Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Τι είναι ο αυτο-τραυματισμός;

                 





           Ο αυτό-τραυματισμός ορίζεται ως η πρόκληση βλαβών/τραυματισμών στο σώμα κάποιου σκόπιμα. Ο αυτό-τραυματισμός μπορεί να ειδωθεί ως μία διαταραχή η οποία σε πολλές περιπτώσεις αφήνει εμφανή σημάδια και περιλαμβάνει συμπεριφορές όπως:

* το κόψιμο 
* το κάψιμο με θερμά/καυτά αντικείμενα
* ο τραυματισμός του δέρματος ή το να ανοίγει κανείς πληγές που υπάρχουν
* η τριχοτιλλομανία (το να τραβάει κανείς και να ξεριζώνει βίαια τρίχες του τριχωτού της κεφαλής)
* το χτύπημα του κεφαλιού (head-bunging)
* το χτύπημα με αντικείμενα όπως το σφυρί
* το σπάσιμο οστών
Βασικό χαρακτηριστικό αυτών των οποίων επιδεικνύουν τέτοιες συμπεριφορές είναι ότι τις εκδηλώνουν όταν βρίσκονται μόνοι παρά σε ομάδες και βρίσκονται σε μία διαρκή προσπάθεια να κρύψουν τη  συμπεριφορά τους.

         Ένα από τα βασικότερα ερωτήματα που εγείρονται είναι το γιατί κάποιος άνθρωπος να καταφύγει σε τέτοιες συμπεριφορές και να μπει στην διαδικασία να πληγώσει και να βλάψει τον εαυτό του με τέτοιους επώδυνους τρόπους. Αρχικά πρέπει να τονίσουμε ότι τέτοιες συμπεριφορές μπορεί να εκδηλώσουν τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες από όλα τα κοινωνικο-οικονομικά στρώματα, πολιτισμικές καταβολές και μορφωτικό επίπεδο. Ωστόσο υπάρχουν κάποια κοινά μεταξύ των ατόμων που παρουσιάζουν τέτοια προβλήματα.

        Τα άτομα που αυτο-τραυματίζονται πολύ συχνά είναι γυναίκες που βρίσκονται στην εφηβεία, έχουν ιστορικό συναισθηματικής, σωματικής ή σεξουαλικής βίας, άτομα που έχουν συνοδά προβλήματα ουσιοεξαρτήσεων, ιδεο-ψυχαναγκαστικής διαταραχής ή υποφέρουν από κάποια διαταραχή πρόσληψης της τροφής. Ακόμη συχνά τα συγκεκριμένα άτομα έχουν ανατραφεί σε ένα περιβάλλον με περιορισμένη την έκφραση του συναισθήματος και ιδιαίτερα την αποδοχή και έκφραση συναισθημάτων θυμού και δεν έχουν τις κατάλληλες δεξιότητες να εκφράσουν τα συναισθήματά τους ή/και να έχουν πρόσβαση σε ένα υποστηρικτικό δίκτυο. 

     Παρόλο που η συμπεριφορά του αυτό-τραυματισμού μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή του ατόμου δεν θεωρείται αυτοκτονική συμπεριφορά ενώ είναι πολύ πιθανό να αποτελέσει επιλογή του ατόμου όταν νιώσει απειλή ή κατακλυστεί από συναισθήματα που δεν μπορεί να διαχειριστεί. Έτσι η  συγκεκριμένη συμπεριφορά επιλέγεται από το άτομο επειδή μπορεί προσωρινά να του δώσει την αίσθηση της ανακούφισης από την πίεση και την αγωνία, μπορεί να τους δίνει την αίσθηση ότι είναι ζωντανοί και αντιδρούν σε κάτι που συμβαίνει γύρω τους, του δίνει την δυνατότητα να εξωτερικεύσει τον πόνο που αισθάνεται εσωτερικά και τον οποίο δεν μπορεί να εκφράσει, μπορεί να αποτελέσει έναν τρόπο να διαχειριστεί τον πόνο από μία μορφή κακοποίησης που υφίσταται. Ακόμη, μπορεί να είναι μία προσπάθεια του ατόμου να σπάσει το συναισθηματικό μούδιασμα το οποίο το διακατέχει ενώ μπορεί να αποτελέσει έναν έμμεσο τρόπο αναζήτησης προσοχής και καλέσματος για βοήθεια. Από την άλλη μπορεί να είναι ένας έμμεσος τρόπος χειραγώγησης του περιβάλλοντος του ατόμου μέσω της πρόκλησης της ανάγκης για φροντίδα ή την πρόκληση ενοχών στους ανθρώπους που τους περιβάλλουν.

           Είναι ιδιαίτερα σημαντικό τα άτομα αυτά να λάβουν βοήθεια το συντομότερο δυνατό. Με μικρή προσπάθεια μπορεί κανείς να καταλάβει ένα άτομο το οποίο αντιμετωπίζει σχετικά προβλήματα καθώς συνήθως τα ρούχα που φοράνε αφήνουν μικρό μέρος του σώματός τους εκτεθειμένο, έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση και δεν μπορούν να συναλλαγούν ικανοποιητικά με τα άτομα του περιβάλλοντός τους. Τις περισσότερες φορές συμπεριφορές που σχετίζονται με ψυχικές διαταραχές είναι συμπεριφορές οι οποίες μπορούν εύκολα να ανιχνευθούν από το περιβάλλον και κάποιες απο αυτές τις φορές μπορεί να πραγματοποιούνται ακριβώς για να κερδίσουν την προσοχή και φροντίδα του περιβάλλοντος. Ας μην αφήνουμε λοιπόν απλά τις μέρες να περνούν από δίπλα μας, ας δίνουμε προσοχή και αγάπη στα άτομα που νοιαζόμαστε, δεν είναι λίγες οι φορές που ζητάνε βοήθεια χωρίς φωνή...
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου