Ένα από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα είναι η οργή. Η οργή ίσως είναι το μοναδικό θανάσιμο αμάρτημα που δεν εστιάζεται στο ίδιο το άτομο αυτό καθ' αυτό. Η οργή είναι μία πιο ακραία εκδήλωση του θυμού ο οποίος είναι ένα από τα βασικά συναισθήματα μαζί με τη λύπη, τον φόβο, την αηδία και την ευτυχία. Σαφέστατα, είναι ξεκάθαρη η λειτουργία του θυμού στο πλαίσιο της επιβίωσης καθώς όταν το άτομο νιώθει απειλή πρέπει να αντιδράσει έτσι ώστε να αμυνθεί με κάποιον τρόπο.
Δεν είναι όμως το αίσθημα του θυμού που θεωρείται ένα θανάσιμο αμάρτημα αλλά η οργή ή ο υπερβολικός θυμός. Όπως και στην περίπτωση των υπόλοιπων αμαρτημάτων δεν είναι η αντίθεση των αμαρτημάτων με τις θρησκευτικές ιδέες που με κάνει να ασχολούμαι με αυτά αλλά οι σημαντικές επιπτώσεις που αυτά έχουν στη ζωή των ατόμων.
Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι η οργή φαίνεται πως προκαλείται πολύ εύκολα, στον δρόμο κατά την οδήγηση και σε διάφορες εκφάνσεις της καθημερινής ζωής των ανθρώπων. Στο παράδειγμα της Ελλάδας θεωρώ ότι είναι τόσο δικαιολογημένη όσο σε καμία άλλη χώρα. Τι μπορείς να πεις σε κάποιον που έρχεται για να σου ζητήσει βοήθεια γιατί δεν μπορεί να ελέγξει το θυμό του; Είναι ίσως η συσσωρευμένη αίσθηση της αδικίας, της κοροϊδίας που δυστυχώς αυτή η χώρα κουβαλά μαζί της για δεκαετίες και όπως σίγουρα πιστεύω από κοινωνιολογικής απόψεως και οι πολιτικές που ακολουθούνται και το ευρύτερο πολιτικό και οικονομικό σύστημα.
Η οργή είναι ένα από τα θανάσιμα αμαρτήματα που πρέπει να ελέγχεται χωρίς δεύτερη σκέψη καθώς μπορεί να είναι η πηγή καταστροφικών για το άτομο και για τους άλλους πράξεων. Ένας άνθρωπος όταν βιώνει οργή και όταν την εκφράζει τις περισσότερες φορές είναι δύσκολο να ελέγξει τις σκέψεις του, τις πράξεις του και τα αποτελέσματα αυτών. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα ατόμων ιδιαίτερα φιλήσυχων που στην έκφραση οργής τους έχουν προβεί σε ακραίες πράξεις ακόμη και στο φόνο.
Θέλω να τονίσω πως όπως τα υπόλοιπα συναισθήματα, ο θυμός είναι εποικοδομητικός καθώς μπορεί να οδηγήσει το άτομο στο να αναθεωρήσει τη ζωή του, στο να κινητοποιήσει αλλαγές ή απλά να υπερασπιστεί τα εσκαμμένα του. Φυσικά, αυτό εξαρτάται πάλι από το κοινωνικό-πολιτισμικό πλαίσιο καθώς έρευνες έχουν δείξει πως η πρακτική της εκδήλωσης του θυμού είναι αποτελεσματική σε κοινωνίες κυρίως του Δυτικού πολιτισμού όπου ο ανταγωνισμός είναι θεμελιώδες χαρακτηριστικό και ο θυμός απλά βοηθά στην καλύτερη προσαρμογή αλλά και άμυνα απέναντι σε καθημερινές '' επιθέσεις'' που δέχεται το άτομο.
Ωστόσο, η οργή/υπερβολικός θυμός πρέπει να ελέγχεται και να καταπολεμείται και η επιστήμη της ψυχολογίας χρησιμοποιεί συγκεκριμένες τεχνικές διαχείρισης θυμού ώστε να μπορεί το άτομο να ελέγχει αυτό το συναίσθημα μέσα από τη μείωση της ευκολίας με την οποία το άτομο θυμώνει, μέσω τρόπων που θα χρησιμοποιεί το άτομο ώστε να εκτονώνει το θυμό του και με την αντιμετώπιση της επιθετικότητας που για πολλούς ανθρώπους συνοδεύει την οργή.
Φυσικά άλλα οργανωμένα κράτη (όχι βέβαια αυτό που ζούμε) υποχρεώνει άτομα τα οποία εκδηλώνουν επιθετικότητα είτε στα πλαίσια της ενδοοικογενειακής βίας είτε και στα ίδια τα σωφρονιστικά ιδρύματα να παρακολουθούν προγράμματα διαχείρισης θυμού πριν ενσωματωθούν στην κοινωνία ακόμη και όταν δεν φυλακίζονται. Στο παράδειγμα της Ελλάδας βέβαια δεν μιλάμε καν για προβλήματα επιθετικότητας ή διαχείρισης θυμού τουλάχιστον όχι πριν είναι ικανά να γεμίσουν το χρόνο μιας εκπομπής γιατί έγινε κάτι τραγικό ή πριν εμπλακεί κάποιος διάσημος σε αυτό.
''Η οργή είναι σύντομη παραφροσύνη''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου