Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

Ο παθητικός πολίτης, o coach-potato ή όπως αλλιώς...

       



         Όλο και περισσότερο γίνεται εμφανές τον τελευταίο καιρό. Όλο και περισσότερο αναρωτιούνται οι τριγύρω και ρωτούν την ''ειδικό''. Μα γιατί διαμαρτύρονται τόσο λίγοι; Γιατί ο κόσμος δν διαδηλώνει; Μα σε λίγο δεν θα έχουν να φάνε λένε άλλοι, μερικοί αναθεματίζουν τον ωχαδερφισμό του Έλληνα, άλλοι επικαλούνται το φόβο και οι υπόλοιποi την άγνοια ή την βολικότητα του καναπέ και των λογαριασμών της μαμάς και του μπαμπά.

            Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως η πολιτική παθητικότητα εδώ και πολλές δεκαετίες απασχολεί την πολιτική και κοινωνική ψυχολογία με πρωτεργάτη τον Campbell, ο οποίος έχει γράψει αρκετά για τον λεγόμενο παθητικό πολίτη. Παρόλο που πολλοί σπεύδουν να πουν πως ο Campbell καλά μας τα έλεγε για το '50 ή το '60 νομίζω πως οι απόψεις του και οι περιγραφές του για την προσωπικότητα του παθητικού πολίτη έχουν απόλυτη εφαρμογή και στη σημερινή κοινωνία.

          Ο Campbell υποστήριξε πως ο παθητικός πολίτης, αυτός που εμείς σήμερα πιο απλά και λαϊκά χαρακτηρίζουμε ως ''καναπεδάκια'' έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά προσωπικότητας. Πρώτα από όλα είναι ιδιαίτερα ατομιστής και εγωκεντρικός ενώ αν ήταν δυνατό να μετρήσει κανείς τον αλτρουισμό που μπορεί να επιδείξει και την αυταπάρνηση, η βαθμολογία του θα ήταν πολύ χαμηλή. Χαρακτηρίζεται ως ένα άτομο με ελάχιστους δυνατούς κοινωνικούς δεσμούς οι οποίοι να ξεφεύγουν απο τα στενά όρια της οικογένειας, γάμου-σχέσης, εργασίας.

       Ο παθητικός πολίτης ελάχιστα επηρεάζει το περιβάλλον γύρω του και είναι ιδιαίτερα περιορισμένος σε ένα ειδικά διαμορφωμένο μικρόκοσμο που είναι βολικός, ασφαλής και χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη σταθερότητα. Κάποιοι από τους παθητικούς πολίτες έχουν απαξιώσει το πολιτικό σύστημα και μπορεί να εκφέρουν κυνικές και απαξιωτικές απόψεις για αυτό γεγονός που τους διαχωρίζει από εκείνη τη μερίδα παθητικών πολιτών που δεν ενδιαφέρονται καθόλου ή δεν θέλουν να ενδιαφερθούν για το πολιτικό σύστημα και τις πολιτικές αλλαγές παρόλο που αυτές θα επηρεάσουν και την δική τους ζωή. Παρόλα αυτά ακόμη και η πρώτη ομάδα των παθητικών πολιτών που έχουν απαξιώσει το πολιτικό σύστημα δεν διαφοροποιούνται από τις υπόλοιπες υποκατηγορίες καθώς το βασικό τους στοιχείο παραμένει η παθητικότητα.

      Έπειτα είναι ιδιαίτερα σημαντικό να δούμε κατά πόσο η κομματική ταυτότητα ταυτίζεται με την κοινωνική ταυτότητα και την προσωπική ταυτότητα του πολίτη. Αυτή η πλευρά του ζητήματος είναι χρόνια τώρα ξεκάθαρη στην Ελλάδα, όπου η πολιτική ταυτότητα είναι κάτι τόσο ευμετάβλητο που κανείς αν ερχόταν έκπτωτος σε αυτή τη χώρα δεν θα μπορούσε να ξεχωρίσει τις διαφορές των κομμάτων αν δεν διάβαζε τα καταστατικά τους. Ωστόσο, η κομματική ταυτότητα των Ελλήνων κατά την γνώμη μου έχει έντονη παρουσία αλλά και πάλι όχι σε μία βάση οπαδισμού ή τυφλής υποστήριξης αλλά σε μία σαθρή βάση πελατειακών σχέσεων που κρατούν καλά από την Τουρκοκρατία ακόμη.

      Δεν θέλω να φανώ απαισιόδοξη απλά θεωρώ ότι ο παθητικός πολίτης δεν πρόκειται εύκολα να διαδηλώσει, να διαμαρτυρηθεί εκτός και αν...ταράξεις το μικρόκοσμό του...αλλά τότε θα είναι ήδη πολύ μεγάλο το κακό γιατί θα σημαίνει πως ήδη μακροκοινωνικά θα έχουμε καταστραφεί...Τελικά ο Campbell έχει ξεθωριάσει; Κοιτάω γύρω μου και βρίσκω πολλούς που ταιριάζουν σε αυτή την περιγραφή...Ή μήπως όχι; Οι σκέψεις και τα συμπεράσματα δικά σας...

'' Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου,σε κάποιο μικρό καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν την φθορά.Με πλήρη επίγνωση ότι μια μέρα αυτός ο πλανήτης θα καταψυχθεί ή θα αναφλαγεί μαζί με τα επιτεύγματά τους. Άλλης λογής ήρωες, αυτή που θα βγάλουν ασπροπρόσωπη την τότε ανθρωπότητα''

Οδυσσέας Ελύτης

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

Το χρώμα στη ζωή μας...

       
                                  




           Παρόλο που δεν είναι πεδίο που έχει ερευνηθεί πολύ, το χρώμα είναι πολύ σημαντικό στη ζωή μας! Σημαντικές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης αντανακλώνται σε συγκεκριμένα χρώματα ενώ ακόμη και στην εποχή των πρωτόγονων ανθρώπων το χρώμα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην αναζήτηση τροφής και στην αποφυγή των δηλητηριωδών τροφών. Ας ρίξουμε λοιπόν μία ματιά στα σύμβολα και τις συνδέσεις των χρωμάτων.

      Το μαύρο γενικά είναι ένα χρώμα που συμβολίζει την δύναμη και εξουσία. είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στη σύγχρονη μόδα καθώς θεωρείται πως δείχνει το άτομο που τα φοράει πιο αδύνατο. Κατά άλλους συμβολίζει ταυτόχρονα και την υποταγή για αυτό και οι ιερείς φορούν μαύρα, δηλώνοντας την υποταγή τους στο Θεό. Βάσει αυτής της αποψης υπάρχουν κάποιοι ψυχαναλυτές που θεωρούν πως οι γυναίκες οι οποίες φορούν κατ' εξοχήν μάυρα είναι συνήθως πιο υποτακτικές στο αντίθετο φύλο. Σε κάποιες κοινωνίες μεταξύ των οποίων κια η ελληνική το μαύρο χρώμα συνδέεται έντονα με το πένθος καθώς συμβολίζει το σκοτάδι και τη λύπη που μία απώλεια φέρνει στη ζωή των κοντινών προσώπων του θανόντος. Τέλος, το μάυρο χρώμα σε σύνδεση με το σκότος και το κακό από κάποιους θεωρείται ότι συνδέεται με σκοτεινές δυνάμεις για αυτό και υπάρχουν συγκεκριμένες ομάδες όπως οι σατανιστές οι οποίοι το προτιμούν για να δηλώσουν την πίστη τους στον Λούσιφερ που νοείται ως η δύναμη του κακού.

           Αντίθετα, το λευκό χρώμα συνδέεται με την αγνότητα και την αθωότητα. Σε πολλές περιοχές του κόσμου, το λευκό χρησιμοποιείται ως το βασικό χρώμα μίας τελετής γάμου και ιδιαίτερα όσον αφορά τη νύφη για να δηλώσει την αγνότητα και παρθενία της. Ωστόσο, το λευκό δεν είναι καθόλου εύκολο χρώμα γιατί είναι πολύ δύσκολο να διατηρηθεί καθαρό. Για αυτόν ακριβώς το λόγο βέβαια το φοράνε οι γιατροί και οι νοσοκόμες, επιδεικνύοντας την αποστείρωση και την καθαριότητα.

         Το πιο συναισθηματικά έντονο χρώμα είναι το κόκκινο, για αυτό άλλωστε έχει συνδεθεί και με το συναίσθημα του έρωτα. Τα κόκκινα ρούχα είναι αυτά που τραβάνε πολύ την προσοχή για αυτό και αποφεύγεται σε περιπτώσεις που κάποιος είναι εν μέσω συμφωνιών ή διαπραγματεύσεων ακριβώς για να μην εγείρει έντονα συναισθήματα. Σχετικές έρευνες έχουν δείξει πως ακόμη και αν φαίνεται περίεργο τα κόκκινα αμάξια αποτελούν συχνότερα σε σύγκριση με άλλα χρώματα στόχο κλεφτών, αποδεικνύοντας πως τραβούν την προσοχή έντονα. Οι πιο απαλές ωστόσο αποχρώσεις του κόκκινου έχουν ακριβώς αντίθετες επιδράσεις καθώς αποδεικνύονται ως ιδιαίτερα χαλαρωτικές. Μάλιστα, αρκετές ομάδες βάφουν τα αποδυτήρια των φιλοξενουμένων σε ανοιχτές αποχρώσεις του ρόζ ώστε ο αντίπαλος να χάσει μέρος από την ενέργειά του.

       Το μπλε είναι ένα απο τα πιο δημοφιλή χρώματα, καθώς συνδέεται με τον ουρανό και τη θάλασσα αλλά και αισθήματα χαλάρωσης και αγαλλίασης. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, το μπλε συχνά προτιμάται ως το βασικό χρώμα για υπνοδωμάτια ή κλινικές. Η επίδραση του μπλε στην ηρεμία του ατόμου έχει αποδειχθεί και πειραματικά καθώς έχει βρεθεί πως προκαλεί την έκκριση συγκεκριμένων ουσιών που συντελούν στην ήρεμη ψυχολογική κατάσταση του ατόμου. Ωστόσο, υπάρχουν και αποχρώσεις του μπλε οι οποίες μπορεί να είναι ιδιαίτερα ψυχρές και καταθλιπτικές. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων όμως το μπλε χρώμα συνδέεται με καλύτερη απόδοση για αυτό και συνίσταται να προτιμάται ως χρώμα ρούχων σε μία διαδικασία συνέντευξης ενώ έχει αποδειχθεί ότι ακόμη και αθλητές έχουν καλύτερες επιδόσεις σε χώρους που το βασικό χρώμα είναι το μπλε.


    Αντίστοιχες επιδράσεις έχει και το πράσινο το οποίο είναι συνυφασμένο με την φύση και τη συνοδευτική ηρεμία. Ειδικοί μάλιστα υποστηρίζουν πως το πράσινο χρώμα ξεκουράζει το μάτι και βελτιώνει την όραση. Δεν είναι άγνωστο άλλωστε το ''πράσινο δώματιο'' ή αλλιώς ''green room'' το οποίο συχνά αποτελεί χώρο αναμονής χωρίς ωστόσο να προκαλεί νευρικότητα στο άτομο που περιμένει και έχει γνωστό στο ευρύ κοινό απο τηλεοπτικές εκπομπές. Είναι ενδιαφέρον πως οι νύφες στο Μεσαίωνα φορούσαν πράσινα νυφικά για να συμβολίσουν τη γονιμότητα.

      Το κίτρινο είναι ένα ιδιαίτερα έντονο χρώμα το οποίο τραβάει την προσοχή. Ωστόσο, έρευνες αποδεικνύουν πως οι άνθρωποι χάνουν ευκολότερα την ψυχραιμία τους σε ένα κίτρινο δωμάτιο και ότι τα πολύ μωρά κλαίνε περισσότερο σε μέρη όπου επικρατεί το κίτρινο. Κάποιοι ερευνητές από την άλλη υποστηρίζουν πως το κίτρινο επιταχύνει το μεταβολισμό, ωστόσο χρειάζονται περισσότερες αποδείξεις για αυτό.

     Πέρα όμως από τα γενικά, θεωρώ πως το αγαπημένο χρώμα του καθένα συμβολίζει κάτι για τον ίδιο. Είναι το αγαπημένο του γιατί του θυμίζει κάτι, το έχει συνδέσει με κάτι θετικά ή απλά του προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα. Ποιο είναι το δικό σας αγαπημένο χρώμα; Βρείτε και κρατήστε το, χρησιμοποιήστε το στο χώρο σας έτσι ώστε να αισθάνεστε άνετα μέσα σε αυτόν και πάνω από όλα να θυμάστε πως μια ζωή γεμάτη χρώματα είναι μία πιο χαρούμενη ζωή...




Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Νιώθεις μοναξιά; Κάνε ένα μπανάκι!

                                                         

 

Το να βουλιάζεις στη μπανιέρα όπως δείχνουν πρόσφατες έρευνες πέρα από μία απλή αισθητηριακή απόλαυση προσφέρει και κοινωνικά πλεονεκτήματα. Οι  Bargh και Shalev, δύο ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Yale έκαναν μία έρευνα βάσει της οποίας απέδειξαν πως η φυσική ζέστη που αισθανόμαστε στο σώμα μας μπορεί να καταπολεμήσει το αίσθημα του κοινωνικού αποκλεισμού. Οι συμμετέχοντες της έρευνας οι οποίοι παρουσίαζαν υψηλά ποσοστά κοινωνικής απομόνωσης ταυτόχρονα ανέφεραν και μεγαλύτερη συχνότητα της απόλαυσης ενός μπάνιου. Κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν ότι εφόσον έχουν αρκετό χρόνο μοναξιάς ασχολούνται περισσότερο με τον εαυτό τους, αυτό όμως δεν μπορεί να εξηγήσει την ταυτόχρονη προτίμηση για ένα μπάνιο σε αρκετά ζεστό νερό.

Η αναγνώριση της σύνδεσης μεταξύ κοινωνικής και σωματικής ζεστασιάς είναι εμφανής και σε γλωσσικά σήματα επικοινωνίας αν σκεφτεί κανείς τις εκφράσεις που χρησιμοποιούμε: ''είναι κρύος άνθρωπος'' ή '' με κάνει να νιώθω ζεστασιά''. Και αυτό δεν είναι ιδίωμα της ελληνικής γλώσσας αλλά συναντάται και σε άλλες γλώσσες. Παραδείγματος χάρη οι Βρετανοί λένε '' he gave me a warm smile'' και αυτές οι εκφράσεις έχουν τις ρίζες τους αιώνες πριν.

Παρόλο που τα ευρήματα είναι ακόμη νέα σχετικά συνδέονται με ήδη υπάρχουσα βιβλιογραφία, δεν έχουμε παρά να δοκιμάσουμε την χρησιμότητά τους στην πράξη. Ούτως ή άλλως ένα μπανάκι παραπάνω δεν πρόκειται να βλάψει κανέναν. Την επόμενη φορά που θα νιώσετε μοναξιά λοιπόν αντί να καταφύγετε στην εύκολη λύση ενός ποτηριού με αλκοόλ δοκιμάστε ένα ζεστό μπάνιο και πού ξερετε, μπορεί η ζεστασιά να περάσει από το σώμα στο συναίσθημα!

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Όσο μεγαλώνουμε τα όνειρά μας χάνουν το χρώμα τους...

        





          Τα όνειρα είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας αν σκεφτεί κανείς τις μακραίωνες παραδόσεις και δεισιδαιμονίες η ακόμη και το πιο απλό που μπορεί να συμβεί στον καθένα, να ξυπνήσουμε και η μέρα μας να καθοριστεί από την διάθεση που μας προκάλεσε ένα συγκεκριμένο όνειρο.


           Έρευνες δείχνουν πως οι συνταξιούχοι και οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας βλέπου όνειρα ασπρόμαυρα ενώ οι έφηβοι και νέοι βλέπουν όνειρα με χρώματα. Οι πρώτες ερμηνείες αυτού του φαινομένου βασίζονταν στο γεγονός πως οι σημερινοί συνταξιούχοι είχαν την πρώτη τους επαφή με την τηλεόραση και τα υπόλοιπα μέσα τεχνολογίας σε ένα φόντο ασπρόμαυρο. Αυτή όμως η άποψη γρήγορα εγκαταλείπεται καθώς με την ίδια λογική θα περιμένουμε τα μελλοντικά παιδιά που θα γνωρίσουν την 3D τηλεόραση να ξαπλώνουν το βράδυ και να βλέπουν τρισδιάστατα όνειρα.

             Άλλοι ερευνητές όπως ο Ian Wallace διατυπώνουν μία εντελώς διαφορετική και πιο πολυσύνθετη άποψη. Πιο συγκεκριμένα, υποστηρίζει πως οι έφηβοι και νέοι έχουν τόσες καινούριες εμπειρίες να διαχειριστούν και βομβαρδίζονται πραγματικά από νέα ερεθίσματα που το υποσυνείδητό τους έχει αρκετή δουλειά την ώρα του ύπνου ενώ τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας πλέον έχουν μία σειρά απο ρουτίνες και συνήθειες που το υποσυνείδητο φαίνεται πως δεν έχει και τόσο πολύ καινούριο υλικό να επεξεργαστεί.

          Από την άλλη πλευρά, τα άτομα μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας σε περιόδους έντονης συναισθηματικής διέγερσης και βίωσης σημαντικών γεγονότων δυσάρεστων ή ευχάριστων θα δουν πάλι τους εαυτούς τους να βλέπουν πολλά και πολύχρωμα όνειρα σαν να ήταν πάλι έφηβοι. Ακόμη πρέπει να τονίσουμε πως τα αντικείμενα που βλέπουμε στον ύπνο μας αλλά και τα σχετικά γεγονότα δεν έχουν ταυτόσημη σημασία στην πραγματική ζωή. Για παράδειγμα, κανείς θα περίμενε πως όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος τόσο συχνότερα θα ονειρεύεται πράγματα και γεγονότα σχετικά με τον θάνατο. Σχετικές έρευνες αποδεικνύουν πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει καθώς οι έφηβοι και νέοι ονειρεύονται συχνότερα τον θάνατο. Αντίθετα, καθώς ο άνθρωπος  μεγαλώνει ονειρεύεται το θάνατο όλο και λιγότερο αλλά είναι πολύ πιθανό συχνά να ονειρεύεται άτομα που έχουν ήδη πεθάνει, επικοινωνόντας και μιλώντας μαζί τους σαν να είναι ζωντανοί. Ο λόγος για τον οποίο οι νέοι ονειρεύονται τόσο συχνά το θάνατο δεν σχετίζεται με τον φόβο τους μήπως πάθουν κάτι και πεθάνουν αυτοί ή δικοί τους άνθρωποι αλλά ένα δραματικό γεγονός όπως ο θάνατος σχετίζεται με μεγάλες αλλαγές στη ζωή των νέων και περάσματα από την εφηβική στην ενήλικη ζωή, σημαντικές αλλαγές στην εκπαίδευση και την εργασία.
Αντίστοιχα υπάρχουν τύποι ονείρων που αυξάνονται δραματικά σε συχνότητα καθώς μεγαλώνουμε όπως η απώλεια μίας τσάντας ενός πορτοφολιού ή κάτι άλλο αξίας. Αυτά τα αντικείμενα συμβολίζουν την αίσθηση του εαυτού μας, την προσωπική μας ταυτότητα και αυτό-αξία. Αυτό το όνειρο είναι συχνό ιδιαίτερα σε περιόδους συναισθηματικής φόρτισης όπως την απώλεια του συζύγου ή μακροχρόνιου συντρόφου, τη συνταξιοδότηση κλπ.

Παρόλο που γενικότερα δεν θεωρώ ότι τα όνειρα πρέπει να καθορίζουν τις αποφάσεις μας ή να αποτελούν αντικείμενο ανησυχίας και συμβόλων πιστεύω πως είναι ένα υποσυνείδητο βαρόμετρο για τη συναισθηματική μας κατάσταση και την διάθεσή μας. Το μόνο θετικό που μπορώ να συγκρατήσω από αυτές τις έρευνες είναι πως πρέπει να ζήσουμε τη ζωή και να αποκτήσουμε λίγη δημιουργικότητα και δραστηριότητα. Έτσι η θα γεμίσουμε χρώματα τόσο όσο είμαστε ξύπνιοι όσο και στα όνειρά μας!



Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011

To προφίλ των μαζικών δολοφονιών: Όσλο 2011

             Οι μαζικές δολοφονίες είναι από τις πιο μυστήριες υποθέσεις που απασχολούν πολλούς τομείς της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής. Τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχουν αρκετά περιστατικά τόσο στον προηγμένο Δυτικό κόσμο όσο και σε χώρες της Ανατολής που εγείρουν ερωτήματα σχετικά με την ψυχοσύνθεση των δραστών, τα κίνητρά τους και την φύση των αποφάσεών του. Ολοκλήρος ο κόσμος συγκλονίστηκε από τα γεγονότα στο Όσλο, μία πόλη γνωστή όπου ανάλογο περιστατικό δεν είχε συμβεί ποτέ, ούτε υπήρχαν ποτέ οι ενδείξεις πως κάτι τέτοιο υπάρχει ακόμη και ως απειλή. Τις υποθέσεις αυτές κάνει ακόμη πιο δύσκολες το γεγονός ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οι δράστες επιλέγουν την αυτοχειρία όταν έχουν ολοκληρώσει το έργο τους ή όταν θεωρήσουν ότι ο κλοιός έχει σφίξει τόσο πολύ ώστε η σύλληψη και τιμωρία τους είναι πλέον κάτι το αναπόφευκτο. Το ακόμη πιο περίεργο στην περίπτωση του Όσλο είναι πως ο δράστης δεν αυτοκτόνησε, παραδόθηκε ήρεμα στις αρχές ενώ φαίνεται να αποδέχεται τις πράξεις του ως γεγονότα χωρίς όμως να τα ομολογεί ως εγκλήματα. 

Η υπόθεση του Όσλο θα χρειαστεί αρκετό καιρό και μία σειρά από πραγματογνωμοσύνες για να μπορέσουμε να έχουμε κάποια συμπεράσματα. Ωστόσο, γενικότερα έχουν διατυπωθεί από τον Kelleher 7 κατηγορίες των δραστών μαζικών δολοφονιών. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν αυτοί οι οποίοι χαρακτηρίζονται από μία ''διαστρεβλωμένη αγάπη'', δηλαδή αντιμετωπίζουν κάποια προσωπικά ή συζυγικά προβλήματα και έτσι καταφεύγουν σε αυτή την πράξη σκοτώνοντας συνήθως μέλη της οικογένειας, συμπεριλαμβανομένου του ατόμου που αποτελεί το αντικείμενο του ανεκπλήρωτου έρωτα ή της πληγωμένης αγάπης. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν κυρίως άνδρες οι οποίοι θεωρούν την οικογένεια ως προέκταση του εαυτού τους. Ο εγωκεντρισμός τους τούς τυφλώνει κάνοντάς τους να νομίζουν πως η δική τους προσωπική δυστυχία είναι και δυστυχία της οικογένειάς τους και επιλέγουν την μαζική δολοφονία για να γλιτώσουν τον εαυτό τους και κατά συνέπεια και την οικογένειά τους από τα χειρότερα που έρχονται.

Η δεύτερη κατηγορία είναι η πολιτική και το μίσος.Οι δράστες που έχουν σχετικά κίνητρα θεωρούν ότι η πράξη τους θα ωφελήσει το γενικότερο καλό και θεωρεί ότι αυτό γίνεται με την δολοφονία ατόμων που έχουν διαφορετικές από αυτό απόψεις ή που σχετίζονται με κάτι που διαφέρει πολιτικά ή ιδεολογικά από αυτούς. Εδώ τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά με πιο τρανταχτό την κατάρρευση των Δίδυμων Πύργων αλλά και τις συνεχείς επιθέσεις αυτοκτονίας σε διάφορες χώρες της Ανατολής.

Η τρίτη κατηγορία περιλαμβάνει το χαρακτηριστικό της εκδίκησης. Το άτομο εδώ καταφεύγει σε αυτή την επιλογή ως ανταπόδωση της ταπείνωσης που έχει υποστεί. Σε αυτή την περίπτωση συγκαταλλέγονται επιθέσεις σε σχολεία και πανεπιστήμια. χώρους εργασίας αλλά και επιθέσεις που μπορεί να είναι εναντίον ευρύτερων κοινωνικών ομάδων των οποίων μέλη αποτελούν τα άτομα που θεωρεί πως τον/ την ταπείνωσαν.

Στην επόμενη κατηγορία συγκαταλλέγονται οι μαζικές δολοφονίες που έχουν σεξουαλικό χαρακτήρα και στοχεύουν στην ικανοποίηση μέσω του σαδισμού, αλλά αυτό το είδος είναι δύσκολο να διαχωριστεί από τις κατά συρροή δολοφονίες.

Στην πέμπτη κατηγορία περιλαμβάνονται οι μαζικές δολοφονίες των οποίων οι δράστες πάσχουν από ψυχικές διαταραχές τα συμπτώματα των οποίων τους οδηγούν στην διάπραξη τους εγκλήματος.Παρόλο που μικρό ποσοστό των δραστών πάσχει από σοβαρές ψυχικές διαταραχές όπως ψυχώσεις ή σχιζοφρένεια, σημαντικό ποσοστό αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα και διαταραχές όπως κατάθλιψη, διαταραχή αντικοινωνικής προσωπικότητας κλπ.

Ο εκτελεστής μαζικός δολοφόνος σκοτώνει εν ψυχρώ είτε για προσωπικό όφελος ή χωρίς να είναι προσχεδιασμένο για να αποφύγει κάτι, π.χ. δολοφονία μαρτύρων. Στην τελευταία κατηγορία είναι οι ανεξήγητες μαζικές δολοφονίες. Υπάρχουν περιπτώσεις που δεν υπάρχει κάποιος προφανής λόγος που να κατέφυγαν σε αυτό το έγκλημα και εντάσσονται σε αυτή την κατηγορία.

Φαίνεται λοιπόν πως οι μαζικές δολοφονίες είναι ένα πολυσύνθετο φαινόμενο το οποίο θέλει ιδιαίτερη προσοχή κατά την προσέγγιση και ερμηνεία του όπως και κάθε περίπτωση πρέπει να αντιμετωπίζεται εξατομικευμένα. Όοσν αφορά τη μαζική δολοφονία του Όσλο, τα πρώτα στοιχεία μαρτυρούν πως σαφέστατα είναι μία προσχεδιασμένη πράξη, εικάζεται πως έχει πολιτικό χαρακτήρα αν προσέξει κανείς τα λεγόμενα του δράστη αλλά σίγουρα υπάρχουν πολλά ερωτήματα τα οποία μένουν αναπάντητα και οι ειδικοί που δουλεύουν στην υπόθεση θα κριθούν να απαντήσουν.