Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Ψευδαίσθηση





Ήταν μια φορά ένας αγρότης χοντρός και άσχημος που είχε ερωτευτεί (φυσικά!) μια πριγκήπισσα ξανθιά και πανέμορφη...
Μία μέρα η πριγκήπισσα-κανείς δεν ξέρει γιατί- έδωσε ένα φιλί στον χοντρό και άσχημο αγρότη...
και ως διά μαγείας αυτός μεταμορφώθηκε σ έναν κομψό και λυγερόκορμο πρόγκηπα.
(Τουλάχιστον έτσι τον έβλεπε αυτή...)
(Τουλάχιστον έτσι αισθανόταν αυτός...).
Γράμματα στην Κλαούντια, 1982.

Οι ψευδαισθήσεις είναι μέρος της καθημερινότητάς μας, για κάποιους ίσως και η βάση της ζωής τους. Ψευδαίσθηση όταν ένα πρόβλημα όπως του ότι έχω βάλει 2 κιλά θεωρείται σοβαρό, τη στιγμή που κάποιος άλλος αν χάσει 2 κιλά ακόμη θα πεθάνει από ασιτία. Ψευδαίσθηση θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και ο ίδιος ο έρωτας. Δεν είναι ψευδαίσθηση ότι ο άνθρωπος με τον οποίο είμαστε ερωτευμένοι είναι ο καλύτερος και πιο γλυκός του κόσμου;Αν άλλωστε δεν ηταν ψευδαίσθηση αλλά πραγματικότητα ίσως θα κρατούσε για πάντα!

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ψευδαισθήσεις κάνουν πάντα κακό στη ζωή μας. Ναι από τη μία μπορεί να μας κρατούν μακριά απο την αλήθεια και ίσως κάποιες φορές αυτό να είναι καταστροφικό γιατί αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα όπως μας βολεύει και όχι όπως είναι. Από την άλλη οι ψευδαισθήσεις μπορεί σε κάποιες στιγμές να μας βοηθήσουν να δούμε τα πράγματα λιγότερο τραγικά ή λίγο πιο ωραιοποιημένα για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες.
Κάποια πράγματα λοιπόν είναι έτσι γιατί έτσι εμείς τα βλέπουμε ή τουλάχιστον έτσι εμείς αισθανόμαστε...Ψαξτε λοιπόν και δείτε πόσες ψευδαισθήσεις υπάρχουν στην δική σας ζωή. Μην τις ακυρώσετε όλες...Αλλά μην βασίζετε και ολόκληρη την ύπαρξή σας σε αυτές.

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

O άλλος μου εαυτός...








Μετά από ένα διάστημα αποχής (ελέω των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων) επιστρέφω με ένα αρθρο σχετικά με τον εαυτό μας και τα διαφορετικά κομμάτια του.

Πολλές φορές οι άνθρωποι πέφτουν στην παγίδα να δίνουν ταμπέλες στον εαυτό τους θέτοντας ουσιαστικά τα στενά όρια μέσα στα οποία  αυτός κινείται και αντιδρά. Έτσι ο καθένας από εμάς γνωρίζει ή λέει πως γνωρίζει πώς θα αντιδρούσε σε υποθετικές καταστάσεις και προβλήματα βάσει της προσωπικότητάς του. Πόσο σωστό είναι όμως αυτό; Ή καλύτερα πόσο αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;

Η αλήθεια κρύβεται κάπου στη μέση ως συνήθως. Τελικά οι άνθρωποι έχουν σταθερά ατομικά χαρακτηριστικά; Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως η σταθερότητα των χαρακτηριστικών του ατόμου είναι σχετική όσο σταθερή είναι και η σταθερότητα του περιβάλλοντος. Δεδομένου λοιπόν ότι το περιβάλλον, κοινωνικό-οικογενειακό-επαγγελματικό-πολιτισμικό, μέσα στο οποίο κινούμαστε αλλάζει, το ίδιο μπορει να συμβεί και με τα χαρακτηριστικά του εαυτού μας.

Εγώ σε αυτό έρχομαι να προσθέσω πως δεν υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι. Απλά υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ανακαλύψει την καλή πλευρά του εαυτού τους και άνθρωποι που έχουν ανακαλύψει την κακή πλευρά του εαυτού τους. Ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που οι συνθήκες τους ''επέβαλλαν'' να δώσουν βήμα σε μία συγκεκριμένη τους πλευρά γιατί αυτή ήταν η πιο κατάλληλη στη συγκεκριμένη περίοδο για να επιβιώσουν. Μετά απλά συνήθισαν στο να λειτουργούν με αυτή την πλευρά του εαυτού τους.

Ποιος μπορεί να κατηγορήσει ένα παιδί που έχει βιώσει τον πόλεμο και τη σκληρότητα ότι είναι κυνικός και σκληρός ως ενήλικας; Οι συνθήκες τον έκαναν να είναι έτσι...Από την αντίθετη οπτική πώς μπορεί να εξηγήσει κάποιος την ακραία αντίδραση ενός καθ' όλα ήσυχου ανθρώπου στην περίπτωση που η οικογένειά του απειλείται; Μα οι συνθήκες τον έκαναν έτσι.

Πού είναι αυτός ο άνθρωπος που δεν έχει κάνει κακές σκέψεις, που δεν έχει νιώσει οργή, ζήλεια και κακία ακόμη και αν αυτά είναι στιγμιαία; Θέλετε τη γνώμη μου; Δεν υπάρχει. Όλοι μέσα μας έχουμε έναν καλό και έναν κακό εαυτό όπως εγώ τους ονομάζω. Το αγγελάκι και το διαβολάκι των κινουμένων σχεδίων υπάρχουν σε όλους μας και μόνο ο καθένας μόνος του ξέρει την πάλη που συχνά πυκνά βιώνει σε πολλές στιγμές της καθημερινότητάς του.

Καλό είναι λοιπόν να γνωρίζουμε και τον καλό και τον κακό μας εαυτό γιατί μόνο έτσι θα είμαστε σε θέση να έχουμε τον απόλυτο έλεγχο και να μην αγχωνόμαστε κάθε φορά που διαπιστώνουμε πως δεν μας αναγνωρίζουμε ή όταν πέφτουμε στην παγίδα των άλλων που ξαφνικά δεν μας αναγνωρίζουν.

Η αλήθεια είναι μέσα μας και καλό είναι να την αναγνωρίσουμε και να την αποδεχθούμε...Κυνικές καλημέρες...