην ουσία μπορεί να βασίζεται στο γεγονός πως οι γυναίκες γενικότερα αναζητούν βοήθεια με μεγαλύτερη ευκολία από ότι οι άνδρες. Σε πολλές βέβαια περιπτώσεις τα άτομα με αυτή τη συνήθεια μπορεί να αντιμετωπίζουν και άλλες διαταραχές του συναισθήματος και της διάθεσης και ιδεο-ψυχαναγκαστική διαταραχή.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white;"> Οι συνέπειες της τριχοτιλλομανίας είναι ποικίλες και επηρεάζουν γενικότερα τη ζωή του ατόμου. Αναφορικά με το συναίσθημα, τα άτομα αυτά συχνά νιώθουν ντροπή και ταπείνωση για αυτή τους τη συνήθεια ενώ πιθανότατα εμφανίζουν και χαμηλότερα επίπεδα αυτοεκτίμησης. Ακριβώς λόγω αυτών των συναισθημάτων τους μπορεί να αποφεύγουν τις κοινωνικές συναναστροφές αλλά και διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις και μέρη που είναι πιθανόν να εκθέσουν τη συνήθειά τους στα μάτια των πολλών όπως είναι το κολύμπι ή το κομμωτήριο. Οι συνέπειες μπορεί να επηρεάσουν και τη σωματική υγεία του ατόμου καθώς η αφαίρεση τριχών από το ίδιο σημείο ερεθίζει το δέρμα και αυξάνει κατακόρυφα την πιθανότητα μολύνσεων. Σε ακραίες περιπτώσεις τα άτομα καταπίνουν τις τρίχες τις οποίες αφαιρούν και αυτό μακροπρόθεσμα μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια βάρους, εντερικά προβλήματα, διατροφικές διαταραχές, ακόμη και στο θάνατο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white;"> Η τριχοτιλλομανία μπορεί να θεραπευτεί με την κατάλληλη ψυχολογική και ιατρική βοήθεια και το πρώτο και σημαντικότερο βήμα είναι η συνειδητοποίηση πως το πρόβλημα υπάρχει και η αναζήτηση στήριξης από ειδικούς. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-82506724936619991502012-06-26T11:57:00.001+03:002012-06-26T11:57:36.926+03:00Νέα ιστοσελίδα!<br />
<a href="http://cms.stellakarapa.webnode.gr/">http://cms.stellakarapa.webnode.gr/</a>Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-87379470041981218412012-06-19T12:42:00.001+03:002012-06-19T12:42:56.905+03:00<!--[if !mso]>
<style>
v\:* {behavior:url(#default#VML);}
o\:* {behavior:url(#default#VML);}
w\:* {behavior:url(#default#VML);}
.shape {behavior:url(#default#VML);}
</style>
<![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves>false</w:TrackMoves>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<u><i><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 200%;">Αφού
δεν με καλείτε στα πάνελ…</span></b></i></u><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyyBjkVUco6WDls5p2U0ET5tiqEhsHNO4ll8Utjl2df-85lQIfR5o9S3CiJSaS3xVIcyrEWyUcyqQo23BnhtrLIj0g95BCt0sg3ilrUnZV6SSPQCknjoQJY9H0tmnxTpErt-YENpWQ-KE/s1600/Synthimata_toixos_8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyyBjkVUco6WDls5p2U0ET5tiqEhsHNO4ll8Utjl2df-85lQIfR5o9S3CiJSaS3xVIcyrEWyUcyqQo23BnhtrLIj0g95BCt0sg3ilrUnZV6SSPQCknjoQJY9H0tmnxTpErt-YENpWQ-KE/s400/Synthimata_toixos_8.jpg" width="301" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-fareast-language: EL; mso-no-proof: yes;"></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span> </span>Από πολύ μικρή ηλικία θυμάμαι ότι
μου τραβούσαν ιδιαίτερα την προσοχή τα εκατοντάδες γκράφιτι που έβλεπα στους τοίχους,
τα συνθήματα και πολλές φορές αυτά τα συνθήματα μάλιστα ήταν σημείο κατατεθέν
για να ξεχωρίσω ένα μέρος από άλλο ή να προσανατολιστώ. Παιδί της πόλης συχνά
θα ρωτούσα τους γονείς μου τι σημαίνει αυτό ή πού αναφέρεται το άλλο με την
ίδια φυσικότητα που τα παιδιά στα χωριά απορούν για τα ζωάκια που βλέπουν
τριγύρω.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Τι εκφράζουν όμως όλα αυτά που κατά
καιρούς γράφονται στον τοίχο; Είναι τυχαία ή αξίζουν μία ανάλυση και μία πιο
κοινωνιολογική προσέγγιση; Από την δεκαετία του ’70 το ενδιαφέρον πολλών
ψυχολόγων έχει εστιαστεί στα συνθήματα που αναγράφονται σε δημόσια και ιδιωτικά
κτίρια ακόμη και σε δημόσιες τουαλέτες ή αντίστοιχες μαγαζιών που πολλές φορές
οι πόρτες τους μοιάζουν με πίνακες του εξπρεσιονιστικού κινήματος.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Όπως σε κάθε άλλο αντικείμενο του
πεδίου της ψυχολογίας, μία σειρά από θεωρίες και προσεγγίσεις έχουν εισαχθεί,
κατηγοριοποιώντας τις έρευνες είτε με πολιτισμικά και κοινωνικά κριτήρια, είτε
αναλύοντάς τα με βάση το φύλο ή την γλώσσα που χρησιμοποιούν. Μία από τις πιο
σημαντικές κατηγοριοποιήσεις και θεωρίες κατά τη γνώμη μου έγινε από την </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-ansi-language: EN-US;">Blume</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> (1985) η οποία εισήγαγε ένα
μοντέλο με δύο γενικές κατηγορίες και συνολικά 8 υποκατηγορίες αυτών σχετικά με
τα κίνητρα που σχετίζονται με τα γκράφιτι<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>και τα συνθήματα στους τοίχους.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Πιο συγκεκριμένα, υποστηρίζει πως οι
δύο μεγάλες κατηγορίες είναι από τη μία το κίνητρο για μία μαζική και ανακλαστική
επικοινωνίας ενώ από την άλλη η δημόσια έκφραση μίας κατηγορικής και ατομικής
επικοινωνίας. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν 5 υποκατηγορίες οι οποίες
απαρτίζονται από τα εξής κίνητρα:</span></div>
<ul>
<li><span style="font-family: Symbol; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Την
ανάγκη απόδειξης της ύπαρξης του ατόμου</span></li>
<li><span style="font-family: Symbol; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Την
ανάγκη να εκφράσει κάποιος τον εαυτό του</span></li>
<li><span style="font-family: Symbol; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Την
πιστοποίηση της ταυτότητας κάποιου (πολιτικής/κομματικής/οπαδικής)</span></li>
<li><span style="font-family: Symbol; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Την
ικανοποίηση από την δημιουργία και τις εικαστικές τέχνες</span></li>
<li><span style="font-family: Symbol; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: Symbol; mso-fareast-font-family: Symbol;"><span style="mso-list: Ignore;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Τη
βαρεμάρα</span></li>
</ul>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 200%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Στη
δεύτερη μεγάλη κατηγορία της κατηγορικής και ατομικής επικοινωνίας ανήκουν
τρεις υποκατηγορίες:</span></div>
<ul>
<li><span style="font-family: Wingdings; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: Wingdings; mso-fareast-font-family: Wingdings;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Η
έκφραση κριτικής, διαμαρτυρίας, συμφωνίας ή αποδοκιμασίας</span></li>
<li><span style="font-family: Wingdings; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: Wingdings; mso-fareast-font-family: Wingdings;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Η
οριοθέτηση περιοχών </span></li>
<li><span style="font-family: Wingdings; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: Wingdings; mso-fareast-font-family: Wingdings;"><span style="mso-list: Ignore;"><span style="font: 7.0pt "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">Η
αναζήτηση επαφών</span></li>
</ul>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="line-height: 200%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Όπως
και να είναι στην πραγματικότητα, είναι ένα πεδίο ιδιαίτερα ενδιαφέρον για την
κοινωνική και πολιτισμική έκφραση, ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πρέπει να παραδεχθώ πως κάποιες από τις πιο
σοκαριστικά αληθινές προτάσεις τις έχω διαβάσει σε κάποιον από αυτούς τους τοίχους.
Άλλωστε, πόσο πιο όμορφα θα ήταν τα γκρι κτίρια αν όμορφα σχεδιασμένα γκράφιτι
κάλυπταν το τσιμέντο τους;</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object width="320" height="266" class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://2.gvt0.com/vi/6et-kZoR_NI/0.jpg"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/6et-kZoR_NI&fs=1&source=uds" />
<param name="bgcolor" value="#FFFFFF" />
<param name="allowFullScreen" value="true" />
<embed width="320" height="266" src="http://www.youtube.com/v/6et-kZoR_NI&fs=1&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="line-height: 200%; margin-left: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-56253317876382794042012-06-05T19:06:00.007+03:002012-06-05T19:09:01.233+03:00<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt; line-height: 200%;"><b><i><br /></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt; line-height: 200%;"><b><i><br /></i></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgA4aAL3jqiVZv8B1XopkAvR26wXZ8BbLW0P4fKP0fARBCsOC27DJ-TBZNgB3NSYBQZ74mB9XchoQMqF0Viol1HhzGRnWE0Oo9PvfRwvJK2IMH5GqTfTusfSyfmu6lKMczJk44336VZ5s/s1600/54ca042618dc5e4a49cca0cb5fe061ac.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgA4aAL3jqiVZv8B1XopkAvR26wXZ8BbLW0P4fKP0fARBCsOC27DJ-TBZNgB3NSYBQZ74mB9XchoQMqF0Viol1HhzGRnWE0Oo9PvfRwvJK2IMH5GqTfTusfSyfmu6lKMczJk44336VZ5s/s400/54ca042618dc5e4a49cca0cb5fe061ac.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt; line-height: 200%;"><b><i><br /></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt; line-height: 200%;"><b><i><br /></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 14pt; line-height: 200%;"><b><i>Γύρω
γύρω όλα και στη μέση εμείς…</i></b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> Σήμερα 5 Ιουνίου είναι η Παγκόσμια
μέρα Περιβάλλοντος και είναι ευκαιρία να αφιερώσουμε λίγο χώρο για τη σχέση της
ψυχολογίας με το Περιβάλλον και πιο συγκεκριμένα να μιλήσουμε για την
Περιβαλλοντική Ψυχολογία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> Η Περιβαλλοντική ψυχολογία είναι
ένας καινούριος σχετικά κλάδος της επιστήμης της Ψυχολογίας και σχετίζεται με
την αλληλεπίδραση του ατόμου με το περιβάλλον και κατά βάση το φυσικό
περιβάλλον. Η σχέση μεταξύ του ατόμου και του περιβάλλοντος είναι ιδιαίτερα
καθοριστική για τη σωματική και ψυχική υγεία του ατόμου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> Έχει αποδειχθεί σε πολλές έρευνες
πως η ποιότητα ζωής του ατόμου εξαρτάται από την εγγύτητα που έχει με το φυσικό
περιβάλλον, την πρόσβαση που έχει σε αυτό ενώ στον αντίποδα οι σύγχρονες
τσιμεντουπόλεις φαίνεται πως επηρεάζουν αρνητικά την θετική διάθεση του ατόμου
και συμβάλλουν ή/επιδεινώνουν τη μελαγχολία, τις διαταραχές άγχους και την
κατάθλιψη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> Αυτά σε μία μικρογραφία του
περιβάλλοντος, τον χώρο που εμείς ζούμε πρέπει να τα έχουμε στο μυαλό,
τροποποιώντας τον χώρο μας έτσι ώστε να είναι κοντά ή να φαίνεται ότι είναι
κοντά στη φύση αλλά είναι περισσότερο σημαντικό να διακοσμούμε και να
λειτουργούμε τον προσωπικό μας χώρο σκεπτόμενοι μακροπρόθεσμα και κινούμενοι με
τρόπους φιλικούς προς το περιβάλλον.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 200%; text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> Επομένως πρέπει να σκεφτόμαστε το
περιβάλλον, να το προστατεύουμε και να το σεβόμαστε γιατί αφενός πρέπει να
θυμόμαστε πως σε αυτόν τον πλανήτη συνυπάρχουμε δεν βασιλεύουμε (επομένως
συνυπολογίζουμε τους συγκατοίκους μας), αφετέρου φροντίζουμε για τις επόμενες
γενιές και κάνουμε το πέρασμα μας λιγότερο ανώδυνο για όλους ενώ την ίδια
στιγμή αν τηρήσουμε όλα αυτά προσφέρουμε στον ίδιο μας τον εαυτό περισσότερες
ευκαιρίες και δυνατότητες να είμαστε χαρούμενοι, χαμογελαστοί και
ικανοποιημένοι με αυτό που ζούμε!!!!<o:p></o:p></span></div>Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-476729284354892412012-05-03T11:20:00.000+03:002012-05-03T11:20:07.206+03:00<u><i><b><span style="color: black;">Ανακοίνωση</span></b></i></u><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ως ψυχολόγος με ανθρωπιστικό προσανατολισμό αλλά και ως Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Καταφυγίου Γυναίκας, νιώθω την ανάγκη να δηλώσω την πλήρη αντίθεσή μου με την κίνηση της ΕΛ.ΑΣ. να δημοσιοποιήσει τα προσωπικά στοιχεία και τις φωτογραφίες των οροθετικών γυναικών που εργάζονται ως ιερόδουλες στην Αθήνα, με πρόσχημα την προστασία του γενικού καλού.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Θεωρώ πως αυτή η κίνηση ήταν μία απαράδεκτη ενέργεια κανιβαλισμού η οποία ξεκάθαρα οδηγεί στο στιγματισμό συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων και την ταύτιση του ιού του AIDS με αυτές. Καταρχήν, πρέπει το ελληνικό κράτος επιτέλους να επιδείξει μία υπεύθυνη στάση απέναντι στους πολίτες και σε ζητήματα παιδείας και υγείας. Πιο συγκεκριμένα, προσωπικά θεώρησα αυτή την κίνηση ως ένα κουτοπόνηρο προεκλογικό πυροτέχνημα το οποίο όμως ανεπαρκώς προσπαθεί να καλύψει άλλα προβλήματα και ζητήματα που εκκρεμούν. Άρα το κράτος θα έπρεπε πρώτα να φροντίσει να εξασφαλίσει τα ακόλουθα και μετά να προβεί σε αποφάσεις διαπόμπευσης:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<ul style="text-align: justify;">
<li><u><i><b>Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση</b></i></u>: Θεωρώ πως το κράτος επιτέλους και ειδικότερα το Υπουργείο Υγείας, θα έπρεπε να φροντίσουν να προωθήσουν τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία έτσι ώστε τα παιδιά να έχουν μία έγκυρη και σοβαρή ενημέρωση για να μην φτάνουμε το 2012 να μιλάμε για εκατοντάδες νέων ανθρώπων που έκαναν αγοραίο μάλιστα έρωτα χωρίς να πάρουν τις απαραίτητες προφυλάξεις. Σαφέστατα μέσω της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης τα παιδιά, έφηβοι και υπεύθυνοι ενήλικες αργότερα θα μάθουν να διαθέτουν το σώμα τους όπως επιθυμούν, να μάθουν τα δικαιώματά τους, τους κινδύνους που υπάρχουν αλλά και την ευθύνη που και οι ίδιοι φέρουν ως προς την προστασία της δικής τους υγείας, της υγείας των συντρόφων τους αλλά και την υγεία των υπολοίπων.</li>
<li><u><i><b>Έλεγχος Λειτυργίας Οίκων Ανοχής: </b></i></u>Βαυκαλιζόμαστε όταν θεωρούμε πως το πρόβλημα εστιάζεται σε μία δεκάδα γυναικών όταν είναι γνωστό ότι οι συγκεκριμένες γυναίκες εργάζονταν σε παράνομους οίκους ανοχής, ή στο δρόμο χωρίς κανένα έλεγχο από το κράτος. Δεν είναι λοιπόν θέμα εξατομικευμένο αλλά γενικό, είναι σίγουρα ευθύνη κάποιου οργάνου του δημόσιου τομέα να ελέγχει την ομαλή και σύμφωνα με τους κανόνες υγιεινής λειτουργία των οίκων ανοχής και να καταπολεμά την παράνομη πορνεία για να προστατεύει το γενικό καλό και την υγεία των πολιτών. Παρ' όλα αυτά δεν είδα την φωτογραφία αυτού του υπεύθυνου να κυκλοφορεί στα κανάλια καθώς η δική του αμέλεια απέναντι στο καθήκον του συνετέλεσε στην έκθεση της δημόσιας υγείας σε κίνδυνο.</li>
<li><u><i><b>Δωρεάν Υγεία</b></i></u>: Όταν υπάρχουν κενά στην υγεία, όταν το σύστημα αυτό καταρρέει, όταν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι μπορεί να δουλεύουν για χρόνια αλλά μόλις μείνουν άνεργοι χάνουν μετά από λίγο το δικαίωμα πρόσβασης στην υγεία, δεν μπορούμε να έχουμε απαίτηση άνθρωποι των χαμηλών κοινωνικών και οικονομικών στρωμάτων, πολλές φορές παράνομα εργαζόμενοι ή/και με άλλα προβλήματα εξάρτησης, ακόμη και άνεργοι να έχουν τα χρήματα να κάνουν τις κατάλληλες εξετάσεις.</li>
</ul>
<div style="text-align: justify;">
Με βάση λοιπόν τα παραπάνω θεωρώ ότι θα έπρεπε να αναθεωρήσουμε τις απόψεις και πρακτικές μας και να σταματήσουμε επιτέλους να ψάχνουμε εξιλαστήρια θύματα τα οποία επωμίζονται το βάρος των ευθυνών ενός σωρού ελλείψεων και παραλείψεων. Τέλος, την έννοια του γενικού καλού πρέπει να την βλέπουμε πιο σφαιρικά καθώς νομίζω πως και το πλήθος πολιτικών που έκλεψαν το ελληνικό κράτος έβλαψαν το κοινό καλό χωρίς όμως να έμαθα το όνομα ή να είδα την φωτογραφία κανενός. </div>Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-42987758948837380372012-04-02T14:08:00.000+03:002012-04-02T14:08:47.478+03:0010 τρόποι να χειραγωγήσεις την κοινή γνώμη...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-kQxDSObTeIOv_e9tE63XeukXiTtvutJgDJv2Ikx_bD8cw87gCmoU6zNX4dAVfg46_RLPv9RAyWoHmoz1o7jDx31MTAZ6au4xhHulP2X5JdvnWV02eBUYtprnUm20vhHo1FwW7-IxzRk/s1600/brainwash.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-kQxDSObTeIOv_e9tE63XeukXiTtvutJgDJv2Ikx_bD8cw87gCmoU6zNX4dAVfg46_RLPv9RAyWoHmoz1o7jDx31MTAZ6au4xhHulP2X5JdvnWV02eBUYtprnUm20vhHo1FwW7-IxzRk/s320/brainwash.jpg" width="252" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Σε προηγούμενη ανάρτησή μου είχα αναφερθεί στο πώς τα ΜΜΕ μπορούν αν χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη και είχα κάνει ιδιαίτερη αναφορά στον Noam Chomsky έναν από τους μεγαλύτερους παγκόσμια γλωσσολόγους και την δική του άποψη στο πώς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μπορούν να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη. Ο ίδιος έχει δημοσιεύσει μία σειρά από τρόπους με τους οποίους η κοινή γνώμη μπορεί έυκολα να διαμορφωθεί, να αλλοιωθεί και να παραπλανηθεί από τα ΜΜΕ. Αυτο το άρθρο είναι αφιερωμένο στα δικά του λεγόμενα ( έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα και με την ολομέτωπη επίθεση που δέχεται η Ελλάδα τον τελευταίο καιρό) και θα αφήσω εσείς να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα σχετικά με το πώς αυτοί οι τρόποι βρίσκουν εφαρμογή μέσα στο ελληνικό δίκτυο ενημέρωσης.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> <b>1. H στρατηγική του περισπασμού: </b>η συγκεκριμένη στρατηγική είναι ένα από τα πρώτα στοιχεία του κοινωνικού ελέγχου και στόχο έχει την μετατόπιση της προσοχής της κοινής γνώμης από τα σημαντικά ζητήματα μέσω της διάχυσης συνεχών πειρσπασμών και την κυκλοφορία ανεπιβεβαίωτων και σοκαριστικών πληροφοριών.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> <b>2. Η δημιουργία προβλημάτων και η προσφορά λύσεων: </b>αυτή η στρατηγική επίσης ονομάζεται και πρόβλημα-αντίδραση-λύση. Αναφέρεται στην δημιουργία ενός προβλήματος, το οποίο προκαλεί την κοινωνική αντίδραση και στη συνέχεια έρχεται η προσφορά και επίδειξη συγκεκριμένων λύσεων. Ως παράδειγμα αναφέρεται την δημιουργία μίας οικονομικής κρίσης έτσι ώστε να γίνει αποδεκτό εύκολα το αναγκαίο κακό του περιορισμού των βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων και η παρακμή των δημόσιων υπηρεσιών.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> <b>3. Η βαθμιαία στρατηγική: </b>Η επιβολή ακραίων κοινωνικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων θα προκαλούσε και μία σειρά από ακράιες κοινωνικές αντιδράσεις. Έτσι αυτό που προτιμάται είναι μία βαθμιαία στρατηγική ενεργοποίησης η οποία οδηγεί και σε μία βαθμιαία και πιο ανώδυνη αποδοχή των εκάστοτε νέων μέτρων και διορθωτικών μεταρρυθμίσεων για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Ποιος θα μπορούσε να πείσει χωρίς αντιδράσεις τον Έλληνα του 1990 ότι πρέπει να ζει με τις συνθήκες του 2012; Είναι κάτι που πρέπει να έχει μία συνέχεια και σειρά απρόσκοπτη έτσι ώστε να έρθουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> <b>4. Η στρατηγική της αναβολής: </b>ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μία όχι και τόσο λαοφιλής απόφαση είναι να παρουσιαστεί ως ''επώδυνη αλλά απαραίτητη'' για να εφαρμοστεί όχι όμως άμεσα αλλά στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο κανείς να αποδεκτεί μία μελλοντική θυσία από μία άμεση υποδούλωση. Η μεταβλητή του μέλλοντος είναι πολύ σημαντική εδώ γιατί οι μάζες έχουν την τάση να περιμένουν αφελώς και γενικώς ένα καλύτερο μέλλον χωρίς να είναι σε θέση να το περιγράψουν αυτό συγκεκριμένα. Αυτο δίνει στους πολίτες περισσότερο χρόνο να συνηθίσουν σε μία ιδέα και να την αποδεκτούν παθητικά όταν αυτή η στιγμή έρθει.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> <b>5. Πήγαινε στο κοινό σαν μικρό παιδί: </b>πολλές φορές δεν χρησιμοποιείται ξύλινος λόγος αλλά καθημερινές απλές εκφράσεις και τρόποι επικοινωνίας που μάλιστα κάποιες φορές μοιάζουν σαν να απευθύνονται τα ΜΜΕ όντως σε παιδιά 12 ετών. Αυτό όταν χρησιμοποιείται γίνεται ακριβώς για να εξομοιωθούν και οι κοινωνικές αντιδράσεις με αυτές ενός παιδιού 12 ετών το οποίο μπορεί μεν να αντιδράσει σπασμωδικά και κάποιες φορές ανώριμα αλλά σύντομα θα καταλαγιάσει και θα αποδεχθεί αυτά που του επιβάλλουν οι έχοντες εξουσία.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> <b>6. Χρησιμοποίησε περισσότερο τη συναισθηματική πλευρά: </b>Πολύ συχνά τα ΜΜΕ προσπαθούν να ενεργοποιήσουν τη συναισθηματική πλευρά των ανθρώπων έτσι ώστε να παραμεριστεί η λογική και στο τέλος η κριτική σκέψη του ατόμου. Μέσα από την πρόκληση συναισθηματικών αντιδράσεων είναι πιο εύκολο να έχει κανείς πρόσβαση στο υποσυνείδητο των ανθρώπων, στις ενδόμυχες σκέψεις, ανησυχίες, επιθυμίες και φόβους.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> <b>7. Άσε το κοινό στην άγνοια και τη μετριότητα: </b>Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος αφήνεται και καταλήγει ανίκανος πλέον να καταλάβει τη σύγχρονη τεχνολογία και τις εξελίξεις. Αυτό μπορεί να γίνει και μέσα από την ποιότητα της προσφερόμενης εκπαίδευσης το επίπεδο της οποίας σταδιακά θα μειωθεί δραματικά στο κομμάτι της ποιότητας έτσι ώστε να υπάρχουν και σημαντικές κοινωνικές διαφορές αναφορικά με την εκπαίδευση και να είναι πιο εύκολη η χειραγώγηση και ο έλεγχος των χαμηλών κοινωνικο-οικονομικών στρωμάτων.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> <b>8. </b> <b>Ενθάρρυνε το κοινό να γίνει ένα με τη μετριότητα: </b>Δώσε στον κόσμο να καταλάβει πως το μοδάτο είναι να είναι κανείς ανεκπαίδευτος, ανόητος και χυδαίος (αυτό γίνεται εύκολα με την προβολή συγκεκριμένων εκπομπών και ''προσωπικοτήτων'' από τα ΜΜΕ, έτσι;).</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> <b>9. Να ενισχύσεις την ατομική σκοπιά: </b>Αυτό δεν γίνεται δυστυχώς μέσα από την ανάπτυξη της ατομικής ευθύνης που θα ακολουθήσει σε μία ανεπτυγμένη κοινωνική ευθύνη αλλά αναφέρεται στο ότι οι άνθρωποι καθοδηγούνται στο να κατηγορούν τους εαυτούς τους για αυτό που δεν μπορούν, για αυτό που ζουν ως αποτέλεσμα προσωπικών ικανοτήτων και προσπάθειας. Έτσι δεν θα φτάσουν ποτέ να κατηγορήσουν το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα για αυτό που βιώνουν αλλά την προσωπική τους ανεπάρκεια και απαξίωση που θα οδηγήσει μαθηματικά σε καταθλιπτική διάθεση και στην ανάπτυξη της παθητικότητας. Φυσικά χωρίς ενεργοποίηση δεν πρόκειται ποτέ να υπάρχει ανατροπή του σάπιου σκηνικού.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> <b>10. Το σύστημα γνωρίζει το άτομο καλύτερα από όσο γνωρίζει αυτό τον εαυτό του:</b></div><div style="text-align: justify;">Μέσα από την ανάπτυξη των σύγχρονων επιστημών και σ αυτό έχει βοηθήσει και η ψυχολογία, το σύστημα μπορεί πλέον και γνωρίζει καλύτερα πώς να χειραγωγήσει, πώς να επηρεάσει, πώς να εφαρμόσει ακρότητες χωρίς αντιδράσεις. Και αυτό πολύ απλά συμβαίνει γιατί ακριβώς το σύστημα μας ξέρει καλύτερα από όσο εμείς ξέρουμε τον εαυτό μας.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b> Αυτές είναι οι στρατηγικές χειραγώγησης έτσι όπως εκφράστηκαν από τον Noam Chomsky. Παρόλο που μου έρχεται στο μυαλό χείμαρρος παραδειγμάτων και συναισθημάτων δεν θα εκφράσω κανένα από αυτά. Δεν θα προσπαθήσω να επηρεάσω κανέναν για αυτό που σκέφτεται ή θα σκεφτεί παρόλο που ανήκω στους ''τυχερούς'' που μπορεί για κάποιους ανθρώπους να ξέρουν τι λειτουργεί με αυτούς και τι σκέφτονται καλύτερα από όσο γνωρίζουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Τα συμπεράσματα δικά σας... </b> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><b> </b> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-24926700843276522862012-03-26T14:14:00.000+03:002012-03-26T14:14:46.348+03:00Στα χέρια μου έχω ένα όπλο...<div style="text-align: justify;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1qyKN_DtXzNOsdqCX-JLMsxr30uPA4L419Wn87gvNaWPwXpZJsy3bvuwQXzv00C4p3NLynY8XThlK9DDL7qp-Z_PBXIz2HATSf4lA4-OX00bKsr1aiLPi2x_hg2KzrpeVWW53ekzOksw/s1600/Kid+With+Gun.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1qyKN_DtXzNOsdqCX-JLMsxr30uPA4L419Wn87gvNaWPwXpZJsy3bvuwQXzv00C4p3NLynY8XThlK9DDL7qp-Z_PBXIz2HATSf4lA4-OX00bKsr1aiLPi2x_hg2KzrpeVWW53ekzOksw/s320/Kid+With+Gun.jpg" width="315" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Η αλήθεια είναι πως η δήλωση του Κ. Καρατζαφέρη σχετικά με την οπλοκατοχή και οπλοχρησία έχει ταράξει τα νερά της ελληνικής κοινωνίας και του κοινοβουλίου για κάτι που μέχρι σήμερα είναι σχεδόν άγνωστο για τη χώρα μας πλην κάποιων γεωγραφικών εξαιρέσεων που ανάγονται περισσότερο σε παραδόσεις και τοπικές αντιλήψεις και συνήθειες.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Είναι πολύ εύκολο κάποιος να ισχυριστεί ότι σε κάποιο βαθμό η συγκεκριμένη δήλωση έχει μία βάση λογικής, δεδομένων των νέων κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών και της αύξησης της εγκληματικότητας. Τι έχουν όμως να μας διδάξουν τα παραδείγματα άλλων χωρών και η χρήση όπλων από πολίτες σε αυτές; Τι λένε για αυτό οι ψυχολόγοι;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Δεν θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα περιστατικά τα οποία είναι ουκ ολίγα όπου πολίτες έχουν εμπλακεί σε στυγερές δολοφονίες λόγω της εύκολης πρόσβασης σε όπλα, ούτε θα μιλήσω για τραγικά ατυχήματα που έχουν συμβεί λόγω της παρουσίας όπλων στο σπίτι που έχουν οπλίσει τα χέρια μικρών παιδιών εναντίον των φίλων τους ή αδερφών τους. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Θα παρουσιάσω όμως τα αποτελέσματα μίας πολύ ενδιαφέρουσας έρευνας που ολοκληρώθηκε πρόσφατα και πρόκειται να δημοσιευτεί στο εγγύς μέλλον. Ο ψυχολόγος James Brockmole με την βοήθεια ενός συνεργάτη του πραγματοποίησε μία έρευνα για να μελετήσει το πώς η οπλοκατοχή μπορεί να επηρεάσει την αντίληψη και συμπεριφορά των ανθρώπων. Πιο συγκεκριμένα, πραγματοποίησε μία σειρά πειραμάτων τροποποιώντας κάθε φορά τις μεταβλητές της συνθήκης. Σε όλα από αυτά, τα υποκείμενα που συμμετείχαν στην έρευνα κρατούσαν στα χέρια τους ένα αντικείμενο, ενώ παράλληλα τους πρόβαλλαν μέσω υπολογιστή φωτογραφίες ανθρώπων οι οποίοι επίσης κρατούσαν αντικείμενα στα χέρια τους. Οι συμμετέχοντες καλούνταν να αξιολογήσουν το αντικείμενο που κρατούσαν στα χέρια τους οι άνθρωποι στις φωτογραφίες, τις προθέσεις τους και ταυτόχρονα ο ερευνητής μπορούσε να αξιολογήσει τις αντιδράσεις των συμμετεχόντων απέναντι στο άτομο κάθε φωτογραφίας. Οι συμμετέχοντες σε κάποιες περιπτώσεις κρατούσαν ένα όπλο-παιχνίδι στα χέρια τους ενώ σε άλλες συνθήκες, μία μπάλα ή ένα άλλο αντικείμενο. Παράλληλα, στις φωτογραφίες τα άτομα κρατούσαν από όπλα μέχρι αναψυκτικά ενώ σε κάθε συνθήκη άλλαζε και η εμφάνισή τους, η εθνικότητά τους και το χρώμα του δέρματός τους.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Τα αποτελέσματα της έρευνας είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και επιβεβαίωσαν τις αρχικές υποθέσεις του ερευνητή. Πράγματι, όταν οι συμμετέχοντες κρατούσαν στο χέρι τους ένα όπλο (ακόμη και το ψεύτικο-παιχνίδι) πολύ πιο εύκολα και συχνά έβλεπαν στα χέρια των ατόμων στις φωτογραφίες όπλα και άλλα επικίνδυνα αντικείμενα χωρίς αυτό να ισχύει για την πλειοψηφία των περιπτώσεων. Ακόμη, όταν κρατούσαν στα χέρια τους το όπλο αξιολογούσαν περισσότερο συχνά τις διαθέσεις του ατόμου στις φωτογραφίες ως απειλητικές ιδιαίτερα απέναντι σε άτομα άλλης εθνικότητας και φυλετικής προέλευσης ή σε άτομα που είχαν κρυμμένα κάποια χαρακτηριστικά τους (π.χ. στην περίπτωση μία φωτογραφίας στην οποία το άτομο φορούσε μία μάσκα του σκι).</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Ο ίδιος ο ερευνητής τονίζει πως γενικότερα τα πιστεύω, οι προσδοκίες και τα συναισθήματα ενός ατόμου μπορούν να επηρεάσουν την ικανότητα του παρατηρητή να αξιολογεί και να κατηγοριοποιεί τα αντικείμενα ως όπλα. Τώρα πλέον γνωρίζουμε πως η ικανότητα των ανθρώπων να ενεργήσουν με συγκεκριμένους τρόπους (εν προκειμένω η χρήση όπλου) επηρεάζει την αντίληψή τους και μάλιστα με δραματικό τρόπο. Ο ίδιος τονίζει πως αυτά τα ευρήματα θα έπρεπε να ληφθούν υπόψη στην ψήφιση σχετικών νομοσχεδίων και την δημόσια ασφάλεια.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Έρχομαι λοιπόν εγώ και διερωτώμαι: Πόσο επικίνδυνη είναι μία τέτοια εισήγηση όταν μάλιστα γίνεται στα πλαίσια ενός ταραγμένου κοινωνικού και πολιτικού ιστού και με τη ταυτόχρονη καλλιέργεια αισθημάτων και αντιλήψεων τρόμου και μόνιμης απειλής; Ως επιστήμονας νιώθω την ανάγκη να ταχθώ σαφώς και ευθαρσώς αντίθετη προς κάθε παρόμοια νομοθετική πρόταση λαμβάνοντας υπόψη τα παραδείγματα χωρών που έχουν ήδη ψηφίσει σχετικούς νόμους και τα ευρήματα της επιστημονικής έρευνας τα οποία καταδεικνύουν πως η πρόσβαση και άδεια στην χρήση όπλων είναι σαφώς ένας παράγοντας που διαμορφώνει σημαντικά την αντίληψη αλλά και αντίδραση των πολιτών, πόσο μάλλον των Ελλήνων πολιτών (με τα δικά τους κοινωνικά χαρακτηριστικά και παιδεία) στην δεδομένη χρονική στιγμή. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Τα συμπεράσματα δικά σας...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-47068873822253726632012-02-29T22:01:00.000+02:002012-02-29T22:01:10.280+02:00Φόβος και κοινωνικός έλεγχος-Terrorvision <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip_B83J0xx2YLba-rBr8Hxz4cs-b3xWClX7WKt3AXBux0WVriYjDnSah1-zHOEO5j612tn8mPeTpDsInROvjJhZbuElyTJFscq_UJDReE7BCJ5O6rYJp9C_g6Qql68trG3Bi4xSCQDrSI/s1600/judgment_day_terror.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip_B83J0xx2YLba-rBr8Hxz4cs-b3xWClX7WKt3AXBux0WVriYjDnSah1-zHOEO5j612tn8mPeTpDsInROvjJhZbuElyTJFscq_UJDReE7BCJ5O6rYJp9C_g6Qql68trG3Bi4xSCQDrSI/s320/judgment_day_terror.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;"> Δεν είναι δύσκολο κανείς να διακρίνει πως ο φόβος και η καταστροφολογία κυριαρχούν στα ελληνικά και παγκόσμια μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αρκούν λίγα μόνο λεπτά καθημερινής παρακολούθησης εκπομπών και ειδήσεων και το μόνα συναισθήματα που μπορεί κανείς να νιώσει είναι απελπισία, αβοηθησία, βολική παθητικότητα, φοβο για το μέλλον, κατάθλιψη για το παρόν. Μοιάζει να γίνεται ο καθένας μας τηλεθεατής της δικής του δραματικής σειράς της οποίας το τέλος ξεπερνά και τα πιο δακρύβρεχτα σενάρια.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Ποια είναι όμως η λειτουργία του φόβου ως μέσο κοινωνικού ελέγχου;Τα τελευταία χρόνια κοινωνικοί επιστήμονες έχουν ενασχοληθεί με το πώς ο φόβος και η κουλτούρα του φόβου που μας είναι τόσο οικεία πια, επηρεάζουν την κοινωνική κατάσταση και θέση του καθενός. Ο φόβος λοιπόν είναι κυρίαρχος στα ΜΜΕ και δεν είναι μεμονωμένα τα απειλητικά και αποκαρδιωτικά μηνύματα τα οποία δεχόμαστε καθημερινά αλλά είναι και η ταυτόχρονη προώθηση συγκεκριμένων ιδεών και συναισθημάτων όπως η προσπάθεια για αντίσταση στον αόρατο εξωτερικό εχθρό ο οποίος απειλεί τα κεκτημένα μας και μία συνεχής απειλή πάνω από τον σύγχρονο πολιτισμό που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Παράλληλα βέβαια ως τελικό σημείο εξιλέωσης περνάνε και τα σχετικά μηνύματα για το πώς μπορούμε να προστατευτούμε, ποιες πολιτικές πρέπει να ακολουθήσουμε και πώς πρέπει να συσπειρωθούμε ή να πολεμήσουμε αυτούς που ταράζουν την ασφάλειά μας.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Μία ποιοτική έρευνα μετα-ανάλυσης σχετικά με τον φόβο που προωθούν τα ΜΜΕ και ειδικότερα οι ειδήσεις, έδειξε πως μόλις μέσα σε μία δεκαετία σε όλα τα ΜΜΕ υπήρχε αύξηση των ειδήσεων που σχετίζονται με τον φόβο ενώ σε κάποιες περιπτώσεις αυτή η αύξηση ξεπερνούσε και το 150% (Altheide and Michalowski, 1999). Ακόμη πολύ συχνά χρησιμοποιείται ο φόβος και το έγκλημα για την διατήρηση της κοινωνικής τάξης και σε αυτές τις περιπτώσεις η καχυποψία και η κατηγορία βαρύνει τους ξένους, τους διαφορετικούς και τις μειονότητες, οι οποίοι απειλούν την κοινωνική σταθερότητα (Altheide et al 2001). Φράσεις όπως ασύμμετρες απειλές (γενικό, απλανές και καταστροφικό), κοινωνική αποσταθεροποίηση (συγκεκριμένες μειονότητες που την απειλούν) και εξωγενή συμφέροντα νομίζω πως είναι οικείες σε όλους μας...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Η τρομοκρατία με όλες τις μορφές της είναι κάτι πολύ αποτελεσματικό σε ένα κοινό που είναι μαθημένο στην φοβοκατοχή και δεν είναι τυχαίο ότι εμφανίζεται πάντα σε περιόδους μεγάλης κρίσης και αμφισβήτησης. Όπως έχουν αναφέρει διεθνείς μελετητές για την τρομοκρατία χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της Αμερικής, τονίζουν πως το πιο τυπικό είδος τρομοκρατίας που γνώρισε αυτή η χώρα είναι ουσιαστικά η αναμονή ενός τρομοκρατικού χτυπήματος, κάτι που όμως αιχμαλωτίζει το μυαλό των πολιτών για κάτι που ίσως και να μη συμβεί (Zulaika and Douglass, 1996) και που στο τέλος ειδώνεται με τη μορφή περισσότερο μίας '' αυτοεκπληρούμενης προφητείας''. Αυτό είναι ιδιαίτερα οικείο στην Ελλάδα του 2012 όπου η κλιμάκωση και αποκλιμάκωση του αισθήματος της τρομοκρατίας συνοδεύεται πάντα από τις αντίστοιχες πολιτικές εξελίξεις καθώς κάθε φορά περνάμε από την πλήρη καταστροφή στην διάσωση της τελευταίας στιγμής μέχρι να τελειώσει και αυτή η μικρή ανάσα οξυγόνου και να ξαναντικρύσουμε τα ίδια αδιέξοδα τα οποία όλως περιέργως προστάζουν συγκεκριμένες, οδυνηρές μεν αναγκαίες δε λύσεις-σωσίβια.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Ένας τρόπος να καταπολεμήσει κανείς αυτή την τρομοκρατία είναι να έχει πολλές πηγές ενημέρωσης και να προτιμά τις αντικειμενικές και λιτές ειδήσεις χωρίς περιττές φανφάρες, ανούσιες αναλύσεις και συζητήσεις επι συζητήσεων που προκαλούν απόγνωση. Κάποιοι έχουν ήδη επιλέξει να κλείσουν την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο αλλά χρειάζεται προσοχή για να μην περάσουμε στο εντελώς αντίθετο άκρο, αυτό της άγνοιας. Την επόμενη φορά όμως καλό είναι τουλάχιστον να είμαστε πιο συνειδητοποιημένοι ως προς τις εικόνες που θα αντικρύσουμε όταν θα δούμε τηλέοραση, που θα υπάρχει κάλεσμα για διαμαρτυρία, που θα γίνει η επόμενη σύνοδος κορυφής. Τα νούμερα πολλές φορές εντείνουν αυτό τον φόβο και ο τρόμος για τη ζωή μας, την περιουσία μας και τα κεκτημένα μας δεν μας επιτρέπει να δούμε ποιοι είναι οι πραγματικοί κίνδυνοι και τι πρέπει να κάνουμε για να τους αντιμετωπίσουμε ενεργά.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="quote" style="text-align: justify;"> </div><div class="quote" style="text-align: justify;"> Άλλωστε:</div><div class="quote" style="text-align: justify;"> </div><div class="quote" style="text-align: justify;"><span style="background-color: magenta;">''Όσο πιο πολύ μεγαλώνεις το φόβο για τα ναρκωτικά και το έγκλημα, τους μετανάστες και τους εξωγήινους, τόσο περισσότερο ελέγχεις τους ανθρώπους''.</span> Noam Chomsky</div><div class="quote" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="quote" style="text-align: justify;">to be continued...</div><div class="quote" style="text-align: justify;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/m0s98cTri2M?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><div align="left" class="quote"> </div>Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-33883500755644037252012-01-30T22:18:00.000+02:002012-01-30T22:18:49.114+02:00Η Ελλάδα και το Σύνδρομο της Στοκχόλμης<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVP71qTcK7FqXLU8fHcFS4jwHo0KQLHW-IaC1NEiNty1YZ8WFS-BuzVOW_3jP7f5jAuWO8_9TRUHCa4FwYKEe32mysSVX6cxXhbXWIHZP2SnSxPw86-XRm767kuBZp2hDk3glrbXxIn-Q/s1600/stockholm-syndrome-6117.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVP71qTcK7FqXLU8fHcFS4jwHo0KQLHW-IaC1NEiNty1YZ8WFS-BuzVOW_3jP7f5jAuWO8_9TRUHCa4FwYKEe32mysSVX6cxXhbXWIHZP2SnSxPw86-XRm767kuBZp2hDk3glrbXxIn-Q/s320/stockholm-syndrome-6117.jpg" width="320" /></a></div> <br />
<br />
<br />
Ήταν Σεπτέμβριος του 1973 όταν ένοπλοι εισέβαλαν σε μία τράπεζα της Στοκχόλμης με αρχικό σκοπό τη ληστεία, η οποία όμως μετατράπηκε σε ομηρία καθώς οι ληστές κρατούσαν ομήρους τρεις άνδρες και μία γυναίκα επί σχεδόν πέντε ημέρες σε ένα υπόγειο χώρο της τράπεζας. Η ιστορία μιας ληστείας συνηθισμένη (ιδιαίτερα για τη χώρα μας) ενώ το ενδεχόμενο της ομηρίας λιγότερο πιθανό αλλά ελάχιστα ξένο σε οποιονδήποτε έχει παρακολουθήσει έστω και λίγες χολιγουντιανές παραγωγές περιπέτειας.<br />
<br />
<div style="text-align: left;"> Το αξιοσημείωτο όμως σε αυτή την υπόθεση ήταν η αντίδραση των ομήρων κατά την διάρκεια της ομηρίας αλλά και μετά την λήξη αυτής. Οι ίδιοι οι όμηροι δήλωσαν μετά τη λήξη της ομηρίας πως ένιωσαν μία βαθιά έλξη και ταύτιση με τους απαγωγείς τους σε σημείο μάλιστα που τους βοηθούσαν να αντισταθούν στη σύλληψή τους αλλά και αργότερα στήριξαν ακόμη και οικονομικά τον δικαστικό τους αγώνα. Αυτή λοιπόν η υπόθεση στάθηκε το σημείο εκκίνησης μελέτης ενός συνδρόμου που δημιουργείται υπό συγκεκριμένες συνθήκες και ονομάζεται το Σύνδρομο της Στοκχόλμης. O Nils Bejerot ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε αυτό τον όρο ο οποίος μάλιστα ως ψυχίατρος και εγκληματολόγος συνεργάστηκε με την αστυνομία στην παραπάνω υπόθεση. </div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"> Έτσι λοιπόν το Σύνδρομο της Στοκχόλμης χαρακτηρίζεται από συναισθήματα ταύτισης, θαυμασμού, ή ακόμη και ''αγάπης'' εκ μέρους του θύματος προς τον θύτη και παρατηρείται υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Αρχικά θα πρέπει να υπάρχει σημαντική και προφανής απειλή για τη σωματική ή συναισθηματική επιβίωση του θύματος, όπως επίσης και φόβος ότι ο θύτης ενδεχομένως να πραγματοποιήσει τις απειλές του. Ταυτόχρονα, πρέπει ο θύτης να έχει επιδείξει και μία πιο ''ευγενική'' συμπεριφορά προς το θύμα, π.χ. να του δώσει να φάει, να του δώσει ένα τσιγάρο, να μην τον βασανίσει. Ακόμη, είναι πολύ σημαντικό το θύμα να είναι απομονωμένο έχοντας ως μοναδική πηγή ενημέρωσης τον θύτη και είναι αδύνατο να δραπετεύσει από εκεί που είναι.</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"> Τώρα η αντίδραση του θύματος και ο δεσμός και τα αισθήματα τα οποία αναπτύσσει είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων καθώς το θύμα περιέρχεται σε μία ιδιαίτερη ψυχολογική κατάσταση. Αρχικά, υπερισχύει το ένστικτο της επιβίωσης όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα νεογνά τα οποία ενστικτωδώς αναπτύσσουν δεσμούς με το άτομο που τα φροντίζει έτσι ώστε να εξασφαλίσουν την τροφή, το νερό, τη ζεστασιά, να καλύψουν δηλαδή τις βασικές τους ανάγκες. Αν μάλιστα όπως είπαμε ο θύτης δείξει και μία θετική πλευρά τότε το θύμα δένεται με αυτή την θεωρούμενη καλή πλευρά και ευρισκόμενο σε μία κατάσταση αποσύνδεσης δεν είναι σε θέση να έχει μία σωστή αντίληψη της πραγματικότητας. Έτσι λοιπόν σταδιακά, η άποψή του ταυτίζεται με την άποψη του δράστη και η οπτική του ακριβώς ίδια με αυτή του θύτη. </div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"> Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης λοιπόν πολύ συχνά εμφανίζεται σε υποθέσεις κακοποίησης, σε αιχμαλώτους πολέμου, μέλη σεχτών και σχέσεις που βασίζονται στην αίσθηση της εξουσίας και το φόβο. Όπως λένε λοιπόν και οι Άγγλοι: it rings a bell...Καμπανάκι λοιπόν...Όλοι αναρωτιούνται τι έχουν πάθει οι Έλληνες και γιατί δεν αντιδρούν. Πού πήγε το: του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει; Μήπως είμαστε ένα έθνος που πάσχει από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης; Οι'' βασανιστές'' μας φυσικά και δεν είναι πρώην κατάδικοι ούτε δραπέτες, είναι πιο καλοσυνάτοι, άνθρωποι μορφωμένοι, εταίροι...Νιώθουμε σαφή απειλή για την επιβίωσή μας; Καθημερινά, από το πρωί ίσα με το βράδυ, κάποιοι ακόμη και στα όνειρά μας (εφιάλτες). Μας δείχνουν κάποια καλοσύνη; Μα ναι, δεν είμαστε υπό κατοχή, δεν έχουμε τα τανξ στους δρόμους, ούτε μας έχουν πάρει τη γη μας (δεν έχουν καρφώσει σημαίες δηλαδή). Είμαστε απομονωμένοι; Μα ναι, είναι σαν να είμαστε αλυσοδεμένοι σε ένα υπόγειο με μοναδική πηγή πληροφόρησης τον θύτη, αφού τα ΜΜΕ, οι ειδήσεις κλπ κλπ. τι κάνουν; Ασυνείδητα επιβεβαιώνουν την οπτική του θύτη. Έχουμε ευκαιρία να αποδράσουμε; Αισθανόμαστε πως όχι, είμαστε σε ένα φαύλο κύκλο που περιστρέφεται γύρω από τα ίδια και τα ίδια πράγματα...</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"> Έτσι λοιπόν γινόμαστε ένα με το θύτη μας, τον ''αγαπάμε'', πασχίζουμε για να μην πραγματοποιήσει τις απειλές του, κάνουμε τα πάντα για να τον διευκολύνουμε...Να λοιπόν γιατί ο Έλληνας δεν αντιδρά πια...Λευτεριά στους δεσμώτες του Σύγχρονου Σπηλαίου λοιπόν, ο Πλάτωνας είναι πιο σύγχρονος όσο ποτέ...</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/EaL4GeyhPCA?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><div style="text-align: left;"><br />
</div>Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-1349603964823142892012-01-13T12:32:00.000+02:002012-01-13T12:32:41.034+02:00Έκαστος στο είδος του...<div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwcTXR8AgpUvzsJQOZs0-MlQB1WZ3EhQZu5QhVhvhSP0zJ9uLhuObg1LuP5roUbb5cM-t6oGXB5Xvk_oVKZ-JEmCvhbjXwKJiAQsE8EesJDTX1kLb30VMVg6cvzP1uedpcx_tS6hg3qXc/s1600/priests.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwcTXR8AgpUvzsJQOZs0-MlQB1WZ3EhQZu5QhVhvhSP0zJ9uLhuObg1LuP5roUbb5cM-t6oGXB5Xvk_oVKZ-JEmCvhbjXwKJiAQsE8EesJDTX1kLb30VMVg6cvzP1uedpcx_tS6hg3qXc/s1600/priests.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"> Εδώ και χρόνια είναι ένα θέμα φλέγον που με απασχολεί... Ποια είναι η διαφορά του ιερέα και του ψυχολόγου; Πού τελειώνουν τα όρια του ενός και αρχίζουν τα όρια του άλλου; Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω έρθω σε ρήξη για αυτό το θέμα αλλά εδώ και χρόνια οι θέσεις μου είναι σταθερές και αμετακίνητες.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Το θέμα της πίστης και της θρησκευτικότητας είναι εντελώς προσωπικό. Πέραν του ότι είμαι κατά της πρώιμης βάπτισης των βρεφών που είθισται να συμβαίνει σε αυτή τη χώρα, αποδέχομαι το γεγονός ότι είναι προσωπική επιλογή του καθενός εάν θέλει να πιστεύει στο Θεό, στον Αλλάχ, γενικά σε κάτι ανώτερο ή ακόμη και σε τίποτα ανώτερο που να ορίζει την ροή των πραγμάτων. Επιπρόσθετα, καταλαβαίνω την δύναμη της πίστης αλλά και την ανάγκη καθοδήγησης του ανθρώπου που πιστεύει από τον αντίστοιχο πνευματικό βάσει των αρχών της θρησκείας που έχει επιλέξει. Ωστόσο, πάντα υποστήριζα την άποψη ότι ο καθένας πρέπει να περιορίζεται στο πεδίο που τα αντιστοιχεί και να μην ''μπλέκεται σε ξένα χωράφια΄΄.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Βάσει λοιπόν όλων των παραπάνω, θεωρώ ότι δεν πρέπει να συγχέεται η δουλειά του ιερέα με αυτή του ψυχολόγου και η αξία της εξομολόγησης με την αξία της ψυχοθεραπείας. Πρέπει λοιπόν να διαχωρίσουμε ότι είναι εντελώς διαφορετικές οι προσεγγίσεις που ακολουθούν ένας ιερέας και ένας ψυχολόγος και ενώ εγώ ποτέ δεν προσπάθησα να διεκδικήσω την θέση του πνευματικού καθοδηγητή έχω συναντήσει ιδιαίτερη αμφισβήτηση από τους ιερείς απέναντι στον κλάδο της ψυχολογίας.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Η πρώτη βασική διαφορά είναι το διαφορετικό σημείο εκκίνησης καθώς ο κλάδος της ψυχολογίας βασίζεται στην επιστημονική έρευνα ενώ η προσέγγιση ενός ιερέα στις ιερές εντολές και τα ιερά βιβλία που αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της κάθε θρησκείας. Επιπρόσθετα, ενώ σε μία θρησκεία ισχύουν κάποιες γενικές αρχές για το ποιος είναι καλός χριστιανός και ποιος όχι, τι πρέπει ακριβώς να κάνει κανείς για να εξασφαλίσει τη σωτηρία της ψυχής και ποιες είναι οι αμαρτίες που πρέπει να αποφύγει, κάτι αντίστοιχο δεν υπάρχει στην επιστήμη της ψυχολογίας. Ένας ψυχολόγος ποτέ δεν πρόκειται να σου πει τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, ποτέ δεν πρόκειται να σε διαχωρίσει σε καλό και κακό άνθρωπο και ουδέποτε πρόκειται να σου δώσει οδηγίες για το τι και πόσο συχνά να το κάνεις.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Οι επιλογές κάθε ανθρώπου είναι προσωπικές για αυτό και για έναν ψυχολόγο δεν υπάρχουν συνταγές για την ευτυχία και την επίτευξη της ψυχικής ηρεμίας. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και μέσα από συνεχή συνεργασία του ψυχολόγου με το άτομο που αναζητά βοήθεια το άτομο μπορεί να φτάσει στην αυτοπραγμάτωση. Έπειτα, πολλές φορές έχω διακρίνει σε πιστούς την ύπαρξη του φόβου. Φόβος για την κρίση που θα έρθει, δέος απέναντι στο Θεό και τρόμος για την αποφυγή της Κόλασης που για κάποιους είναι ο σκοπός της ζωής τουs. Στην ψυχολογία, το πρώτο βασικό στοιχείο στο οποίο δουλεύουμε είναι η αναγνώριση της προσωπικής ευθύνης και η ενίσχυση της αυτοδυναμίας έτσι ώστε να εκπαιδευτεί το άτομο για να κάνει τις σωστές επιλογές κάθε στιγμή χωρίς όμως να αισθάνεται τύψεις για ό,τι έκανε ή να επικρίνεται για ό,τι δεν έχει κάνει.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Να μην μιλήσω για το πόσο κάθετη είμαι στην ύπαρξη δαιμονίων και τους αντίστοιχους εξορκισμούς τονίζοντας πως πολλές υποθέσεις ατόμων με σοβαρές ψυχιατρικές διαταραχές, παραισθήσεις και ψυχώσεις έχουν αντιμετωπιστεί ως ακραίες περιπτώσεις δαιμονισμού που αποτέλεσμα είχε την μακρόχρονη ταλαιπωρία αυτών των ανθρώπων σε μία προσπάθεια να απελευθερωθούν από τα δαιμόνια και να μπουν στον δρόμο του Θεού.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Δεν ακυρώνω το έργο του πνευματικού ούτε κατακρίνω αυτούς που επιλέγουν να απευθυνθούν εκεί γιατί πολύ απλά από εκεί αντλούν δύναμη και νιώθουν καλύτερα. Από την άλλη, δεν μπορώ να μην υπερασπιστώ τον κλάδο μου και την επιστήμη που έχω επιλέξει και υπηρετώ εδώ και χρόνια. Σαφέστατα, όλα τα παραπάνω είναι προσωπικές απόψεις οι οποίες μπορεί να υιοθετούνται από πολλούς ή από ελάχιστους αλλά χαρακτηρίζουν εμένα. Έκαστος στο είδος του λοιπόν... Ούτως ή άλλως όλοι συμφωνούμε σε ένα σημείο: Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα (όπως και αν το ερμηνεύει αυτό ο καθένας)...</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/8BoYOaSV6Zc?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-5246900584798138362011-12-19T12:08:00.000+02:002011-12-19T12:08:53.499+02:00Εγκλήματα πάθους<div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj2hKAL7vctFTkUStfFc2Mt0gso47DIBlaMuB-2cpWXeRCOc5dJPBMc6jyJCS0cjY8SMcCWYFM8XK-wDOkKqrfMZPF2Fei9lk36Nui1xlfyGYE8wKZ6tLg3kN2Osf9vMAP80O7cRKKNgw/s1600/18362-121B37r8y3d_again3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj2hKAL7vctFTkUStfFc2Mt0gso47DIBlaMuB-2cpWXeRCOc5dJPBMc6jyJCS0cjY8SMcCWYFM8XK-wDOkKqrfMZPF2Fei9lk36Nui1xlfyGYE8wKZ6tLg3kN2Osf9vMAP80O7cRKKNgw/s320/18362-121B37r8y3d_again3.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Για ακόμη μία φορά η ελληνική κοινωνία συγκλονίζεται από ένα στυγερό έγκλημα μίας νέας κοπέλας στην Καστοριά, που θυμίζει κάτι από το θρίλερ της Βέροιας. Τα εγκλήματα αυτά αναφέρονται ως εγκλήματα πάθους. Ποιο είναι όμως το πραγματικό προφίλ αυτών των υποθέσεων και των δραστών;</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Παραδοσιακά, η εγκληματολογία αλλά και το σχετικό πεδίο ψυχολογίας πρότειναν ως βασική υπόθεση για την εξήγηση τέτοιων εγκλημάτων την έλλειψη ελέγχου από πλευράς του δράστη. Πιο συγκεκριμένα, η κυρίαρχη άποψη είναι πως πρόκειται για εγκλήματα τα οποία συμβαίνουν χωρίς κανένα προσχεδιασμό, είναι μία παρόρμηση της στιγμής η οποία προκαλείται από το συναισθηματικό σοκ που βιώνει ο θύτης είτε από κάτι που βλέπει είτε από κάτι που του λέει το έτερον ήμισυ. Στις περισσότερες υποθέσεις όντως το όπλο που χρησιμοποιεί ο θύτης είναι κάποιο αντικείμενο καθημερινής χρήσης ενώ συχνά μέτα την τέλεση της πράξης ο θύτης μπορεί να προβεί σε πράξεις τις οποίες θεωρεί διορθωτικές ή πιστεύει ότι μπορούν να αναιρέσουν αυτό που έκανε, όπως το να ντύσει το θύμα ή να το βάλει να κάτσει στον καναπέ σε στάση που παραπέμπει σε ύπνο.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Ωστόσο, το προφίλ αυτών των υποθέσεων περιλαμβάνει ένα ιστορικό κακοποίησης ή σύγκρουσης μεταξύ θύτη και θύματος, διαλύοντας έτσι την πεποίθηση ότι ο θυμός, ή η επιθετικότητα είναι κάτι καινούριο για τον δράστη. Ένας από τους σημαντικότερους ερευνητές του χώρου ο Stanton Samesnow αμφισβητεί την υπόθεση πως αυτού του είδους τα εγκλήματα δεν είναι προσχεδιασμένα. Ο ίδιος τονίζει πως στις περισσότερες των περιπτώσεων υπάρχουν απειλές και βία από τον θύτη που πολλές φορές δεν λαμβάνονται σοβαρά από το θύμα και τον φιλικό και οικογενειακό περίγυρο.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Παρόλες τις διαφορές στις υποθέσεις για αυτού του είδους τα εγκλήματα το κοινό όλων είναι πως όντως ο δράστης έχει πρόβλημα στην διαχείριση των συναισθημάτων και του θυμού του. Δεν είναι άτομο το οποίο μπορεί να λύσει και να ξεπεράσει εύκολα τις διαφωνίες και τις συγκρούσεις αλλά αυτο που συμβαίνει πιο συχνά είναι οι διαφωνίες να σταματούν απλά επειδή η άλλη πλευρά υποχωρεί και αποδέχεται την άποψη του θύτη. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Αυτό λοιπόν που εγώ πάντα τονίζω είναι να μην υποτιμούμε αυτά που λέει ή κάνει ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας καθώς είναι δείγματα του τι είναι και τι θα μπορούσε να κάνει στο μέλλον. Επομένως ένας άνθρωπος ο οποίος είναι βίαιος, ή απειλεί ότι θα γίνει βίαιος δεν μπορεί να φαίνεται σε εμάς φυσιολογικός ή να αποδεχόμαστε αυτή τη συμπεριφορά απλά υποχωρώντας για να γλιτώσουμε τις φωνές και τις φασαρίες. Ποτέ δεν σκεφτόμαστε ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί σε εμάς ή στη φίλη και την αδερφή μας αλλά πρέπει επιτέλους οι γυναίκες (που είναι συχνότερα τα θύματα τέτοιων εγκλημάτων) αλλά και οι άνθρωποι γενικότερα να περιφρουρούμε τον εαυτό μας και να τον σεβόμαστε. Και όταν μιλάμε για σεβασμό, εννοούμε ότι δεν επιτρέπουμε σε ΚΑΝΕΝΑΝ να μας προσβάλλει, να μας μειώνει, να μας εξευτελίζει ή να μας γεμίζει με αισθήματα φόβου και λύπης. </div>Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6010648378720783229.post-45026104134165167072011-12-11T20:36:00.000+02:002011-12-11T20:36:49.160+02:00Η κατάθλιψη των Χριστουγέννων<div style="text-align: justify;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0hr1wOVdb3nNItAN3t6VHtGeIkyIKIYXhvjyUnA0V3vGLsFxOa5yob_JRGVFo_oe0-QD6siLMtva1xruKD04mQE88jOJfVd4HHRAVPS2A13b_qnvPe_6w9pyhjq53qq3c_Nogb26nM6M/s1600/644889-sad-santa.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0hr1wOVdb3nNItAN3t6VHtGeIkyIKIYXhvjyUnA0V3vGLsFxOa5yob_JRGVFo_oe0-QD6siLMtva1xruKD04mQE88jOJfVd4HHRAVPS2A13b_qnvPe_6w9pyhjq53qq3c_Nogb26nM6M/s1600/644889-sad-santa.gif" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> ''Φέτος ο Άγιος Βασίλης δεν θα έρθει...''. Αυτά ήταν τα λόγια που μία φίλη μου μετέφερε πως είπε στο παιδί της για τα φετινά Χριστούγεννα. Με την παρούσα οικονομική κατάσταση και τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος για σημαντικό ποσοστό συνανθρώπων μας οι γιορτές των Χριστουγέννων είναι μία περίοδος κατάθλιψης.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Πολλές φορές ο ψυχαναγκαστικός χαρακτήρας των γιορτών είναι που πιέζει πολλούς ανθρώπους και τους ωθεί στο να βιώσουν καταθλιπτικά συμπτώματα. Η πληθώρα των ''πρέπει'' που κατακλύζουν τις γιορτές είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Πρέπει να αγοράσουμε δώρα, πρέπει να μαγειρέψουμε συγκεκριμένα φαγητά, πρέπει να φορέσουμε καινούριο φόρεμα, πρέπει να συναντήσουμε συγγενείς και ''φίλους'', πρέπει να δείξουμε το καλό μας πρόσωπο. Μόνο που πολλές φορές αυτά τα πρέπει είναι πολλά και φορτικά και οδηγούν κάποιους στην ακριβώς αντίθετη κατάσταση από το ευχάριστο πνεύμα των Χριστουγέννων.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Εδώ πρέπει να τονίσουμε πως είναι διαφορετικό να βιώνουμε αυτού του είδους την κατάθλιψη κάθε χρόνο τέτοια εποχή (είναι σημάδι εποχιακής κατάθλιψης) και διαφορετικό να το βιώνουμε επειδή έχει συμβεί ένα άσχημο γεγονός στη ζωή μας. Αυτό δεν πρέπει να μας ανησυχεί καθώς είναι κάτι το φυσιολογικό. Μία απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ένα διαζύγιο, ακόμη και ένα δικό μας πρόσωπο το οποίο είναι μακριά ή για τους οποιουσδήποτε λόγους δεν μπορούμε να το συναντήσουμε μπορεί να δημιουργούν κάποια από τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές που συνδέονται με την κατάθλιψη καθώς σε εορταστικές περιόδους κάποια συναισθήματα διογκώνονται βάσει και του κλίματος που προστάζει το κάθε πλαίσιο.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Η δική μου συμβουλή είναι να περάσει κανείς τις γιορτές με τον τρόπο που αρέσει στον ίδιο χωρίς να σκλαβώνεται από τα αμέτρητα πρέπει. Καλό είναι να κάνουμε και την περίοδο των Χριστουγέννων αυτά που πραγματικά μας ευχαριστούν χωρίς να προσπαθήσουμε να μπούμε σε καλούπια τα οποία δεν μας εκφράζουν ή δεν μπορούμε πια να χωρέσουμε σε αυτά. Καλά Χριστούγεννα λοιπόν σε όλους και υπομονή σε όσους περνάνε δύσκολα...</div>Στέλλα Καραπάhttp://www.blogger.com/profile/06939714792721968596noreply@blogger.com0