Νιώθω ενοχές...

Συχνά πυκνά όλοι μας αισθανόμαστε ενοχές για μικρά ή μεγάλα πράγματα, ενοχές που κρατούν λίγο και έπειτα τις ξεχνάμε, ενοχές που ίσως δεν μας αφήνουν να κοιμηθούμε τα βράδια ή ενοχές που μας κάνουν να χάνουμε εντελώς την ηρεμία μας.
Μέσα από μία πιο λογική και θετική ματιά οι ενοχές είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι της συνείδησής μας που είναι αποτέλεσμα μίας ομαλούς κοινωνικής ανάπτυξης. Μέσα από αυτό το σημάδι, συνειδητοποιούμε τις επιπτώσεις των πράξεων μας, αναλογιζόμαστε τον αντίκτυπο που έχουν αυτές οι πράξεις στους άλλους και εσωτερικεύουμε μία πράξη ως λάθος έτσι ώστε να μην την επαναλάβουμε στο μέλλον. Πώς όμως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα αισθήματα ενοχής, να τα αποδεχθούμε όταν είναι σημαντικά ή να τα αποβάλλουμε όταν δεν είναι;
Πρώτη συμβουλή: Αναγνωρίζουμε την πηγή των ενοχών μας και το σκοπό τους.
Αν αισθανόμαστε ενοχές επειδή μιλήσαμε ή φερθήκαμε άσχημα σε κάποιον, η πηγή είναι ξεκάθαρη και ο σκοπός των ενοχών το ίδιο. Αλλάζουμε τη συμπεριφορά μας ή μαθαίνουμε να ελέγχουμε καλύτερα τα νεύρα μας, αλλιώς είναι πολύ πιθανό να χάσουμε από κοντά μας ανθρώπους που αγαπάμε. Βέβαια είναι πιθανό να μην κινητοποιηθούμε σημαντικά από τις ενοχές μας, να μην αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας, με κίνδυνο πάντα όμως την επόμενη φορά οι συνέπειες να είναι χειρότερα από πριν. Αυτό το είδος της ενοχής είναι και το πιο υγιές καθώς τόσο η πηγή όσο και ο σκοπός των ενοχών είναι ξεκάθαρα και λογικά. Υπάρχει και το είδος της ενοχής που δεν έχει λογική βάση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι μητέρες που μετά από λίγο καιρό από την απόκτηση του πρώτου τους παιδιού ξαναγυρνούν στην δουλειά αλλά νιώθουν ενοχές καθώς θεωρούν πως αυτό θα επιβαρύνει την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού. Αυτή η υποψία είναι αβάσιμη και δεν έχει να κάνει με κάποια λανθασμένη συμπεριφορά που πρέπει να επανεξεταστεί.
Δεύτερον, για να καταπολεμήσουμε τις ενοχές μας εφόσον αυτές είναι υγιείς ενοχές είναι να προβούμε στις αλλαγές που χρειάζονται το συντομότερο δυνατό έτσι ώστε να προλάβουμε πριν η λάθος συμπεριφορά παγιωθεί, επαναληφθεί ή έχει χειρότερα αποτελέσματα.
Τρίτο και πολύ σημαντικό είναι αφού αναγνωρίσουμε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί σε μία λάθος συμπεριφορά και αφού φροντίσουμε να μην το ξανακάνουμε, να προχωρήσουμε μπροστά. Μόνο έτσι θα μειώσουμε τις ενοχές που νιώθουμε για μία συγκεκριμένη πράξη που κάναμε και σταδιακά οι ενοχές θα εξαλειφθούν εφόσον η άσχημη συμπεριφορά δεν επαναληφθεί.
Τέταρτον, μαθαίνουμε συνεχώς από τη συμπεριφορά μας. Αν μίλησα σε κάποιοιν άσχημα και αισθάνομαι ενοχές για αυτό, φροντίζω είτε να απολογηθώ για τη συμπεριφορά μου αν αισθάνομαι ότι αυτό θα με κάνει να νιώσω καλύτερα ή μελλοντικά θα σκέφτομαι περισσότερο πριν ανοίξω το στόμα να πω οτιδήποτε.
Το τελευταίο και σημαντικότερο όλων είναι να θυμόμαστε πως η τελειότητα δεν υπάρχει πουθενά. Αν οργανώνουμε τη ζωή μας με βάση την επίτευξη της τελειότητας έχουμε επιλέξει τον πιο σίγουρο δρόμο για την αποτυχία. Κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε αυτοί που εμείς νομίζουμε ότι είναι τέλειοι σε όλα, ούτε αυτοί που προβάλλονται ότι είναι τέλειοι σε όλα.
Αν τα έχουμε όλα αυτά στο νου μας, θα αντιμετωπίσουμε την επόμενη φορά τις ενοχές με καλύτερο τρόπο. Αυτός ο καλύτερος τρόπος είναι να τις δούμε ως ένα συναίσθημα που κάτι έχει να μας διδάξει και να μας κάνει να σκεφτούμε τρόπους για να αλλάξουμε ή να επανορθώσουμε. Τα πράγματα βέβαια αλλάζουν ότι οι ενοχές έχουν να κάνουν με γεγονότα που δεν μπορούν να αντιστραφούν και τα αποτελέσματά τους είναι μόνιμα. Σε αυτή την περίπτωση κάθε υπόθεση είναι διαφορετική και μέσα από την ψυχοθεραπεία αντιμετωπίζεται με μοναδικό τρόπο που ανταποκρίνεται στις εξατομικευμένες ανάγκες του ατόμου.
Πηγές: http://psychcentral.com/blog/archives/2007/11/27/5-tips-for-dealing-with-guilt/